4 december 1988, The Bridge School benefit, zie hier.
Sammy Walker, een Dylan-kloon of een vergeten kanjer? Zie hier en hier.
Vraag: Bij het opnieuw inrichten van mijn knipselarchief, kwam ik een aantal bladzijden uit een boek (of tijdschrift?) tegen. (zie de afbeelding) Ik heb werkelijk geen flauw idee uit welk boek de bladzijden komen. Graag hoor ik het wanneer je weet waar deze bladzijden uitkomen. Bij voorbaat dank!
Simon Vinkenoog in het boek Het huiswerk van de dichter (Uitgeverij Corrie Zelen, 1978): "'It can't happen here!' Hoe Mr. Jones, die niet weist wat hem te wachten stond, zich op alles voorbereidde."
Is dit Dylans Mr. Jones (uit 'Ballad of a thin man')?
Milton Glaser in het boek Graphic design (Arbeiderspers, 1973) over de door hem ontworpen poster van Bob Dylan: 'One day a French photographer visited the Studio and told the following story: He was on assignment traveling up the Amazon and stopped in a village of about one hundred Indians. He entered a hut and, as his eyes grew accustomed to the darkness, he saw the Dylan poster on the wall. He never was able to find out how it got there.'
Twitter: Sinds kort zit ik op Twitter.
4 opmerkingen:
Inderdaad: 15 mooie (!) nummers en een verhaal over het ontstaan van Self Portrait. Overigens bij elkaar geraapt vanuit verschillende bronnen.
In de krant zelf op pagina 2 een kort stukje.
Simon
Ook elders zijn de downloads te vinden, via Expecting Rain. Kippenvel nummers (Went to seSee the Gypsy,Pretty Saro, Only a Hobo, Belle Isle, This Evening so Soon, If not for You, When I Paint my Masterpiece), melancholisch humoristische (Tattle o'Day, Working on a Guru, Annie's Going to Sing her Song), ontwapenende (Time passes Slowly,Minstrel Boy, Bring Me Little Water) intrigerende (allemaal, maar vooral In Search of Little Sadie) en tja, dan heb je nog Highway 61 in een typische Band uitvoering, kortom meeslepend... En dan kom ik even terug op mijn eerdere kanttekeningen: ik had graag gezien dat geconcentreerd was op de opnamen die met David Bromberg waren gedaan of een zelfde stripped down feel hadden (het lijstje met kippenvelnummers zegt genoeg) maar steeds meer daagt me waarom bijvoorbeeld ook een paar Isle of Wight nummers meegenomen zijn (al had ik die echt geprefereerd op een aparte dubbelelpee) en andere die met band (of zelfs overdubs) gespeeld zijn: het blijft net als de oorspronkelijke Self Portrait (waar de Isle of Wight bijdrage echt een kaleidoscopische schets van waar de zoekende Dylan van vlak na Blonde on Blonde mee bezig was. Daarbij boet het project misschien iets in aan schoonheid, maar een concept zit er zeker achter, en we worden overladen met moois... een echte misser moet ik nog tegenkomen (de syncopische blazers op New Morning vind ik spannend al maken ze het zaakje wel erg vol, en Sign on the Windows wint niet echt met de violen en harp en nog meer van die ongein, maar is op zijn minst curieus en goed te beluisteren, en toch... vind ik dat Carthago moet vallen, oftewel, ze hadden niet gehoeven van mij die twee, ahem)
ps ik had willen zeggen na oorspronkelijke Self Portrait: (waar de Isle of Wight bijdrage echt uit de toon vielen)
Hans, de titel van de nieuwe Bootleg Series luidt natuurlijk niet voor niets Another Self Portrait...
M&A
Een reactie posten