Ik luister verdomme naar Wight. Wie knijpt mij even om te controleren of het geen droom is?
Gisteren heb ik me uitstekend vermaakt met de standaard-editie van Another Self Portrait. Een minuut of veertig geleden bracht de pakketbezorger de luxe-editie van dit tiende deel van The Bootleg Series en dat is toch wel even andere koek. De liner-notes zijn in het boek op een leesbaar formaat afgedrukt, de foto's in het eerste boek komen veel beter tot hun recht dan in het boekje bij de standaard-editie. En dan is er nog het werkelijk schit-te-ren-de fotoboek, een ware traktatie, bij de luxe-editie.
Ik luister, knijp me maar, het maakt me niet meer uit, ècht naar Wight! Want, laat ik eerlijk zijn, wat de luxe-editie van Another Self Portrait tot een echte must have maakt, is Wight.
Natuurlijk heb ik stukken van dit concert al eerder gehoord. De vier tracks die op Self Portrait verschenen, de bootlegs en de radio-uitzendingen van de VPRO uit 1969 waar ik uren naar gespeurd heb op het internet. En toch hoor ik Wight nu voor het eerst.
Kippenvel.
Niet alleen hoor ik Wight nu van voor het eerst van begin tot eind, maar bovenal: Wight heeft nog nooit zo goed geklonken! Niet op de bootlegs, niet op Self Portrait, niet op de radio. Ik herhaal: Wight heeft nog nooit zo goed geklonken!
Het is haast alsof ik in het gras zit, op een eiland voor de kust van Engeland. Het is 31 augustus 1969. Bob Dylan en de vijf leden van The Band staan op het podium. Het zijn geen individuen, het is een eenheid. Het is magie.
Ik luister naar Wight, kan het eigenlijk nog niet geloven.
3 opmerkingen:
je weet wel goed jaloers te maken... en jij hebt de luxe editie al binnen, terwijl de vinyl nog in geen velden of wegen te bekennen is... ook maak je me nog eens gek met je enthousiasme over Wight, dat dus niet bij de vinyl in zit (en waar ik echt wat extra's voor over had gehad, terwijl die cd's erbij voor mij van nul en generlei waarde zijn (ik heb ze al vergeven voor ik ze krijg...) maar veel genot gewenst!
Wanneer ik de luxe-editie in huis heb en Wight in goed geluid kan beluisteren, is TMOQ's bootleg 'Isle of Wight' in de kast feitelijk overbodig geworden. Zoals meer bootlegs sinds de Bootleg Series 1 t/m 10!
Simon
Hans: Ik durf het bijna niet te zeggen, maar vinyl kwam samen met de luxe-editie hier aan. Het spijt me wanneer ik je een moeilijke tijd heb bezorgd. Ik zal voor je duimen dat de platen snel bij je komen. En Wight, daar moet toch wel aan te komen zijn?
Simon: Klopt! Deze officiële versie is zo veel beter dan de TMOQ boot (of welke bootleg dan ook). Je oren zullen tuten van genot (echt waar).
Ook voor jou zal ik duimen, dat de begeerde box maar gauw mag komen!
Een reactie posten