Van Albert ontving ik onderstaande e-mail, welke een prima aanvulling is op eerdere stukken over de (vermeende) relatie tussen Bob Dylan en Mavis Staples. Met dank aan Albert!
De volgende dingen zijn te zeggen over de relatie met Mavis. Gedurende de tijd dat Suze Rotolo in Italië was (januari 1963) zocht hij blijkbaar zijn heil bij andere vrouwen. Howard Sounes (Down the highway) blz 128-129 schrijft: During Suze's absence, for instance, he had developed a platonic crush on Mavis Staples (...). They first met in 1962, introduced by Robert Shelton. Mavis was (...) both spirtual and sexy at once. Bob became so besotted he went to (...) Roebuck "Pops" Staples, and asked: "Pops , can I marry Mavis?". "Don't ask me. Ask Mavis, " replied Pops, not very pleased by the idea. Nor was Mavis, evidently. She did not accept his proposal, although she and Bob remained friends. Shelton, die ze blijkbaar aan elkaar voorstelde, noemt zelf Mavis nauwelijks en doet zeker geen uitspraken over haar relatie met Bob. Bij Spitz en Heylin blijft ze ongenoemd. Wat hun relatie betreft verwijst Gray ( in zijn lemma over Mavis in The Encyclopedia, blz 639) alleen naar Sounes. Het is mooi te zien met hoeveel warmte ze over Bob spreekt in No direction home (Scorsese). En wil je horen hoe blij ze met elkaar zijn, dan moet je even naar het intro van hun duet 'Gonna change my way of thinking' luisteren (Gotta serve somebody: The gospel songs of Bob Dylan). Waar ze overigens zeker geen prijzen voor gewonnen hebben.
Groet Albert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten