en God is Pooh Bear

And the kid in the basement not the undergroud man but the underwater man babbling incoherent imbecilities ha-ha don't you believe it for he wasn't born a mindless rebel lees ik in Little Boy van Lawrence Ferlinghetti - inmiddels 100 en nog steeds aanwezig - en denk aan Dylan, aan Johnny’s in the basement / Mixing up the medicine en nog vijf andere songs wetende dat het onzin is, dat het mijn geest is die zaken aan elkaar plakt (en God is Pooh Bear)
en terwijl de zon door de ramen slaat lees ik de laatste zestig bladzijden van Little Boy en steeds weer word ik verrast door de grote schrijver en moet ik het boek even wegleggen - even verbazen over wat gelezen is
en de gedachten dwalen af - Pat Garrett & Billy The Kid nieuw vinyl, gisteren gehoord - was het gisteren? het geheugen is iets van het verleden - in "Bunkhouse Theme" is een kuch te horen - nooit eerder gehoord
en ik heb de platen allemaal gehoord, niet eens maar tientallen malen en toch, en toch, en toch ben ik doof geweest - er is altijd meer dat er altijd al is geweest, dat niet eerder gehoord werd
en ik moet Blonde On Blonde voor de 416de keer voor het eerst horen
en ik moet Planet Waves tot mij nemen als was het de eerste keer
Aaaah, Planet Waves - Planet Waves kocht ik voor het eerst lang geleden - bij thuiskomst was de platenspeler defect - ik kende de hoes van Planet Waves al maanden voor ik de muziek hoorde -
en ik denk A Coney Island of the Mind te moeten herlezen niet ooit, maar nu, terwijl de zon door de ramen slaat en het tijd wordt om Bob Dylan op de draaitafel te leggen
en het moet Shot Of Love worden deze middag want de zon schijnt en de blaadjes vallen van de magnolia en verderop huilt een baby hartverscheurend om zijn moeder of een schone luier of melk of aandacht of... en God is Pooh Bear
en God is Pooh Bear en ik lees
en als ik niet lees, luister ik
Look out kid / It’s somethin’ you did / God knows when / But you’re doin’ it again