The Cutting Edge 1965 - 1966: Deluxe Edition #6: 29 juli 1965

29 juli 1965 Studio A, Columbia Recording Studio New York City

1. It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry – Take 1 Breakdown
2. It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry – Take 2 False start
3. It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry – Take 3 Incomplete The Cutting Edge
4. Tombstone Blues – Take 1 Complete The Cutting Edge

5. Tombstone Blues – Takes 2-3 False starts
6. Tombstone Blues – Take 4 Complete
7. Tombstone Blues – Takes 5-7 False starts, rehearsal
8. Tombstone Blues – Take 9 The Bootleg Series, Vol. 7, The Cutting Edge
9. Tombstone Blues – Take 10 False start
10. Tombstone Blues – Take 11 Breakdown
11. Tombstone Blues – Take 12 Highway 61 Revisited
12. It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry – Take 1 Complete
13. It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry – Take 2 False start
14. It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry – Take 3 Complete The Cutting Edge
15. It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry – Take 4 Highway 61 Revisited
16. Positively 4th Street – Takes 1-3 False starts The Cutting Edge
17. Positively 4th Street – Take 4 Complete The Cutting Edge
18. Positively 4th Street – Take 5 Complete The Cutting Edge
19. Positively 4th Street – Take 6 Breakdown
20. Positively 4th Street – Take 7 Breakdown
21. Positively 4th Street – Take 8 Breakdown
22. Positively 4th Street – Take 10 Breakdown
23. Positively 4th Street – Take 12 single
24. Desolation Row – Take 1 The Bootleg Series Vol. 7

Zo’n anderhalve maand ging er voorbij tussen de laatste opnamesessie waarbij Tom Wilson achter de knoppen zat en de eerste Dylan-sessie voor Bob Johnston als producer. Tijdens de laatste  Wilson-sessie nam Bob Dylan “Like A Rolling Stone” op.
Wat gebeurde er in die anderhalve maand?
“Like A Rolling Stone” werd op single uitgebracht en Bob Dylan beklom voor de derde maal in zijn carrière het podium van het Newport Folk Festival, maar deed dit voor het eerst – the horror – met een elektrische gitaar om zijn nek.
Vier dagen na Newport was hij wederom in de Columbia Recording Studios te vinden voor opnamen van wat uiteindelijk Highway 61 Revisited zou worden.
Tijdens deze sessie werkte Bob Dylan aan het opnemen van vijf composities. Van maar liefst drie van deze vijf composities nam Bob Dylan tijdens deze sessie definitieve versies op: “Tombstone Blues” en “It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry” voor het album Highway 61 Revisited en de single  “Positively 4th Street”. Twee van de tijdens deze sessie opgenomen takes verschenen eerder op The Bootleg Series vol. 7 – No Direction Home: The Soundtrack.
In totaal werden maar liefst 28 takes tijdens deze sessie opgenomen. Elf van deze 28 takes zijn compleet. Van deze elf complete takes zijn er slechts twee niet op de Deluxe Edition van The Cutting Edge of een oudere release te vinden. Van beide complete takes is het jammer dat ze geen plek hebben gekregen op de Deluxe Edition van The Cutting Edge. Aan de andere kant mogen we niet klagen wanneer we kijken naar wat we wel te horen krijgen van de sessie van 29 juli 1965 op deze boxset.

1. It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry – Take 1 Breakdown
2. It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry – Take 2 False start
De eerste twee (incomplete) pogingen van 29 juli 1965 om “It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train to Cry” op te nemen zijn alleen te horen op de Collector’s Edition van The Cutting Edge. Volgens Michael Krogsgaard in Bob Dylan: The Recording Sessions is take 1 van “It Takes A Lot To Laugh” compleet. Dit klopt niet.

3. It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry – Take 3 Incomplete
Een midtempo, aanvankelijk door harmonica gedreven versie van “It Takes A Lot To Laugh”. Een swingende versie. Deze take is nog ver verwijderd van de aangenaam lome versie van dit nummer welke uiteindelijk op Highway 61 Revisited terecht zou komen. Na iedere door Dylan gezongen regel zijn er wat accenten (mini-solo’s?) van de elektrische gitaar te horen. Tijdens het nummer moet Dylan zich een aantal malen hoorbaar van de microfoon afkeren omdat hij moet lachen. Tegen het eind van het nummer poogt Dylan dit lachen tot onderdeel van de zangpartij te maken. Dylan geint: “Rockefeller Center called me”.

4. Tombstone Blues – Take 1 Complete
De versie van “Tombstone Blues” met de van de (toon) ladder aflopende zanglijn die ook op The Best Of The Cutting Edge te vinden is. Aangenaam alternatief, met iets meer beheersing gebracht dan de Highway 61 Revisited-versie. Hier en daar wijkt de tekst iets af: “The blacksmith with freckles”. Mama is in de keuken, niet in de fabriek (daar is pa, hoewel hij later in de oven zit).

5. Tombstone Blues – Takes 2-3 False starts
6. Tombstone Blues – Take 4 Complete
7. Tombstone Blues – Takes 5-7 False starts, rehearsal
Vijf incomplete (korte) en één complete take van “Tombstone Blues” die alleen op de Collector’s Edition van The Cutting Edge te horen zijn.
Waar is take 8 gebleven? Volgens Michael Krogsgaard in zijn Bob Dylan: The Recording Sessions is er inderdaad geen take 8. Volgens hetzelfde sessie-overzicht is take 7 een complete take terwijl take 9 incompleet zou zijn. Krogsgaard moet zich vergist hebben, tijdens track 7 op de vijfde cd van The Collector’s Edition van The Cutting Edge (takes 5, 6 en 7 van “Tombstone Blues”) zegt Bob Johnston: “rolling on seven” waarna een incomplete take van “Tombstone Blues” volgt.

