Wie het internet afzoekt naar Nederlandstalige berichten over Dylan, komt al wekenlang voornamelijk stukken over Dromen van Johanna van Ernst Jansz tegen. Daar ben ik zelf mede schuldig aan. Na vandaag niet meer, dit is mijn laatste stuk over Dromen van Johanna, dit is tenslotte een blog over Dylan, niet over Ernst Jansz, verdomme.De cd had ik geen behoefte aan, zoals ik eerder meldde, na het horen van (delen van) twee nummers van Dromen van Johanna. Het bijbehorende boek wilde ik wel lezen, al begon ik te twijfelen nadat ik vernam dat Jansz zich deels baseert op Ik, Jan Cremer III. Afgelopen zaterdag kocht 'mevrouw Tom' het boek Dromen van Johanna voor mij en tot mijn verrassing zat de cd achterin het boek. Ik heb eerst de cd gehoord, nog voor ik een letter had gelezen.
Daar was ik ongeveer gebleven.
Vandaag een groot deel van de dag plat moeten liggen en daardoor tijd over om Dromen van Johanna uit te lezen. Tijd om een oordeel te geven, mijn oordeel.
De cd Dromen van Johanna vind ik werkelijk ver onder de maat. Jansz zingt alle nummers met dezelfde, vlakke stem. De zanger kruipt niet in de muziek waardoor het op mij absoluut niet overkomt. De begeleidende muziek schurk vaak - zoals truck fish terecht observeerde - vaak tegen muzak aan. Het boeit niet, verveelt snel. De enige uitzondering is Iedere korrel zand dat muzikaal sterk begint (maar dan in dezelfde drab verdwijnt). Let wel: ik heb het alleen over de muziek, niet over de zang of de vertaling.
Luisterend naar de vertalingen hoor ik vooral verlies. Er is te veel in het vertalen verloren gegaan om niet naar de originele uitvoeringen te verlangen.
Tot zover de cd die ik - na twee keer draaien - waarschijnlijk nooit meer tevoorschijn zal halen.
Dáár stond ik na het luisteren, voor het lezen.
En toen ben ik gaan lezen. En gek genoeg verlangde ik tijdens het lezen alleen maar naar meer. Het boek bevat een serie brieven aan H. over de vertalingen, over de soms moeilijke keuzes die Ernst Jansz heeft moeten maken tijdens het vertalen. Over de twijfels en de mooie vondsten. Tussen de regels lees ik het relaas van een man die geniet van het werk van Dylan, niet op dezelfde manier als ik geniet van Dylans werk, maar daarin schuilt nu juist de schoonheid voor mij. Het is heerlijk om te lezen hoe een andere liefhebber tegen het werk van Dylan aankijkt. Het boek had van mij minder over de letterlijke vertalingen en meer over de belevenis van Dylans werk mogen gaan.
Dromen van Johanna is een alleraardigst boek over een liefhebber van Dylans werk die zijn liefde voor Dylans muziek gestalte geeft door een twaalftal nummers van Dylan te vertalen en te zingen. Door het lezen van het boek ben ik anders gaan kijken naar de cd. Het is nog steeds niet mijn muziek, nog steeds naar mijn smaak onder de maat, maar ik heb er wel respect voor gekregen. Ik kan nu wel de oprechtheid in Jansz' bedoelingen horen.
En dan komt de omkering. Ik heb het fout gedaan. Ik had eerst het boek moeten lezen en dan pas naar de cd moeten luisteren. De cd is voor mij een illustratie bij het boek, niet andersom.
En als ik dan een eindoordeel moet geven, kan ik alleen maar zeggen dat Ernst Jansz, ondanks zijn oprechtheid en zijn beste bedoelingen, naar mijn smaak gefaald heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten