Omdat de kinderen naar de televisie kijken laat ik de geluidsdragers in hun verpakking zitten en ga ik eens goed zitten om het boekwerkje bij de standaard-editie van Another Self portrait door te nemen. Natuurlijk heb ik gisteren al een paar keer dat boekje doorgebladerd, vooral om te staren naar de foto's.
Schitterende foto's. Ik ben nogal gecharmeerd van de foto op bladzijde 22. Die foto moet op hetzelfde fotorolletje hebben gestaan als de foto die gebruikt is voor de hoes van de Nederlandse persing van de single 'Watching the river flow'. Hoeveel tijd heeft er gezeten tussen het maken van die twee foto's? Een minuut? Tien minuten, een kwartier misschien? En toch geeft de in het boekwerk van Another Self portrait afgedrukte foto een geheel ander beeld dan de foto op de hoes van 'Watching the river flow'.
Of wat te denken van die werkelijk schitterende foto op bladzijdes 28 en 29? Die foto is in 1967 gemaakt. Hoeveel foto's heb jij ooit gezien van Bob Dylan anno 1967? Juist, je ziet ze niet.
Deze foto werd eerder gebruikt voor de cover van een heruitgave van Greil Marcus' boek over The Basement tapes. Elders zie je deze foto gewoonweg niet. Kijk er nog eens naar, zo zie je Bob Dylan eigenlijk nooit.
O, en dan is er nog die schitterende kleurenfoto ergens achter in dat boekje. Dylan met gitaar en een maf hoedje op zijn hoofd. Er zitten een paar van deze foto's in een van de promofilmpjes voor Another Self portrait. Nu hoef je dat filmpje niet meer op te zoeken om naar deze foto te staren. Nu heb je 'm op papier.
En dan zijn er natuurlijk de liner-notes. Die heb ik vanochtend pas gelezen. Kop koffie binnen handbereik. Gisteren vond ik niet voldoende rust in mijn donder om mij op de woorden te concentreren.
Ik ben geen liefhebber van de schrijfwerken van Greil Marcus, nooit geweest. Ik begon dan ook met kromme tenen zijn liner-notes in het boekwerkje bij Another Self portrait te lezen. Dat was niet nodig, die kromme tenen. Marcus' liner-notes zijn informatief, beknopt en aardig geschreven.
Hetzelfde geldt eigenlijk voor de liner-notes van Michael Simmons. Goed te lezen. Woorden als een mooie aanvulling op de muziek die op Another Self portrait te horen is.
Ik schenk voor mezelf nog een kop koffie in. De televisie moet nu maar uit. Het is tijd om nogmaals Another Self portrait te beluisteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten