1. Love Minus Zero/No Limit – Take 1 remake Complete. The Cutting Edge
2. Love Minus Zero/No Limit – Take 2 remake Bringing It All Back Home
3. Love Minus Zero/No Limit – Insert.
4. Subterranean Homesick Blues – Take 1 remake Complete. The Cutting Edge
5. Subterranean Homesick Blues – Take 2 remake False start.
6. Subterranean Homesick Blues – Take 3 remake Bringing It All Back Home
7. Outlaw Blues – Take 1 remake False start.
8. Outlaw Blues – Take 2 remake Fragment/breakdown.
9. Outlaw Blues – Take 3 remake Bringing It All Back Home
10. She Belongs To Me – Take 1 remake Complete. The Cutting Edge
11. She Belongs To Me – Take 2 remake Bringing It All Back Home
12. Bob Dylan’s 115th Dream – Take 1 False start.
13. Bob Dylan’s 115th Dream – Take 2 Bringing It All Back Home
14. On The Road Again – Take 1 False start.
15. On The Road Again – Take 2 Complete.
16. On The Road Again – Take 3 False start.
17. On The Road Again – Take 4 Complete. The Cutting Edge
1. Love Minus Zero/No Limit – Take 1 remake Complete
Net als tijdens de eerste sessie voor Bringing It All Back Home begint ook deze tweede sessie met “Love Minus Zero / No Limit”. Was Dylan er zo op gebrand om dit snel op band te zetten?
Volgens Michael Krogsgaard in zijn Bob Dylan: The Recording Sessions kreeg “Love minus Zero / No Limit” op de recording sheet tijdens de eerste sessie op 13 januari de titel “Dime Store” en op 14 januari de titel “(Tune Z) Dimestore”. Wanneer werd die titel veranderd in “Love Minus Zero / No Limit”?
Op deze take van “Love Minus Zero / No Limit” laat Bob Dylan zich begeleiden door een band. Deze take lijkt al sterk op de take op Bringing It All Back Home.
2. Love Minus Zero/No Limit – Take 2 remake
Dit is de bekende take van Bringing It All Back Home. Ik heb begrepen dat alle takes van nummers die eerder verschenen op Bringing It All Back Home, Highway 61 Revisited en Blonde On Blonde op The Cutting Edge Collector’s Edition te vinden zijn in een nieuwe mix.
3. Love Minus Zero/No Limit – Insert
Na het opnemen van de definitieve versie van “Love Minus Zero / No Limit” werd op aandringen van producer Tom Wilson nog een insert, een kort stukje harmonica door Bob Dylan, opgenomen ter verbetering van een eerdere opname. Deze insert is te horen op The Cutting Edge Collector’s Edition.
4. Subterranean Homesick Blues – Take 1 remake Complete
Een vroege, swingende band-versie van “Subterranean Homesick Blues” die ook te vinden is op The Best Of The Cutting Edge.
5. Subterranean Homesick Blues – Take 2 remake False start
Deze valse start is alleen te horen op The Cutting Edge Collector’s Edition.
6. Subterranean Homesick Blues – Take 3 remake
Na slechts één take met band en één valse start zetten Bob Dylan en de muzikanten de strakke “Subterranean Homesick Blues” op de band die niet alleen als opener voor Bringing It All Back Home werd gebruikt, maar ook op single werd uitgebracht. Dit was Bob Dylans eerste single in Nederland.
7. Outlaw Blues – Take 1 remake False start
8. Outlaw Blues – Take 2 remake Fragment/breakdown
Take 1 en 2 van “Outlaw Blues” – beide incompleet – van 14 januari 1965 zijn alleen te horen op The Cutting Edge Collector’s Edition.
9. Outlaw Blues – Take 3 remake
Tijdens de sessie van een dag eerder nam Bob Dylan een akoestische versie van dit nummer op. Later tijdens die eerste sessie volgden nog twee pogingen om “Outlaw Blues” op band te zetten, waarvan de tweede een (heerlijke) complete take is.
Tijdens deze tweede sessie voor Bringing It All Back Home speelt Dylan - na twee afgebroken pogingen - dit pas voor de derde keer helemaal in de studio. Deze derde complete versie, en pas de tweede complete versie met band, is de versie zoals die te horen is op Bringing It All Back Home.
10. She Belongs To Me – Take 1 remake Complete
Tom Wilson kondigt de opname aan met “My Girl take 1” en op de recording sheet van deze sessie staat inderdaad de titel “My Girl” terwijl een dag eerder “She Belongs To Me” volgens de recording sheet nog de titel “Worse Than Money” droeg.
Een versie met band. Het tempo ligt wat hoger dan tijdens de versie met band van een dag eerder. Deze take ligt al dicht bij de versie zoals die te horen is op Bringing It All Back Home.
11. She Belongs To Me – Take 2 remake
Dit is de take van “She Belongs To Me” zoals die te horen is op Bringing It All Back Home.
12. Bob Dylan’s 115th Dream – Take 1 False start
Deze valse start – en dit is niet de valse start met lachsalvo van Tom Wilson zoals die te horen is op Bringing It All Back Home – is alleen te vinden op The Cutting Edge Collector’s Edition.
13. Bob Dylan’s 115th Dream – Take 2
De versie met band zoals die te horen is op Bringing It All Back Home. Aan deze opname werd de valse start van dit nummer van 13 januari geplakt voor het op Bringing It All Back Home werd gezet.
14. On The Road Again – Take 1 False start
15. On The Road Again – Take 2 Complete
16. On The Road Again – Take 3 False start
Eén complete take en twee fragmenten van “On The Road Again” die alleen te vinden zijn op The Cutting Edge Collector’s Edition.
17. On The Road Again – Take 4 Complete
Deze wat chaotisch klinkende versie begint met Dylans piano en is ook te vinden op The Best Of The Cutting Edge.
Negen van de zeventien gemaakte opnamen van 14 januari zijn te vinden op The Cutting Edge Deluxe Edition of Bringing It All Back Home. Dat betekent dat maar liefst acht opnamen van de tweede sessie voor Bringing It All Back Home alleen te vinden zijn op de Collector’s Edition van The Cutting Edge. Echter, van deze acht opnamen is alleen take 2 van “On The Road Again” een complete take.
Slechts vier van de zeventien opnamen van 14 januari 1965 verschenen op The Cutting Edge Deluxe Edition. Van deze vier opnamen zijn er twee – “Subterranean Homesick Blues” take 1 en “On The Road Again” take 4 – ook te vinden op The Best Of The Cutting Edge.
Na deze tweede sessie heeft Bob Dylan nog slechts één opnamesessie nodig om al het materiaal voor Bringing It All Back Home op band te zetten.
Deel 1 van deze serie staat hier.
Mijn bespreking van The Best Of The Cutting Edge kun je hier lezen.
3 opmerkingen:
14 januari 1965 avondsessie – The Lost Session
De op The Cutting Edge verschenen 17 opnamen van 14 januari zijn overdag opgenomen met een volledige band. Zowel Krogsgaard, Heylin en Björner maken melding van een avondsessie waarbij een aantal songs opnieuw werd opgenomen met alleen begeleiding op gitaar en bas.
Middagsessie : 2:30-6:00 pm.
Bob Dylan (guitar, harmonica, vocal), Al Gorgoni (guitar), Kenneth Rankin (guitar), Bruce Langhorne (guitar), Joseph Macho Jr. (bass), William E. Lee (bass), Bobby Gregg (drums), Paul Griffin (piano).
De 17 opnamen zoals genoemd in bovenstaande beschrijving van Tom.
Avondsessie : 7:00-10:00 pm.
Bob Dylan (guitar, harmonica, vocal), John Hammond Jr. (guitar), Bruce Langhorne (guitar), John Sebastian (bass), John Boone (bass).
Opnamen (waarschijnlijk meerdere takes) van:
• Love Minus Zero/No Limit
• I'll Keep It With Mine
• It's All Over Now, Baby Blue
• Bob Dylan's 115th Dream
• She Belongs To Me
• Subterranean Homesick Blues
I’ll Keep It With Mine – Lost Song
Eén van de songs welke die avond werd opgenomen was “I’ll Keep It With Mine”. Clinton Heylin schrijft hierover in “Revolution in the Air”:
“He had ‘demo-ed’ it at least twice – once as a demo for his music publisher and once as a piano ‘demo’ for Bringing It All Back Home”
“There was also an aborted semi-electric Bringing It… version, the tape of which has been ‘lost’, perhaps because the whole session was a disaster.”
De Witmark demo staat op The Bootleg Series Vol.9. De piano demo van 13 januari 1965 op The Cutting Edge (en eerder op Biograph en Side Tracks met foutieve datum 14 januari 1965; bent u er nog?). De tapes van 14 januari s’avonds zijn blijkbaar inderdaad verdwenen, want er staat ook niets van op de Collector’s Edition.
“I’ll Keep It With Mine” werd ruim een jaar later nogmaals met band (ditmaal The Hawks) opgenomen tijdens de Blonde on Blonde sessies op 27 januari 1966. Die versie staat alleen op de Collector’s Edition maar is ook te vinden op The Bootleg Series Vol.2. Op 15 februari 1966 werden tenslotte nog 10 takes backing tracks opgenomen waarna de song, geheel in Dylan-stijl, na bijna twee jaar proberen terzijde werd geschoven.
Hallo Gerbrand,
Ja, de legendarische avondsessie van 14 januari. De grote vraag is of de banden zijn verdwenen, of dat de opnamesessie nooit plaats vond...
Opvallend is dat de tracks die Krogsgaard noemt voor de avondsessie van de 14de in precies dezelfde volgorde op de 13de zijn opgenomen. Zou het kunnen dat de tracklist van de 13de per ongeluk ooit voor een sessie van de 14de is aangezien waardoor langzaamaan een mythe is ontstaan over een avondsessie van de 14de?
Dat gecombineerd met de gedachte dat tot voor kort regelmatig werd geschreven dat Dylan op de 13de alleen in de studio was en er op sommige opnamen die we via via te horen kregen toch muzikanten te horen waren versterkt alleen maar de mogelijke mythe-vorming van een avondsessie op de 14de. Met de uitgave van The Cutting Edge weten we inmiddels dat Dylan de 13de niet alleen in de studio was.
Misschien zit ik er naast en sla ik me over een tijdje voor mijn kop, maar ik ga er op dit moment van uit dat de avondsessie van 14 januari er nooit is geweest, dat dit een sessie is die 'ontstaan' is in de gedachten van Dylanliefhebbers die een verklaring zochten voor wat ze hoorden op menig bootleg.
Tom
(En natuurlijk hoop ik dat ik er naast zit en alsnog de banden van die avondsessie opduiken...)
HA, de volgorde was me niet eens opgevallen. Je uitleg is heel aannemelijk. Detective Tom !
Een reactie posten