En dan ineens duikt er een nieuwe Dylan-song op met de volgende mededeling: "Greetings to my fans and followers with gratitude for all your support and loyalty across the years. This is an unreleased song we recorded a while back that you might find interesting. Stay safe, stay observant and may God be with you. - Bob Dylan"
Dit roept vragen op waarvoor het nog te vroeg is om ze te beantwoorden. Wanneer is dit opgenomen? Tijdens sessies voor Tempest misschien? Murder Most Foul is niet alleen de titel van deze song, maar ook van een Miss Marple-film uit 1964. Toeval? Is dit een voorbode voor meer? En zoals altijd bij de Dylan van de laatste jaren zit de song vol verwijzingen. Natuurlijk naar de moord op Kennedy, maar bijvoorbeeld ook naar The Beatles, Woodstock, "Wake Up Little Suzie" en "Dizzy Miss Lizzy", dat is wat ik er bij de eerste keer luisteren, in de eerste helft van de song er uit pik. Er is ongetwijfeld veel meer. Een song van bijna 17 minuten. Ik ben voorlopig zoet.
~ * ~ * ~ * ~
aanvulling 12 uur
Ik weet niet hoe het jou vergaat, maar hier draait "Murder Most Foul" aan een stuk door.
Het is nog te vroeg om de vinger al echt achter de song te krijgen. Daarvoor is het nog te vroeg, daarvoor bevat de song te veel.
En ja, natuurlijk gaat het over de moord op Kennedy. Dat is overduidelijk de rode draad, maar de song biedt veel, veel meer dan dat.
Zo zitten er in "Murder Most Foul" genoeg verwijzingen naar songs om daarmee een aflevering van Theme Time Radio Hour te vullen. De song bevat voldoende verwijzingen naar films om een avond of twee aan de buis gekluisterd te zitten.
De song is lang en bij iedere keer luisteren blijven de oren plakken aan andere regels, andere ontdekkingen, zoals aan de regels
stand there and wait for his head to explode
schitterende regels, regels om op te kauwen. Het is slechts één voorbeeld uit een lange song. Het is op dit moment vooral het eind van de song, het herhaalde play-deel dat mij grijpt.
Met dank aan een bericht van Hilda op Facebook weet ik nu dat er een boek is met de titel Murder Most Foul! the Conspiracy That Murdered President Kennedy. Dat boek is van Stanley J. Marks. Het verscheen in 1967.
Meer regels die blijven plakken:
freedom oh freedom, freedom from need
I hate to tell ya mister but only dead men are free
is een herschrijving van "Of Freedom" zoals alleen Dylan dat kan: hij neemt een fragment en hij maakt het beter. "Murder Most Foul" zit er vol mee.
Ik blijf luisteren vandaag.
5 opmerkingen:
Hi Tom,
Ik schrok me kapot vanochtend! EEN NIEUWE SONG! WOW. Geweldig. Zijn dit de sessies van Tempest denk je? Het klinkt mij meer als time out of mind. Het heeft na de eerste keer luisteren voor mij gevoel wat weg van Not Dark Yet.. met de strijkers en al.
In ieder geval weer veel luister plezier!?
Grtjs, Pjotr
Ik zou het geen song willen noemen. Het is gewoon een tekst opzeggen met wat muziek erachter.
Jos
Een episch lied dat mij omver werpt, prachtig gereciteerd en begeleid, een boodschap voor de natie, kan niet anders dan toch enigszins recent opgenomen zijn, de stem die van na de Sinatra cyclus... Dat hij het flikt om nog eens een Desolation Row te schrijven, ongelofelijk, maar hij is hier veel explicieter, de hele Westerse cultuur vanuit Amerika gezien legt hij hier onder het chirurgisch mes, verbijsterend... Het doet pijn dit te horen en tegelijk geeft het kippevel
Groet hans altena
Een song die zich laat luisteren als een kortfilm , vol beelden die op zichzelf kunnen staan. Ook een net van verwijzingen, aan de luisteraar om te ontwaren. Zou 'Another one bites the dust' zomaar kunnen verwijzen naar Queen, of is het naar een oude vergeten folksong of film noir. Het is een lang Dylan-nummer zonder catchy melodie zoals bijvoorbeeld Tempest of sterk refrein zoals Sad-Eyed Lady of the Lowlands, maar het houdt toch de aandacht vast. Zeker als je het volgt met tekstblad erbij toont het zijn rijkdom. Geen nummer dat voorbij zal komen op de radio, maar eentje voor in de avondlijke uren.
Aan zijn stem te horen zou ik eerder denken aan de periode 2015/2016.
Een reactie posten