Zondagavond 1 november 2015. De portier van mijn hotel in Brussel bestelt een taxi om mij richting Vorst Nationaal te brengen. Met een ondeugende knipoog zegt hij dat er nog mensen in het hotel logeren die naar het concert van Bob Dylan gaan. Ik besteed daar verder geen aandacht aan maar later op de avond zullen deze profetische woorden een eigen leven gaan leiden.
Twee uur voor de start van het concert ben ik aan de zaal waar ik mijn grote idool voor de zoveelste maal zal zien optreden. (De eerste maal was in 1978 in het Feyenoord stadion en sindsdien heeft het Dylanvirus mij nooit meer losgelaten.) De avond verloopt grandioos en Bob is in grootse vorm. De setlist ken ik uit mijn hoofd en de Frank Sinatra covers klinken live duizendmaal meer doorleefd dan op de plaat. "Autumn leaves" grijpt mij bij mijn nekvel en kan alleen maar zo gezongen worden door een groot artiest die in de autumn van zijn leven is. Als om 10 uur het laatste applaus is verstomd en mister D. van het podium is verdwenen begeef ik mij naar de uitgang waar ik aan de praat raak met een meisje dat beweert dat ze goed bevriend is met Frank Boeijen. Op zijn aanraden is ze voor de eerste maal naar een concert van Dylan gekomen en ze vond het ook heel goed. Tijdens ons gesprek vertelt ze ook dat ze van Frank weet dat Bob bij zijn doortocht in België altijd logeert in hotel Metropole in Brussel. (Het meisje in kwestie is een Belgische). En beste lezer, u voelt mij al op kousevoeten afkomen maar laat dat nu uitgerekend het hotel zijn waar ook ik verblijf. Bij mijn aankomst in het hotel ga ik onmiddellijk naar de portier om te vragen of Dylan hier verblijft maar met ogen die boekdelen spreken meldt hij mij dat hij hierover niets kan zeggen omdat hij de privacy van zijn gasten moet respecteren. Ik heb nog een uur gewacht aan de ingang van hotel Metropole (slapen zat er toch niet in door de adrenaline) maar van Bob geen spoor.
Neen Matthijs van Nieuwkerke, u hoeft mij niet te mailen, te bellen of te schrijven voor de Top 2000 a go-go want ik heb geen enkel bewijs maar voor mij zal de nacht van 1 op 2 november 2015 voor altijd geboekstaafd staan als de nacht dat ik naast de kamer sliep van Bob Dylan.
Was getekend
Dirk V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten