de tijd voorbij laten glijden

Het is nu te laat om alsnog naar Antwerpen te rijden. Niet dat ik een kaartje heb of van plan was om te gaan, maar even doet dat er niet toe. Het is kwart voor zeven & het heeft geen zin meer om in de auto te stappen om naar Antwerpen te rijden.
Nu, nu het te laat is, realiseer ik me dat ik Dylan wel eens in Antwerpen had willen zien & horen. Het enige dat me nu rest is wachten tot morgen.
Om de wachttijd enigszins te doden, struin ik vandaag maar een beetje over het internet, op het internet is altijd wel wat te vinden. Zo zie ik dat Frits druk is geweest (zie hier, hier en hier). Tijdens het struinen luister ik naar een opname uit Lille. En ik had me nog wel zo voorgenomen om geen opnamen van de huidige tournee te beluisteren, ik had me nog wel zo voorgenomen om me morgen te laten verrassen. Maar vanmiddag hield het ik niet meer & heb ik - schuldbewust - stiekem geluisterd.
De tijd doden. Ik heb een nieuwe lamp op de slapkamer van mijn dochter aan het plafond gehangen & ik heb me in mijn vinger laten bijten door Casper de dwerghamster. In de middag ben ik een paar uur bezig geweest met de stapels oude tijdschriften die op de boeken in de kast liggen. Allemaal tijdschriften waarin een of meerdere artikelen over Dylan staan. Een deel van die stapel is nogmaals doorgebladerd, van een aantal artikelen zijn scans gemaakt & de tijdschriften zijn in het archief gegaan. De afbeelding bij dit bericht is een van de artikelen die vanmiddag door mijn vingers is gegaan. Het komt uit een Rolling stone van december 1981. December 1981, dat is bijna dertig jaar geleden. 'Dylan in fine voice as tour hits East Coast' staat er boven het stuk. Kan ik binnenkort hier schrijven 'Dylan goed bij stem op het moment dat tournee Rotterdam aan doet' boven een stuk over het morgen te bezoeken concert? Er is de afgelopen jaren al zo veel geschreven over het rauwer worden van Dylans stem, over het steeds beperktere bereik van Dylans stem. Ik heb daar weinig aan toe te voegen, eigenlijk niks anders dan: het klopt, maar dat neemt niet weg dat Dylan-de-zanger mij nog steeds weet te beroeren met zijn stem.
Was ik nu maar in Antwerpen. Mark Knopfler stapt al bijna het podium van het Sportpaleis op. Niet dat ik op Mark Knopfler zit te wachten, maar als Mark Knopfler het podium op stapt, volgt Dylan anderhalf uur later.
En even denk ik terug, april 2009, Dylan gaf toen drie concerten in Nederland waarvan de eerste op 10 april. Dylan zou toen om 8 uur aan zijn concert beginnen, om 14 minuten over 8 stond toen de eerste recensie online. (zie hier) April 2009: Together through life kwam op de markt, Dylan stond op de cover van Oor, Martin Bril overleed, de Volkskrant bracht een eerste boxje met Dylan-cd's uit en veel bezoekers van Dylans concerten stuurden mij toen recensies. Bezoekers van één of meerdere concerten van de huidige tournee zijn wederom welkom om recensies aan te leveren (tom_dylan@hotmail.com), zoals bijdragen aan deze blog altijd welkom zijn.
Ik schenk zo nog maar een bakje koffie in, een kopje thee voor 'mevrouw Tom'.
Het wordt vanzelf tijd om naar Rotterdam te rijden.