Isobel Campbell: Ik hou van de teksten van Bob Dylan, omdat hij verre van perfect is. Ik hou veel van Jacques Brel, van de manier waarop hij ideeën exploreert en hoe hij schilderijen maakt in woorden, zoals in "Amsterdam". [voor het hele interview, zie hier]
Wie denkt dat ik mij beledigd zou voelen door de woorden van Campbell, moet ik teleurstellen. Sterker, Campbell slaat de spijker op z'n kop. Dylans teksten (en muziek, en stem, en...) zijn verre van perfect & daarin schuilt nou juist de schoonheid.
Perfectie verveeld al snel, goddank is Dylans werk niet perfect.
Ik mag graag citaten uit de context trekken, omdat ze dan vaak meer schoonheid onthullen dan binnen de context. Een raadsel vormen dat er aanvankelijk helemaal niet was: slecht geweten ? was dat niet iets van de Hippies ? Bob Dylan of zo leuke muziek maar de boodschap is verzand. Voor die dan toch de (saaie) context wil, voel ik me verplicht een link in te voegen [maar ik adviseer eenieder er geen gebruik van te maken...]
Wie zat er allemaal vier jaar geleden met zijn oor aan de radio gekluisterd om de eerste stukken van Modern times te kunnen horen? Ik kan wel zeggen dat ik daar ook bij was, maar dan zou ik liegen.
En wie verlangt er nou naar de context van: Thuis zullen wij ‘The Freewheelin’ Bob Dylan’ nog eens opleggen. De ouwe zeur is toch nog net iets interessanter.
ik zet zo mijn iPod op en wandel naar de stad om de krant van gisteren te kopen.
Daarna zie ik wel weer verder.
1 opmerking:
Trouwens, Wie Isobel Cambell & Mark Lanegan niet kent, moet dringend naar hun cd's beginnen luisteren.
Geweldige muziek!
Een reactie posten