Ernst Jansz over Dylan en Dromen van Johanna. [met dank aan Marcel voor de tip!] Wie recenseert Dromen van Johanna voor deze weblog? Recensies kun je sturen naar: tom_dylan@hotmail.com.Een recensie van Dromen van Johanna is te lezen op de website Alto 2000.
Een tijd terug schreef ik hier al over de cd Folksinger's choice, een transcriptie van de conversatie die op deze cd tussen de nummers te vinden is, kan hier gelezen worden. [met dank aan Peter voor de tip!]
De Deense kranten zijn niet zo enthousiast over The Brazil series, aldus de website van Kink.
Gisteren door fysieke ongemakken helaas niet in staat om een nieuw bericht hier te plaatsen. Sterker, de ongemakken waren van dien aard dat ik nooit muziek heb gehoord en nauwelijks een letter heb gelezen. Na het weer op z'n plek zetten van enkele wervel - met veel geweld - door een vakkundig man, kan ik er weer even tegen. Ik verheug me dan ook nu al op de muziek die ik later vandaag ga horen. Noem het een inhaalslag.
Ik zou nog terugkomen op Backstage passes, het boek van Al Kooper, of beter gezegd van Al Kooper met een beetje hulp van Ben Edmonds. Ik heb het boek inmiddels uitgelezen, al weer een par dagen geleden. Door drukte ben ik niet toegekomen aan het schrijven van het beloofde stuk over dit boek.
Het valt niet mee - inmiddels al weer enkele andere boeken gelezen - om dat wat gezegd moet worden, dat wat ik gelezen heb, nog weer terug te halen en daarom 'beperk' ik me maar tot een aantal aantekeningen die maakte terwijl ik dit boek las.
En waarom ook? De aantekeningen bevatten wat ik wilde zeggen over Backstage passes:
Hoeveel jaar is het geleden dat ik in een filiaal van de Slegte stond met in mijn handen een herdruk van Al Koopers Backstage passes & de twijfel in mijn kop? Volgens goede Slegte-gebruiken was het boek véél te fors geprijsd. Na lang twijfelen heb ik het boek teruggezet. Twee weken later ging ik terug om het boek als nog te halen, te laat, het was al weg. Daar heb ik ruim tien jaar spijt van gehad - zolang is het dus geleden - & in die ruim tien jaar heb ik altijd mijn ogen open gehouden, in de hoop Backstage passes alsnog te vinden, altijd zonder succes, tot afgelopen zomer.
Afgelopen zomer liep ik eindelijk tegen mijn Backstage passes aan, een vroege Amerikaanse druk van Stein and Day.
Ik heb al zoveel over dit boek gelezen in de Dylan-literatuur dat ik dacht te weten met welke ogen ik dit boek moest lezen, & dat is omzichtig met meer dan een beetje zout. Al Kooper is een fantast, een man die de geschiedenis zo hier & daar wat opgeschoond heeft ter meerdere eer & glorie van zichzelf. Zo zou, zo had ik reeds meerdere keren gelezen, Kooper doodleuk beweren dat Like a rolling stone in één take werd opgenomen, maar met dank aan Highway 61 interactive & het boek van Greil Marcus weten we inmiddels wel beter. Voorzichtigheid geboden dus bij het lezen van Backstage passes.
Maar nou komt de grap. Het stuk waarin Kooper de sessie voor Like a rolling stone beschrijft, bevat inderdaad slechts de beschrijving van de eerste complete take van Like a rolling stone, met Kooper op orgel. Maar nergens beweert Kooper in dit boek dat dit de enige take van dit nummer was. Hij schrijft wel: At the conclusion of the playback, the entire booth applauded the soon-to-be-a-classic Like a Rolling Stone, and Dylan acknowledged the tribute by turning his back and wandering into the studio for a go at another tune. Onzin natuurlijk, maar niet de gehekelde bewering dat Like a rolling stone in één take is opgenomen.
En hoe heerlijk is het niet om misschien wel de meest geciteerde zin over de Like a rolling stone-sessies nu eens in de juiste context te lezen. Welke zin? Deze natuurlijk: The best I could manage was to play kind of hesitantly by sight, feeling my way through the changes like a little kid fumbling in the dark for a light switch. En dan zijn er nog de foto's, zoals de foto van de soundcheck in Forest Hills. Schitterende foto's waarvan ik nu niet kan herinneren ze ooit eerder te hebben gezien.
Al Kooper een blaaskaak? Zeker weten, maar dat maakt Backstage passes niet minder aangenaam om te lezen. een essentieel boek voor iedere Dylan-liefhebber, ook al gaat maar een klein deel van het boek over Dylan, al is het alleen om dat ene citaat in context te lezen, al is het alleen vanwege de schitterende foto's, al is het alleen om de wat tè kort-door-de-bocht-beweringen in de Dylan-literatuur over Koopers beweringen over de Like a rolling stone-sessies een beetje recht te trekken.
Tot zover de eerder gemaakte aantekeningen over Backstage passes. Nog één ding over dit boek: het heeft mij verbaasd dat Kooper het heeft over Blond on blonde i.p.v. over Blonde on blonde. Maar dit terzijde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten