Rotterdam 20 oktober 2011 - een handvol links (& meer)

Goedemiddag. Na slechts een paar uur te hebben geslapen liep vanmorgen de wekker af, ik had een afspraak met radio 2. Gelijk na het vervullen van die afspraak heb ik mijn stukje geschreven over het concert van gisteravond & inmiddels is er ook een stuk van Frits over het concert bijgekomen (zie de drie berichten hieronder).
Ondertussen heb ik niet stil gezeten - okee ik heb net een uurtje wat slaap in proberen te halen - maar behalve dat uurtje heb ik niet stil gezeten. Op internet is inmiddels het nodige opgedoken:

Fotograaf Barry Feinstein is op 80 jarige leeftijd overleden. Hij maakte o.a. de foto van Dylan die prijkt op de hoes van The Times they are a-changin'. Verder maakte hij vele foto's van Dylan tijdens diens tournees van 1966 & 1974 (zie o.a. de boeken real moments en Early Dylan). In 2008 verscheen het boek Hollywood foto-rhetoric met daarin foto's van Feinstein & teksten van Dylan.
Berichten over de dood van Barry Feinstein hier en hier en hier.

Gisteren meldde ik hier dat de VPRO een oude radio-uitzending online heeft gezet om wat aandacht te besteden aan Dylans optreden in Ahoy', Rotterdam. Inmiddels is het door Allen Stone afgenomen interview met Bob Dylan bijgekomen, zie hier.

Op het net duiken inmiddels hier & daar recensie van het concert van gisteravond op. Zie hier en hier en hier, om er eens drie te noemen. Je mag een gezien / gehoord concert mooi en niet mooi vinden. Ieder zijn mening, RTV Rijnmond dient toch wel over de vingers getikt te worden. De tekst gaat over een voormalig (?) Dylan-liefhebber die met At Budokan (opgenomen in 1978) afhaakte. Wat heeft deze mens te melden over een concert in 2011? Ik bedoel, 1978 & 2011, daar gaapt een gat van 33 jaar tussen. Ik hoop dat ik over 33 jaar niet meer met dezelfde stem praat als nu, laat staan zing. Waarom zou Dylan nog dezelfde Dylan als in 1978 moeten zijn? Kom op zeg! Onderaan staan 2 geluidsfragmenten, waarvan ik alleen de tweede heb beluisterd. Het is een montage van negatieve reacties op het concert. Kijk, als je met opnameapparatuur bij de uitgang van Ahoy' gaat staan & vijftig mensen vraagt wat ze van het concert vonden, dan is het niet moeilijk om daar 2 minuten teleurstelling uit samen te stellen. Er had waarschijnlijk ook 2 minuten euforie uit samengesteld kunnen worden, of 2 minuten onverschilligheid. De kunst zou zijn geweest om 2 minuten balans, van alles wat, samen te stellen.
En dan begin ik nog niet eens over 'Hurricane', mensen die tijdens een Dylan-tournee in 2011 beginnen over 'Hurricane' hebben het ècht niet begrepen. Daar valt geen eer aan te halen.
En er is meer, kijk maar hier.
Genoeg van de gevestigde media? Dan zijn er altijd nog de liefhebbers: het verslag van Frits is hier te vinden. Het verslag van Ton staat hier. Ook de moeite van het lezen waard, zijn de berichten op het forum van Expecting rain over het concert in Rotterdam.
En dan is er nog het youtube filmpje (voor hoelang het duurt), zie hier.
Ook de moeite waard: enkele foto's van gisteravond (vergeet niet door te klikken naar berichten 2 en 3)

De Morgen doet het een dag later: Antwerpen, hier. En nogmaals Antwerpen, door een Knopfler-liefhebber, hier.
Tot zover het internet, althans voor dit moment.
Vanochtend de Volkskrant, AD en Trouw gekocht, in geen van de drie kranten is een recensie te vinden. In de Volkskrant wel een interview met Tom Waits. Op de vraag 'Weet je nog wanneer dat was? Je kwam op in Los Angeles, begin jaren zeventig, in de hoogtijdagen van de westcoastrock met groepen als Poco en de Eagles. Je moet toen wel een vreemde gast geweest zijn tussen die gladde countryrock jongens', geeft Waits het antwoord: 'Folkzanger Arlo Guthrie zei ooit: Iedereen die stroomafwaarts van Dylan vist vangt sowieso niks. (Maakt wanhopig hengelend gebaar:) Na Bob viel er niks te halen.
Iedereen praatte op je in dat je je moest aanpassen, maar in de kunst telt maar één ding - en dat is dat je je eigen stem vindt. Dat is moeilijk als je zo jong bent. Ik herinner me dat mijn vrienden dachten dat er iets mis met me was, omdat ik naar Frank Sinatra luisterende toe [sic] ik 16 was.'
Liefhebbers doen er overigens verstandig aan de Volkskrant van vandaag op de kop te tikken, een aardig interview met een aantal mooie foto's.

Geen opmerkingen: