losse notities

Eén van mijn slechte eigenschappen is dat ik niets kan weggooien. Het gevolg is dat de zolder stampvol staat met kratten, dozen en stapels 'zooi' waar ik nooit meer naar omkijk.
Zo langzamerhand loopt het de spuigaten uit en met de chagrijn in mijn donder ben ik vandaag toch maar eens voorzichtig begonnen met uitzoeken (let wel: uitzoeken, nog niet weggooien).
Uit een krat vol papieren viste ik een vodje op met daarop een transcriptie van een radiouitzending van vier jaar geleden. Ik kan me de uitzending niet meer herinneren, weet ook niet of ik de uitzending heb opgenomen of de transcriptie al luisterend naar de radio heb gemaakt. Gezien het bijna onleesbare handschrift, denk ik dat ik de transcriptie in haast, tijdens het luisteren gemaakt heb.
Het gaat om een uitzending op radio 2 van 10 juli 2006. Het programma droeg de titel Zomerfestival en de presentator was Marc Stakenburg. Het eerste stuk van mijn transcriptie gaat als volgt: In het archief van de VPRO kwam ik een hele rij met banden tegen van Dylan en op [een?] van die beschrijvingen stond sessie VPRO-studio 1968. Nou, toen stonden mijn haren inderdaad ietwat overeind. Een Bob Dylan-sessie in ons eigen Hilversum, krijg nou wat. Nou goed, na veel zoek- en speurwerk was de werkelijkheid toch ietsje minder fantastisch. Het gaat hier om een concert van Dylan dat die gaf op twaalf april 1963 in Town Hall in New York. En de bedoeling was dat dat ooit het eerste officiële live-album van 'm zou worden, maar ook dat is nooit gebeurd.
Marc Stakenburg draaide in de uitzending vervolgens acht nummers van dit concert, had het nog even over uitzendingen van de VPRO rond Dylan, laat een fragment van een interview met Dylan horen en draait drie nummers van het concert van 17 mei 1966 in de Manchester Free Trade hall.
de transcriptie eindigt met de woorden Ja waarlijk legendarisch.... Of dit ook de laatste woorden van Marc Stakenburg tijdens deze uitzending waren, durf ik niet te zeggen.

Op een boekenmarkt - wat zijn boekenmarkten toch heerlijk - kocht ik een week of wat geleden Bob Dylan: an illustrated history by Michael Gross, de pocket-uitgave. Voor in het boek zat een stapeltje inlays voor cassettebandjes. Alle inlays zijn hetzelfde, donkerblauwe inkt op lichtblauw papier. Op de voorzijde een foto van Bob Dylan, aan de zijkant de tekst this is a very rare Dylan tape. De rug is blanco, en kan dus nog beschreven worden.
Iemand heeft deze inlays laten drukken, waarschijnlijk voor zijn eigen tape-collectie. Hier is moeite voor gedaan, hier spreekt liefde uit, liefde voor Dylans muziek.
Mocht degene die deze inlays heeft laten drukken, dit toevallig lezen: ik zal er zuinig op zijn, ze zijn geweldig.