8. Tombstone Blues – Take 9
Deze versie ligt dicht bij de versie van Highway 61 Revisited. Het grote verschil tussen die twee takes is dat op take 9 wel (en op de Highway 61 Revisited-versie niet) een koortje tijdens de refreinen te horen is.
Deze versie van “Tombstone Blues” staat niet alleen op de Deluxe Edition van The Cutting Edge, maar werd in 2005 ook uitgebracht op The Bootleg Series vol. 7 – No Direction Home: The Soundtrack. Hoewel de mix van deze take op The Cutting Edge afwijkt van de versie op The Bootleg Series vol. 7 snap ik niet helemaal waarom er voor gekozen is om deze take op de Deluxe Edition van The Cutting Edge te zetten terwijl de eveneens complete take 4 niet op deze boxset te vinden is.

9. Tombstone Blues – Take 10 False start
10. Tombstone Blues – Take 11 Breakdown
Deze twee incomplete takes zijn alleen te vinden op de Collector’s Edition van The Cutting Edge.

11. Tombstone Blues – Take 12
De twaalfde en laatste take van “Tombstone Blues” is de versie zoals die op Highway 61 Revisited is verschenen.

12. It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry – Take 1 Complete
13. It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry – Take 2 False start
Een complete en een incomplete take van “It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry” die alleen te horen zijn op de Collector’s Edition van The Cutting Edge.
Hoewel de Deluxe Edition van The Cutting Edge al vier verschillende versies van “It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry” heeft, had van mij deze complete take (take 1) daar ook nog wel bij gemogen. Het is namelijk een heerlijke, lome versie met een schitterende, soms tegendraadse piano.

14. It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry – Take 3 Complete
De derde take van een derde serie pogingen om “It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry” op te nemen. (Eerder probeerde Dylan dit nummer op te nemen tijdens de sessie van 15 juni en aan het begin van deze opnamesessie.) Eindelijk heeft dit nummer het langzame, aangenaam lome tempo gekregen zoals we dat kennen van Highway 61 Revisited. Deze versie wijkt dan ook niet heel sterk af van de versie zoals die op Highway 61 Revisited te horen is.

15. It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry – Take 4
Dit is de take die op Highway 61 Revisited te horen is.

16. Positively 4th Street – Takes 1-3 False starts
Zoals bij meerdere nummers die te vinden zijn op The Cutting Edge is er tijdens deze opnamesessie nog geen duidelijkheid over een songtitel. Op deze opname is te horen hoe Bob Dylan nog speelt met de titel: “‘Black Dalli Rue’ or ‘Crimson Black Dalli Rue’, take your pick”, zegt hij tegen producer Bob Johnston. (In het verlengde daarvan: volgens de recording sheets nam Bob Dylan tijdens deze sessie ook de nummers “Phantom Engineers” en “Tombstone” op. Dit zijn werktitels voor “It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry” en “Tombstone Blues”)

17. Positively 4th Street – Take 4 Complete
Een schitterende, rustige versie van misschien wel Dylans meest bijtende song. In deze take schommelt Dylan met zijn zang nog tussen compassie en venijn, maar hij lijkt de muzikanten niet helemaal mee te krijgen. “You have no faith in yourself and you know it”, zingt Dylan.

18. Positively 4th Street – Take 5 Complete
Deze take is net iets scherper gezongen dan de vorige take. Er is een tikje meer venijn in Dylans stem te horen. De tekst is inmiddels veranderd in: “You have no faith to lose and you know it”. Deze take is ook te vinden op The Best Of The Cutting Edge.

19. Positively 4th Street – Take 6 Breakdown
20. Positively 4th Street – Take 7 Breakdown
21. Positively 4th Street – Take 8 Breakdown
22. Positively 4th Street – Take 10 Breakdown
Vier incomplete takes van “Positively 4th Street” die alleen op de Collector’s Edition van The Cutting Edge te vinden zijn.
Waar zijn de takes 9 en 11 van “Positively 4th Street” gebleven? Afgaande op Bob Dylan: The Recording Sessions van Michael Krogsgaard zijn er geen takes 9 en 11 (en dus mist de eigenaar van de Collector’s Edition niks). Volgens diezelfde Michael Krogsgaard zou overigens take 8 van “Positively 4th Street” ook een complete take zijn.

23. Positively 4th Street – Take 12
Dit is de take die in september in Amerika en in november 1965 in Nederland op single verscheen. In 1985 werd dit nummer op Biograph uitgebracht.

24. Desolation Row – Take 1
Een eerste take van het meesterwerk “Desolation Row”, een versie met band (zonder drummer). Deze take werd in 2005 op The Bootleg Series vol. 7 – No Direction Home: The Soundtrack uitgebracht.
Volgens Michael Krogsgaard in zijn Bob Dylan: The Recording Sessions werd deze eerste take van “Desolation Row” niet opgenomen op 29 juli, maar een dag later, op 30 juli 1965. De liner-notes van The Bootleg Series vol. 7 geven, net als de informatie bij de Collector’s Edition van The Cutting Edge de opnamedatum 29 juli 1965 voor deze take van “Desolation Row”.

Na deze lange opnamesessie nam Bob Dylan weinig rust. Een dag na deze sessie was Bob Dylan wederom te vinden in de Columbia Recording Studios te New York, dit keer om te werken aan de opname van twee verschillende composities.