tournee 2011

setlist 16 oktober: Leopard-skin pill-box hat / Don't think twice, it's all right / Things have changed / Tangled up in blue / Honest with me / Not dark yet / Jolene / A Hard rain's a-gonna fall / Highway 61 revisited / Tryin' to get to heaven / Thunder on the mountain / Ballad of a thin man / All along the watchtower / Like a rolling stone // Forever young

In Lille, gisteravond, geen gastoptreden van Mark Knopfler tijdens Dylans set zoals in Bournemounth op de 14de. Hoe zo'n gastoptreden tot stand komt, is te lezen in het dagboek van Guy Fletcher (rechter kolom, klikken op het affiche voor Rotterdam, 20 okt)

Meest verrassend aan de setlist van Lille, is dat na de set van de 14 nummers Dylan & band terug kwamen voor een encore: 'Forever young'. Andere verrassingen tijdens dit concert: 'Not dark yet' (de tweede keer deze tournee) en 'Jolene'.

Hoe voorspelbaar is de onvoorspelbare Dylan? Er zijn inmiddels acht concerten geweest, hierna volgen Parijs, Antwerpen, Rotterdam en dan concerten in Luxemburg, Duitsland, enz. Het gaat me er hier om in hoeverre de setlists voor Antwerpen en Rotterdam a.d.h.v. de setlists van de acht voorgaande concerten te voorspellen zijn.
Het skelet van de setlist tekent zich inmiddels duidelijk af:

1. Leopard-skin pill-box hat
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9. Highway 61 revisited
10.
11. Thunder on the mountain
12. Ballad of a thin man
13. All along the watchtower
14. Like a rolling stone

Daarnaast zijn nog een aantal nummers n.a.v. een patroon in te vullen, zodat voor Antwerpen de volgende (incomplete) setlist ontstaat:

1. Leopard-skin pill-box hat
2.
3. Things have changed
4. Tangled up in blue
5.
6.
7.
8. A Hard rain's a-gonna fall
9. Highway 61 revisited
10. Tryin' to get to heaven
11. Thunder on the mountain
12. Ballad of a thin man
13. All along the watchtower
14. Like a rolling stone

Rotterdam laat zich veel moeilijker voorspellen, al lijkt mij de kans groot dat 'Don't think twice, it's all right' als tweede wordt gespeeld, 'Desolation row' als achtste nummer, en 'Blind Willie McTell' als tiende nummer.

Natuurlijk is bovenstaande allemaal onzinnig giswerk, Dylan blijft (redelijk) onvoorspelbaar. Desalniettemin is het wel een aardige vingeroefening om met oude setlists in de hand te proberen om de toekomst te voorspellen.
En dan, Dylan zou Dylan niet zijn als hij niet out of the blue het 'skelet' van de setlists ook op z'n kop zou kunnen zetten.