ga maar nooit meer...

Tom, vandaag zeker Trouw kopen: er staat een pagina groot artikel in (met nog een pagina met een mooie foto van Bob) met als titel "Van ophouden weten". Ik heb het nog niet gelezen, maar het ziet er interessant uit. Aankondiging op de voorpagina: "Bob, alsjeblieft: stop". Tjeerd

Na het ontvangen van bovenstaande e-mail, vanochtend, ben ik gelijk op mijn fiets gesprongen om Trouw van vandaag te kopen. Trouw is een goede krant & ik kan het weten, ik heb jarenlang een abonnement gehad op Trouw. Daar denk ik aan terwijl ik veel te snel de pedalen rond laat gaan. Terwijl ik hijgend van de krachtsinspanning mijn fiets parkeer voor de boekwinkel, zie ik de parkeerwacht bonnen uitdelen. Ik heb nog getwijfeld of ik niet toch met de auto zou gaan.
In het krantenrek voor de winkel zie ik Trouw liggen & inderdaad op de voorpagina 'Bob, alsjeblieft: Stop!' met daaronder een foto van Dylan. Dat 'Bob, alsjeblieft: Stop!' zal wel ironisch zijn. Trouw is een goede krant, geen krant die oude koeien uit de sloot haalt. En de onzinnige discussie over een goed moment voor Dylan om te stoppen met optreden, is al tot in uit den treuren gevoerd op het forum van Expecting rain en elders. Ik schrijf bewust 'onzinnige' discussie, aangezien het heel simpel is: wanneer je Dylans huidige stem niet meer te pruimen vindt, ga je niet meer naar de concerten. Einde discussie.
Met Trouw in mijn handen loop ik de winkel in om af te rekenen (€2,80). De medewerker achter de toonbank - ook een liefhebber van Dylans muziek - bekijkt de voorkant van de krant, fronst zijn wenkbrauwen en bromt 'Bob, alsjeblieft: Stop!' waarna een 'pffff' vol afkeuring klinkt.
Eenmaal thuis, ga ik er eens goed voor zitten. Twee pagina's: één pagina tekst, één pagina met daarop de foto van de voorpagina opgeblazen tot posterformaat.
Het artikel is geschreven door Lodewijk Dros, niet Piet Snot, niet de eerste de beste, maar Lodewijk Dros. Dros is - houd je vast, dit moet wel een goed artikel zijn, de 'chef van de redactie Letter&Geest'.
Onder de titel 'Van ophouden weten' begint Dros aan een alinea die ik ergens al vreesde, maar waarvan ik het niet voor mogelijk had gehouden dat het in een kwaliteitskrant als Trouw zou verschijnen: 'Waarom doet hij dit?' zo begint Dros. 'Mijn vrouw schudt haar hoofd. Nummers die ze zelfs achterstevoren afgespeeld nog mee zou kunnen zingen, herkent ze pas na enkele minuten, of zelfs helemaal niet.'
Nou ben ik maar een simpele boerenkinkel, niet door eeuwige trouw verbonden aan een 'chef van de redactie' & zeker niet in staat om achterstevoren afgespeelde nummers van Dylan te herkennen, laat staan dat ik ze zou kunnen meezingen. Ik ben helemaal niks wanneer ik mezelf vergelijk met de onmetelijke Dylan-kennis van mevrouw Dros. Ook ik was in Ahoy', Rotterdam. Ook ik was bij het concert van Bob Dylan & geloof het of niet, van ieder door Dylan gespeeld nummer had ik de titel al genoteerd in een meegebracht aantekenboekje voor Dylan het eerste woord had gezongen. Wat is er mis met mevrouw Dros? Had ze misschien speciaal voor deze avond haar oren chirurgisch laten verstoppen? Lodewijk Dros - chef van de redactie Letter&Geest èn echtgenoot van de met een onmetelijke Dylan-kennis behepte mevrouw Dros - geeft het antwoord niet in zijn artikel.
Dros zeurt nog enkele regels door over het concert, met als vroeg dieptepunt 'Waarom zegt niemand: Bob, iedereen mag je nummers verkrachten, maar jij niet? Stop. Misschien krijg je nog eens de Nobelprijs voor de literatuur, zoals Britse bookmakers begin deze maand nog dachten.' Meer & meer krijg ik de indruk dat Dros - als het om luisteren naar Dylans muziek gaat - wel de klepel... maar niet de klok...
En dan te bedenken dat ik nog niet een kwart van Dros' artikel heb gelezen. Hij kan nog veel goedmaken, hij kan nog tot inkeer komen, hij kan nog uitleggen hoe hij...
Niks daarvan. Dros raaskalt vervolgens alinea na alinea vol over ZZP'ers, Paul Johannes Paulus II, Koninginnen Juliana en Beatrix, Anouk, Vasalis, Kooten & De Bie, Berlusconi, Bassie & Adriaan, enz. enz. enz.
Pas na het lezen van driekwart van het artikel, kom ik Dylan weer tegen: 'Recensies zeggen niet alles [een waar woord!], maar weinige waren afgelopen week echt te spreken over Dylan in Ahoy' [een onwaar woord!]' Vervolgens citeert Dros, ter illustratie, uit slechts één recensie uit een andere krant, welke krant? Dat moet een mede-kwaliteitskrant zijn, toch? Bijna goed. Dros citeert Metro. Niet de Volkskant, niet NRC Handelsblad - welke beide een redelijk positieve recensie van Dylans concert publiceerden - maar Metro. Een verrassende keuze? Wel nee, de recensies in de Volkskrant en NRC Handelsblad passen niet in Dros' straatje.
Nog één van de vier kolommen van dit artikel te gaan. Pfff, het valt niet altijd mee om de krant te lezen. Meer dan de helft van de laatste kolom gaat wederom over van alles behalve Dylan.
Alleen in de laatste paar regels komt Dylan terug. Dros bekent illegaal een filmpje te hebben gemaakt met zijn mobieltje tijdens het concert: Dros de kwajongen. Foei! Laat mevrouw Dros het maar niet horen, ze maakt gehakt van je met al haar Dylan-kennis.
De Dylan-kennis van mevrouw Dros: 'Hij was al nooit de Maria Callas van de popmuziek [dáár is Dylan-kennis voor nodig, wat een inzicht!], maar nu, zegt mijn vrouw, heeft hij het stembereik van Donald Duck.
Zij en ik zijn er niet uit of hij The Times, they are a-changin' ...'Zie ik het goed? Ja, ik zie het goed.
Beste meneer Dros, chef van de redactie Letter&Geest, had mevrouw Dros met al haar Dylan-kennis je stukje even laten nalezen, zij had je zeker kunnen vertellen dat er geen komma tussen 'times' en 'they' moet staan.
Dros gaat verder: '...(uit mijn geboortejaar) heeft gezongen, zij denkt van niet, ik houd de mogelijkheid open dat het een van de onidentificeerbare nummers geweest is.'
Meneer Dros, luister naar mevrouw Dros, Dylan heeft 'The Times they are a-changin'' niet gezongen in Rotterdam.
Dan nog iets, meneer Dros:
Doe me een lol, zorg dat u de volgende keer bent voorbereid voor u naar een Dylan-concert gaat. Of nog beter, ga maar nooit meer, daar zou u mij in ieder geval een enorm plezier mee doen.