"Wight bedoel je?"
"Ja."
"Was 't maar waar. Ik was vijftien en wilde wel, maar van mijn ouders mocht ik niet. Ergens ben ik daar nog steeds boos over, dat ze me niet hebben laten gaan snapte ik toen niet en nu eigenlijk nog niet."
"Negenenveertig jaar na dato nóg boos?"
"Aan de andere kant snap ik ze ook wel weer. Toen onze dochter vijftien was en met een vriendin in de zomervakantie naar Zuid-Frankrijk wilde liften heb ik haar ook tegengehouden. Aan de andere kant kan je Zuid-Frankrijk altijd nog doen, Wight was maar eenmalig."
"En gaan je vandaag nog luisteren naar die opname van Wight?"
"Nee, vandaag niet. Ik kan het hele jaar naar Wight luisteren, maar niet op 31 augustus. Dan is het te pijnlijk."
"Heb je je ouders dat ooit nog gezegd?"
"Dat het nu nog zo'n pijn doet?"
"Ja."
"Nee, natuurlijk niet. Ze bedoelden het goed, weet je. Dan zeur je daar later niet over."
~ * ~ * ~ * ~
Bob Dylan moet in de loop van z'n carrière door tientallen, misschien wel honderden fotografen zijn vastgelegd. Ik heb het niet over het stiekem kiekjes maken tijdens concerten, maar over het meer professionele werk.
Goed, tientallen fotografen dus. Van al die fotografen is er een selecte groep fotografen wiens namen onlosmakelijk verbonden zijn met een aantal iconische beelden van Bob Dylan, foto's die deel van het collectieve bewustzijn zijn gaan uitmaken.
Ken Regan, Daniel Kramer, Elliott Landy en Jerry Schatzberg zijn de eerste vier namen die bij mij opkomen.
Van twee van deze vier fotografen is in de afgelopen week een schitterend fotoboek over Bob Dylan verschenen. Van Daniel Kramer verscheen Bob Dylan A Year And A Day, een betaalbare versie van het in 2015 uitgekomen indrukwekkende boek met Kramers beste foto's van Bob Dylan.
Van Jerry Schatzberg verscheen Dylan by Schatzberg, een minstens even indrukwekkend boek als het boek van Daniel Kramer.
Opvallend aan het boek van Schatzberg is dat het ook foto's bevat die normaliter niet gekozen zouden worden voor zo'n boek, bijvoorbeeld foto's die bewogen zijn. Soms werkt dat, de coverfoto van Blonde On Blonde is daar een goed voorbeeld van, maar dat geldt zeker niet voor alle bewogen of minder scherpe foto's in Dylan by Schatzberg. Daar staat tegenover dat de foto's in Dylan by Schatzberg die er boven uit springen ook werkelijk schitterend zijn en tot de meest iconische beelden van Bob Dylan gerekend kunnen worden.
Daniel Kramer zal in de Dylan-wereld - terecht - altijd herinnerd worden voor de coverfoto's van Bringing It All Back Home en Highway 61 Revisited. Uiteraard zijn deze foto te vinden in Bob Dylan A Year And A Day. Dit boek bevat naast deze coverfoto's outtakes van de sessies die deze foto's opleverden.
Verder bevat het boek hoofdzakelijk zwart-wit foto's waarvan een groot aantal al in de jaren zestig in het boek Bob Dylan by Daniel Kramer verschenen. Naast de vele bekende foto's bevat dit boek tientallen foto's die niet eerder in boekvorm verschenen.
De Dylan-liefhebber doet er verstandig aan €100,- in zijn zak te stoppen, naar de boekhandel te lopen en Bob Dylan A Year And A Day en Dylan by Schatzberg aan te schaffen.
~ * ~ * ~ * ~
~ * ~ * ~ * ~
Ik draai Wight. Bob Dylan heeft nog geen twee zinnen van opener "She Belongs To Me" gezongen of zoonlief zegt: "wat is dit? O, uhm... Is dit een, hoe heet 't ook al weer, een cover of zo?" Wanneer ik hem vertel dat het geen cover is, maar Bob Dylan zelf, kijkt hij mij eerst een tijdje aan. Hij probeert te achterhalen of ik hem in de maling neem.
Zodra hij er uit is dat ik dat niet doe, meldt hij dat Bob Dylan op deze opname toch wel echt héél anders klinkt dan hij gewend is.
"Dat komt omdat hij gestopt was met roken, daardoor klinkt hij anders. Zegt hij zelf, maar of het ook waar is? Hij klinkt in ieder geval wel anders, ja," leg ik hem uit.
Daar neemt hij genoegen mee. De koptelefoon gaat weer op. Hij heeft genoeg gehoord, het is weer tijd voor zijn eigen muziek: Panick At The Disco.
~ * ~ * ~ * ~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten