De schrik en het antwoord

In een recensie van het concert van 29 augustus 1988, geschreven door Greg Quill en op 30 augustus 1988 gepubliceerd in Toronto star, lees is: Alone on stage, with an acoustic guitar slung around his neck, Dylan strummed his way into one of his earliest pieces, the love ballad "North Country Blues"
Ik spring op. Dat kan niet! Of ben ik gek? Kijk het na in de boeken van Olof Björner. Ik ben nog niet gek, Dylan speelde geen North country blues, maar Girl from the North country op 29 augustus 1988.
De quote over Lennon en McCartney (Dylan kort #499) komt uit het interview voor Rolling stone, gepubliceerd in dit blad in mei 2007. Zie hier en hier. Met dank aan Patrick [voor zijn tweede e-mail vandaag :-)]
Wat me weer doet denken aan Atlas; nieuwe literaire non-fictie met daarin een vertaling van het interview van Jonathan Letham met Dylan, zie hier. Ook dit interview heeft in Rolling stone gestaan, in 2006 als ik me niet vergis.

Geen opmerkingen: