Eind juni plaatste ik hier een stuk van Frits over I and I, net kreeg ik een nieuw stuk van Frits over ditzelfde nummer. Met dank!
Bob Dylan – I and I
Ik blijf het een fascinerende tekst vinden, I and I. Al gauw nadat ik het lied voor het eerst hoorde, proefde ik iets van een diep religieus persoon. Iemand die op zijn minst het Oude Testament tot in zijn poriën beleefde.
To some righteous king who wrote psalms beside moonlit streams – ik zie David staan op zijn veranda, en bedenk me hoe hij ook op die veranda stond te kijken naar de aantrekkelijke Batseba. I and I – ik denk aan psalm 110, waar diezelfde David schrijft: “De HEER spreekt tot mijn heer: 'Neem plaats aan mijn rechterhand, ik maak van je vijanden een bank voor je voeten.'”
One says to the other, no man sees my face and lives – toen wij deze week aan tafel lazen uit Exodus 33, herkende ik die zin. Mozes vraagt of hij God mag zien. God komt in vers 20 met een compromis: “Mijn gezicht zul je niet kunnen zien, want geen mens kan mij zien en in leven blijven.”
Ik blijf nog wel met één uitspraak zitten. Someone else is speakin’ with my mouth, but I’m listening only to my heart. Wat heeft dat te betekenen? Wat voor gespleten persoonlijkheid is dit? De ik-persoon zegt met zijn mond, dat iemand anders met zijn mond praat. Er klopt iets niet. Bij mij ontstaat kortsluiting bij deze zin. Ik kom er niet uit. Hoe is dit mogelijk?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten