Like a Rolling Soul - door Frans Buijs

Het heeft even geduurd voor ik de nieuwe LP van Street Legal in huis kreeg (twee platenwinkels hier in Gouda en geen van beiden had 'm op voorraad), maar nu heb ik 'm een paar keer kunnen beluisteren en ik ben erg tevreden. Ik kende alleen de CD versie, de originele LP heb ik ooit wel eens gehoord bij iemand thuis, maar om nou te zeggen dat we toen heel goed hebben zitten luisteren, nou nee. Dus in zekere zin is dit voor mij een nieuwe plaat en dat is ook het mooie van die hele vinyl-revival: dat je platen die je al kent beluistert alsof je ze voor het eerst hoort! En dan vind ik dat deze plaat uitstekend klinkt. "Changing of the Guards" moet even op gang komen, maar "New Pony" klinkt heerlijk geil. Je kunt veel zeggen van Dylan's muziek en teksten, maar het onderwerp sex heeft nooit zo'n grote rol gespeeld, in tegenstelling tot bijvoorbeeld The Rolling Stones. Maar "New Pony" had zo op Sticky Fingers gekund! Komt misschien door die zangeressen? Okay, we gaan verder, even een reactie op wat Tom schreef over "Is Your Love In Vain?" Is het een geluidssoep? Ik vind het wel meevallen (dat orgeltje!), niet meer dat dat geluidsmoeras dat Daniel Lanois brouwde op Time Out of Mind. En nu we toch vergelijkingen aan het trekken zijn met andere platen, Hans Altena noemde Blonde On Blonde en dat is ook interessant: deze plaat als einde van een trilogie. Blood-Desire-Street. Net als Bringing-Highway-Blonde. Zit wat in. Street Legal heeft de songs over gebroken liefde van Blood On the Tracks, de muzikale complexiteit van Desire... Maar dan moeten we wel de "thin wild mercury" sound vervangen door de "thick wild brass" sound waarin Dylan zich liet inspireren door de soulmuziek die in de jaren zeventig populair was. En in die zin wijst deze plaat vooruit naar wat komen zou. En dan heb ik het nog niet eens gehad over "Señor". De ondertitel "Tales of Yankee Power" doet vermoeden dat het gaat over de Amerikaanse bemoeienis in Latijns Amerika, maar daar hoor ik niets van terug. Geen verwijzing naar Allende of Sandino. Meer een verhaal van iemand die zich verloren voelt en een "heer" zoekt. Ook in die zin wijst deze plaat vooruit.