De negen songs op Street-Legal zijn allemaal tijdens de tournee van 1978 gespeeld, daarna verdwenen de songs van de setlists. "Señor (Tales Of Yankee Power)" is ook na 1978 wel tijdens concerten gespeeld en Bob Dylan speelde tijdens een concert in Anaheim in maart 2000 "We Better Talk This Over", maar dan heb je het ook wel gehad.
De songs van Street-Legal zijn verbonden met tournee 1978.
Het album Street-Legal roept al sinds verschijning wisselende reacties op onder Dylan-liefhebbers - de een vindt het tot het beste dat Dylan opnam behoren, de ander heeft weinig affectie met Street-Legal - maar wat de mening over dit album ook is, alle muziekliefhebbers schijnen het over een ding wel eens te zijn: de geluidskwaliteit van Street-Legal is onder de maat.
In 1999 verscheen een nieuwe mix van Street-Legal op cd. Deze nieuwe mix klinkt een stuk beter dan de originele mix uit 1978. Wat opvallend is aan deze nieuwe mix, is dat openingsnummer "Changing Of The Guards" in de nieuwe mix ongeveer een halve minuut langer duurt dan de in de originele mix.
Op 5 april verschenen heruitgaven van drie Dylan-albums uit de jaren zeventig op vinyl, een van die drie albums is Street-Legal. Op internet had ik reeds verhalen gelezen over dat dit eerste keer is dat de 1999-mix op vinyl verschijnt en over een nogal stom foutje op de hoes van het album voor ik deze heruitgave kocht. Eerst over dat foutje: op de op Facebook afgebeelde hoes van deze heruitgave staat On DeVito in plaats van Don DeVito. Waarschijnlijk gaat het hier om de Amerikaanse persing, maar zeker weten doe ik dat niet. Op de Europese persing die ik kocht, staat gewoon Don DeVito. Leuk voor verzamelaars zoiets.
Goed, de 1999-mix voor het eerst op vinyl dus. Met dat in mijn achterhoofd heb ik gisteren naar de nieuwe persing van Street-Legal geluisterd en inderdaad, "Changing Of The Guards" op deze nieuwe persing duurt een stuk langer dan de 6:36 minuten die op het label van de plaat vermeld staan. Dat zou er op kunnen wijzen dat het inderdaad om de 1999-mix gaat.
Toch ben ik nog niet helemaal overtuigd dat het daadwerkelijk die mix is die nu op vinyl is verschenen. Allereerst: waar is de (c) 1999 die je in dat geval op deze hoes zou verwachten? Nergens. Veel belangrijker is dit: luisterend naar "New Pony" krijg ik de indruk dat het om een (iets) andere mix dan de 1999-mix gaat door de plaatsing van de gitaren in de mix. Misschien ben ik gek, misschien hoor ik dingen die er niet zijn (het zal niet de eerste keer zijn), maar ik heb de indruk dat "New Pony" op de 1999-mix en op deze vinyl-uitgave niet identiek zijn.
Als dit niet de 1999-mix is, dan heeft die mix wel als uitgangspunt voor deze nieuwe mix gediend.
Ik heb gematigd enthousiast over deze nieuwe elpee-versie van Street-Legal. De elpee is niet evenwichtig. "Is Your Love In Vain" klinkt op deze elpee naar mijn smaak simpelweg niet goed genoeg. Instrumenten zitten te dicht op elkaar in de mix waardoor er af en toe een 'geluidensoep' ontstaat die niet optimaal is, naar mij smaak.
Aan de andere kant, en dit is zeker reden om deze elpee toch aan te schaffen, is het geluid / de mix tijdens "Señor" en "We Better Talk This Over" werkelijk schitterend, misschien wel de beste geluidskwaliteit waarin ik deze nummers gehoord heb.
Bovenstaande zijn slechts eerste indrukken na één keer luisteren naar de nieuwe vinyl-editie van Street-Legal. Ook een mening over deze heruitgave? Zet het op papier, stuur het naar twillems87[at]gmail.com voor eventuele publicatie op deze blog.
2 opmerkingen:
Een prikkelende voorlopige recensie Tom, die vragen oproept ja... Helaas kon ik mijn exemplaar nade eerste twee nummers niet verder luisteren doordat de groeven een hinderend schuurgeluid gaven, waardoor ik moest vrezen voor mijn naald. Een slechte persing, blijkbaar een uitzondering, want jouw exemplaar was dus zonder defecten. Wel had ik een eerste indruk, die na de eerste grote teleurstelling (waarom gebruikt Sony in vredesnaam niet meer Haarlem, en blijven ze kiezen voor dat verrotte papier om de plaat in te doen?), nu toch een beetje is blijven hangen: nee, ik denk niet dat dit de remaster van 1999, zeker op grond van New Pony, dat in de versie namelijk tamelijk schril klinkt, terwijl er nu sprake is van een vol warm geluid. Changing of the Guards is in de lange versie en kent niet meer de onevenwichtige geluidsterkte en wel een betere detaillering van de instrumenten, maar de stem van Dylan klinkt natuurlijker en genuanceerder dan op welke versie ook. Jouw observatie bij Love in Vain verbaast me dan weer. Ik kan niet wachten om een goed exemplaar te vinden, al aarzel ik nu...
groet hans altena
ps bij vorige reactie: wat me opviel is dat de gitaar in Changing of the Guards minder mooi uitkomt aan het eind, hoewel hij over het geheel beter is geplaatst... vreemd allemaal... Ook lijkt New Pony voller, terwijl er tegelijk een verlies aan felheid is volgens mij ten opzichte van de zogenaamde 'muddy' 1978 mix... Zou dat aan de dynamiek liggen die de oude analoge opname heeft op mijn oude exemplaar? Ach, deze plaat is mij zo lief, was een compagnon in die zeer depressieve dagen, je blijft zoeken naar een betere uitgave...
groet hans
Een reactie posten