Terwijl de nummers van de eerste cd van Another Self Portrait door de kamer schallen, lees ik de door Gijsbert Kamer geschreven recensie van dit tiende deel van The Bootleg Series [dank Peter!]. Inmiddels staat die recensie ook online. Twee dingen vallen gelijk op: online staat een andere foto bij de recensie dan in de krant. Ook verschillen de titels. In de krant: 'Bobby's safebox' terwijl hetzelfde artikel online de titel 'Recensie: "nieuwe" Bob Dylan: "Ja valt van de ene verbazing in de andere"' heeft gekregen.
Uiteraard heb ik wat te zeiken (en ja, ik voel me ook een zeikerd, maar ik moet 't toch even kwijt). Ik lees: 'In 1967 verscheen een nieuw album (John Wesley Harding) vol met sober gearrangeerde cryptische liedjes. En de plaat die een jaar later volgde, Nashville Skyline...' en iets verder 'De samenstellers hebben niet alleen het Self Portrait-materiaal uit 1970 geselecteerd, maar een iets ruimer tijdvak genomen (1969-1971), zodat ook de albums Nashville Skyline (1969) en New Morning (1971) meegenomen zijn.'
Allereerst is 't maar de vraag of John Wesley Harding eind 1967 of begin 1968 verscheen. In Amerika - aldus de officiële geschiedschrijving - was het eind 1967, maar daarover heb ik mijn twijfels. In Nederland verscheen dit album in ieder geval pas in 1968.
Daarnaast zegt de als eerste geciteerde zin dat Nashville skyline in 1968 verscheen, wat natuurlijk 1969 moet zijn (en wat in de als tweede geciteerde zin wel goed staat). O ja, die tweede zin: New morning verscheen in 1970, niet in 1971.
Iets verder in de recensie heeft Gijsbert Kamer het over het nummer 'Dirty boots' dat door Eddie Noacks is geschreven. Ik heb werkelijk geen idee of er een door Noacks geschreven nummer bestaat dat 'Dirty boots' heet. Wat ik wel weet is dat er geen 'Dirty boots' op Another Self portrait staat. Wel staat er Dylans versie van het door Noacks geschreven nummer 'These hands' op Another Self portrait.
Genoeg! Ik heb genoeg gezeurd. Nu het echte werk, de positieve noot.
Uiteraard haalt Gijsbert Kamer de openingszin van Greil Marcus' recensie van Self portret aan, maar gelukkig - lof voor Kamer - relativeert hij de oude mythe: wie de hele recensie van Greil Marcus over Self portret leest, leert dat Marcus lang niet zo negatief was over dit album als de openingszin van zijn recensie doet vermoeden.
Een aardige recensie die de opnamen in een historisch perspectief plaatsen.
Over het algemeen is Gijsbert Kamer zeer positief over Another Self portrait waarbij hij meer te spreken is over de 35 nummers die de kern vormen van Another Self portrait dan over de bonusdisc met daarop Dylans gehele optreden op het Isle of Wight.
Lezen die recensie dus.
5 opmerkingen:
Mijn platenboer liet me, enkele dagen na de aankondiging van ASP, op zijn computer zien dat de melding van de officiële importeur een inkoopprijs voor hem aangaf van -schrik niet- € 115! Dan moest zijn opslag er nog overheen. Ik meldde hem toen al dat ik -hoe spijtig ook- niet van plan was om een bedrag van rond 150 euro of nog meer te gaan betalen. Hij zegde toe te gaan struinen op internet naar mogelijke goedkopere leveranciers.
Kom net bij hem vandaan. Hij had de gewone versie liggen en speelde die af op de geluidsinstallatie van de winkel.
De luxe editie wordt maandag naar hem opgestuurd. Hij kan dus leveren per dinsdag/woensdag. Hij houdt in ieder geval een exemplaar voor me apart. Zijn prijs is € 69.
Simon
Dat is een platenboer om te koesteren, Simon!
Inkoopprijs van €115,- is werkelijk schandalig!
Zou Kramer niet gewoon Thirsty boots bedoelen ipv Dirty Boots
Dat zou je inderdaad denken, Hans. Maar de hele zin van Kamer is deze: 'Hoe kon Dylan zijn versie van Eric Andersens Thirsty Boots of Eddie Noacks Dirty Boots laten liggen en wel het zeer zwakke The Boxer en even overbodige Blue Moon op de plaat zetten?'
Je hebt gelijk. Geen touw aan vast te knopen.
Kamer twitterde eergisteren dat hij de hele avond had ingeruimd voor Bootleg Volume 10 van Dylan. Mogelijk heeft hij daar toen ook enkele (of meer) goede glazen bij gedronken....
Een reactie posten