Sean Wilentz - Bob Dylan in America

Ik heb hier al eerder de lof gezongen over Bob Dylan in America, het boek van Sean Wilentz, en nu ik het boek heb uitgelezen, blijft die lof overeind. Wat een boek!
Het is niet makkelijk om de lof te zingen over een boek, veel makkelijker is het om de zwaktes van een boek bloot te leggen. Maar er vallen eigenlijk geen zwaktes bloot te leggen als het om Bob Dylan in America gaat. Om een beetje een beeld van het boek te kunnen krijgen, eerst maar grofweg een overzicht van de inhoud.
Wilentz' boek bevat elf hoofdstukken en een coda. Het eerste hoofdstuk gaat voornamelijk over Aaron Copland. Wie? Precies, dacht ik ook, tot ik het las. Ik kreeg zelfs zin om de muziek van Copland te horen. Het tweede hoofdstuk gaat over Allen Ginsberg en the Beat generation, in dit tweede hoofdstuk speelt Dylan al een belangrijkere rol dan in het eerste hoofdstuk. Er is al zoveel geschreven over Bob Dylan & Allen Ginsberg, en toch weet Wilentz mij te verrassen.
Het derde hoofdstuk gaat over Dylans concert op 31 oktober 1964, officieel uitgebracht in The Bootleg series. Voor deze uitgave schreef Wilentz de linernotes. Dit derde hoofdstuk is een deels herschreven / aangevulde versie van die linernotes.
Het vierde hoofdstuk gaat over de opnames van Blonde on blonde. Uit dit hoofdstuk blijkt duidelijk dat Wilentz een aantal sessietapes van de opnames voor Blonde on blonde heeft mogen horen. Dit hoofdstuk is één van de parels uit een boek vol schoonheid. Essentieel leesvoer.
Hoofstukken vijf en zes gaan achtereenvolgens over een concert van the Rolling Thunder Revue - waarbij Wilentz aanwezig was - en Blind Willie McTell, zowel Dylans songs als de muzikant met deze naam.
De hoofdstukken zeven en acht concentreren zich op de albums Good as I been to you en World gone wrong in het algemeen en de geschiedenis van de songs Delia en Lone pilgrim in het bijzonder.
Hoofdstuk negen, over "Love and theft" is, net als het hoofdstuk over Blonde on blonde, essentieel leesvoer. En vooral Wilentz over Dylans vermeende plagiaat in dit en volgende hoofdstukken is werkelijk om de vingers bij af te likken.
De laatste twee hoofdstukken en de coda gaan o.a. over Modern times, Chronicles vol. 1, Masked and anonymous (het enige iets mindere stuk, naar mijn smaak), Theme time radio hour en Tell tale signs.
In de coda weet Wilentz als eerste intelligent te schrijven over Christmas in the heart.
Wie denkt dat Bob Dylan in America uitsluitend over Dylan gaat, komt bedrogen uit. Het boek gaat minstens net zoveel over de Amerikaanse cultuur waaruit Bob Dylan is voortgekomen, waaruit Dylan inspiratie put. Over de eerder genoemde Blind Willie McTell, de blackface minstrels, Charley Patton, enz. enz.
Het hoofdstuk over "Love and theft" begint met een stuk over Dylans concert in Parijs op 24 mei 1966. Wilentz legt connecties die verfrissend werken.
Wilentz heeft zijn werk goed gedaan.
Niet alleen heeft Wilentz uitvoerige research gedaan, waardoor hij hier en daar met nieuwe ideeën, feiten en connecties op de proppen komt, maar ook kan Wilentz bijzonder goed schrijven. Het boek leest makkelijk en aangenaam. Bovendien is Bob Dylan in America rijk geïllustreerd met foto's van Dylan - waarvan ik een deel nooit eerder heb gezien - maar ook van 'de andere hoofdpersonen', als Aaron Copland, Allen Ginsberg, Memphis Minnie, Charlie Chaplin, Muddy Waters, Norman Raeben, Blind Willie McTell, Joe South, enz. enz.
Om Bob Dylan in America met plezier te kunnen lezen, is wel enige voorkennis van Dylans leven en werk noodzakelijk. Maar met een beetje Dylangeschiedenis in het achterhoofd, is dit toch wel een van de beste boeken ooit over Dylan geschreven.
Bob Dylan in America is een aanwinst voor de boekenkast en mag staan op het plankje met On the road with Bob Dylan van Larry "Ratso" Sloman, de drie delen van de Performing artist-serie van Paul Williams en What happened? van diezelfde Williams, Revolution in the air van Heylin (Still on the road vind ik minder sterk, maar dit terzijde) en The Never ending star van Lee Marshall.

een podcast van Word, een gesprek met Sean Wilentz: