Ik las net op de scheurkalender dat het vandaag precies 47 jaar geleden is dat het album The Beatles - beter bekend onder de geuzennaam The White Album - verscheen. Op dat album staat het schitterende "Yer Blues" met daarin de regels:
The eagle picks my eye
The worm he licks my bone
I feel so suicidal
Just like Dylan's Mr. Jones
Wat de scheurkalender niet vermeldt is dat het vandaag precies 54 jaar geleden is dat Bob Dylan in Studio A van de Columbia Recording Studios te New York bezig was met het opnemen van zijn debuut: Bob Dylan.
Dat ik dit schrijf terwijl een heerlijke, langzame versie van "Just Like Tom Thumb's Blues" van de vierde cd van The Cutting Edge door de kamer zweeft doet er verder niet zo veel toe.
Net zomin als dat ik een klein uurtje geleden een Engelse vertaling van "Ma Bohème" van Arthur Rimbaud las:
My only trousers had a hole.
Little Tom Thumb, I dropped my dreaming rhymes.
My lodging was the Great Bear Inn,
And in the sky my stars were rustling.
Er wordt altijd wel ergens poëzie gezongen of gelezen, al dan niet met publiek.
Dat 'mevrouw Tom' gisteren een banjo kocht waar ik op probeer te spelen terwijl niemand luistert is van geen enkel belang. Net zo min als de gaten in mijn broek.
Het is zondag 22 november, iets voor vijf uur in de middag. Het daglicht verdwijnt, niemand heeft me gezien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten