Aantekeningen over Bringing it all back home #2

op 22 maart is het 45 jaar geleden dat Bringing it all back home uitkwam, tot die tijd zal ik regelmatig stukken publiceren over dit album, althans dat is de planning... zie ook hier en hier.

my songs're written with the kettledrum in mind / a touch of any anxious color. (linernotes Bringing it all back home)

De opnames voor Bringing it all back home vonden plaats in januari 1965, slechts drie sessies, aldus Olof Björner, waren nodig om dit album op te nemen. De eerste opnamesessie, op 13 januari 1965, nam Dylan samen met producer Tom Wilson twaalf verschillende nummers op, zonder begeleidende muzikanten. Over die eerste sessie heb ik hier, in mijn zoektocht naar de opnamedatum voor California geschreven. Geen enkel nummer van deze eerste sessie kwam uiteindelijk op Bringing it all back home terecht, maar dat neemt niet weg dat een groot aantal opnames van deze sessie inmiddels een officiële release hebben gekregen. I'll keep it with mine verscheen op Biograph, Subterranean homesick blues en Farewell Angelina verschenen op The Bootleg series volume 2, It's all over now, baby blue verscheen op The Bootleg series volume 7, Outlaw blues wordt vanaf 2005 aangeboden als download door iTunes, en California verscheen vorig jaar op de tweede soundtrack-cd van NCIS.
Tijdens de tweede sessie voor Bringing it all back home nam Dylan met band bestaande uit Al Gorgoni (gitaar), Kenneth Rankin (gitaar), Bruce Langhorne (gitaar), Jospeph Macho jr. (basgitaar), William E. Lee (basgitaar), Bobby Gregg (drums) en Paul Griffin (piano) in de middag tussen half drie en zes uur zes verschillende nummers op waarvan Love minus zero / no limit, Subterranean homesick blues, Outlaw blues, She belongs to me en Bob Dylan's 115th dream op Bringing it all back home terecht zouden komen.

Diezelfde avond nam Dylan nog zes nummers op, waarvan niet één officieel is uitgebracht of in circulatie is, met een band bestaande uit John Hammond jr. (gitaar), Bruce Langhorne (gitaar), John Sebastian (basgitaar) en John Boone (basgitaar).

De derde en laatste sessie, aldus Olof Björner, vond plaats op 15 januari met dezelfde band als tijdens de middagsessie van een dag eerder, alleen pianist Paul Griffin werd vervangen door Frank Owens. Tijdens deze sessie werden Maggie's farm, On the road again, It's alright, ma (I'm only bleeding), Gates of Eden, Mr. Tambourine man en It's all over now, baby blue voor Bringing it all back home opgenomen.

Ook werd tijdens deze sessie If you gotta go, go now opgenomen dat in 1991 zou verschijnen op The Bootleg series volume 2 en - na het toevoegen van overdubs - op single in 1967.

Dan blijft er nog één officieel uitgebracht nummer over dat nog niet in bovenstaande vermeld wordt, She belongs to me op The Bootleg series volume 7. En net als bij mijn eerdere zoektocht naar California (zie hierboven), is het antwoord niet simpel. Het eerste probleem is dat Olof Björner de nummers van The Bootleg series volume 7 (nog) niet in zijn overzichten heeft opgenomen. Deze opname van She belongs to me was al jaren, voor de release van The Bootleg series volume 7 in circulatie. Volgens Olof Björner is één niet officieel uitgebrachte versie van She belongs to me in circulatie, de versie van 13 januari 1965. Maar op 13 januari maakte Dylan opnames zonder band en op de opname van She belongs to me die al jaren in circulatie is - en in 2005 op The Bootleg series volume 7 verscheen - is duidelijk, naast Dylan's gitaar, een electrische gitaar en een basgitaar te horen. Tot de release van The Bootleg series volume 7 heb ik dan ook zitten twijfelen waar Björner zich vergist had, was de opname niet van 13 maar van 14 januari, of was tijdens de opnames op 13 januari wel degelijk een band aanwezig?

Het boekje van The Bootleg series volume 7 geeft het antwoord. De opname is van 14 januari. De electrische gitaarpartij wordt gespeeld door Bruce Langhorne, William E. Lee speelt basgitaar op deze opname.

Maar dan, de informatie in de boekwerkjes bij Dylan's officiële uitgaven bevatten schrikbarend veel fouten en zowel Heylin als Dundas beweren, net als Björner, dat deze She belongs to me werd opgenomen op 13 januari 1965...

Drie sessies in drie dagen, elf nummers op Bringing it all back home en negen opnames hebben een andere officiële weg gevonden naar de luisteraar, via Biograph, Bootleg series, iTunes en een single.

Drie productieve dagen.


Geen opmerkingen: