Uncut of toch maar niet

Ik ben opgetogen en teleurgesteld. Tegelijkertijd.
Dinsdag, in de lokale kiosk:
Ik: 'Heeft u misschien de Uncut?'
Winkeldame: 'Dan moet 'ie in 't schap staan.'
Ik: 'Daar staat 'ie niet. Krijgt u 'm nog binnen?'
Winkeldame: 'Als 'ie er nog niet is, krijgen we 'm nog binnen. Ik denk later deze week.'
Ik: 'Prima, dan kom ik later nog wel terug.'

Dinsdagavond liet Floater weten dat hij de gezochte Uncut op de kop had weten te tikken. Woensdagochtend ben ik wederom naar de kiosk gegaan. Maar wederom geen Uncut in de schappen.
Ik: 'Heeft u de Uncut nog niet binnen?'
Winkeldame: 'De wat?'
Ik: 'De Un-cut.'
Winkeldame: 'Hoe schrijf je dat?'
Ik: 'U-n-c-u-t.'
Winkeldame: 'Verkopen we die dan?'
Ik: 'Gisteren was ik hier ook. Toen werd me verteld dat jullie 'm verkopen en dat 'ie nog binnen moet komen. Ergens deze week.'
Winkeldame: 'O... Daar weet ik niks van hoor. Ik weet niet of we dat blad wel hebben.'
Ik: 'Ik heb u gisteren gesproken. U vertelde me dat ik later moest terug komen.'
Winkeldame: 'O... Uncut zegt u? Ik zal eens in de computer kijken.'
Ik: 'Graag. Dank u.'
Winkeldame: 'Volgens de computer hadden we 'm al moeten hebben. Ik snap er niks van.'
Winkeldame tegen een collega: 'Als het in de computer staat, krijgen we het dan ook?'
Winkeldame 2: 'Dat lijkt mij wel, toch?'
Winkeldame: 'Dat dacht ik ook, maar we hebben 'm niet.'
Winkeldame 2: 'En 't staat wel in de computer?'
Winkeldame: 'Ja, kijk maar.'
Winkeldame 2: 'Wat raar... Misschien krijgen we 'm dan toch niet.'
Winkeldame: 'Nee, misschien niet nee.'
Winkeldame 2: 'Maar als het in de computer staat..'
Winkeldame: 'Ja, raar hè?'
Ik: 'Pardon... Zou u niet het hoofdkantoor kunnen bellen of zo?'
Winkeldame: 'Ik snap er echt niks van. Het staat toch echt in de computer.'
Winkeldame 2: 'En bij de levering van vandaag zat 'ie ook niet.'
Winkeldame: 'Nee, die heb ik nog uitgepakt. Daar zat 'ie niet bij... Maar in de computer...'
Ik: 'Weet u wat, laat maar.'
Winkeldame 2: 'Raar hè?'
Ik: 'Ik kijk wel ergens anders.'
Winkeldame: 'Maar de computer zegt dat...'
Ik: 'Dank voor de genomen moeite. Tot ziens.'

Bij thuiskomst heb ik een kiosk in de 'grote stad' gebeld. Natuurlijk was daar wel de Uncut aanwezig en een exemplaar achterhouden voor mij bleek geen enkel probleem.
Vanochtend ben ik naar de 'grote stad' gereden en heb ik de Uncut gekocht.
Bij thuiskomst heb ik de 12 aan Dylan gewijde bladzijden gelezen. Kop koffie binnen handbereik, Blood on the tracks in de cd-speler.
Voor ik daarover schrijf, eerst iets over die cover. De afbeeldingen op internet van die cover zagen er zo mooi uit. De werkelijkheid is een tegenvaller.
Op de voorzijde van het blad zat een cd geplakt vol muziek waar niemand op zit te wachten. Na het voorzichtig verwijderen van die cd blijven twee donkere strepen waar de lijm heeft gezeten op de kaft achter. Het lijkt nu goddomme wel alsof Dylan in zijn broek geplast heeft. Een donkere streep is op zijn linker broekspijp achtergebleven. (Zie de afbeelding bij dit bericht)
Enfin, ik moet niet zeuren, het gaat tenslotte om de inhoud, niet om het plaatje op de voorkant.
Die inhoud heb ik - met koffie en Blood on the tracks - tot mij genomen. Ik kan het proberen mooier te maken dan het is, maar dan nog blijft het een boel klop-klop met weinig smaak.
Het blijft allemaal een beetje op de vlakte. Er staat weinig verrassends in. Oké, het stukje van David Bromberg is aardig en de typering van Jeff Rosen van de tweede versie van 'Time passes slowly' als 'the Mad dogs & Englishmen version' is er eentje om nooit meer te vergeten.
Maar daar houdt het ook wel op.
En soms is het - helaas - gewoon stompzinnig. Lees maar even mee: 'There are also two tracks from Dylan's appearance with The Band at the Isle Of Wight - a rollicking "I'll be your baby tonight" and a revelatory "Like a rolling stone".'
Ik wil niet lullig doen, maar dat moet zijn 'I'll be your baby tonight' en 'Highway 61 revisited', niet 'Like a rolling stone'...
Enfin, genoeg!
Of nee, nog even dit. Ik sla het schrijven van Greil Marcus niet hoog aan (en dan druk ik me voorzichtig uit), maar in zijn bijdrage in deze Uncut laat hij in ieder geval duidelijk merken dat zijn recensie van Self Portrait veel meer (en veel genuanceerder) was dan alleen die te vaak geciteerde openingszin. (Nee, ik schrijf die zin niet op. Ik heb gezworen die zin nooit meer te citeren.)
Dat is 1 - 0 voor Greil Marcus.

PS: Een link naar Nostalgische overpeinzingen was ik een paar dagen geleden vergeten. Dat haal ik nu in. Zie hier.

PS 2: En toch ben ik blij, opgetogen over het feit dat ik de nieuwste Uncut op de kop heb weten te tikken.