Bob Dylan in Ahoy 2011
Een merkwaardige dag. Amersfoort is de eerste halte van mijn tocht naar Ahoy, om daar Bob Dylan en Mark Knopfler te zien. Tijdens die eerste etappe lees ik dat kolonel Kadaffi is omgebracht door de nieuwe machthebbers van Libië. I used to care, zong Dylan 's avonds, but things have changed.
Deel twee van de tour ging van Amersfoort naar Amsterdam. Samen met broer Maarten en vriend Kees, onderweg pratend over Dylan en luisterend naar de bootleg van HMH 2009. Op naar Mark Knopfler, die het eerste gedeelte van de avond voor zijn rekening zou nemen.
Ondanks dat we redelijk op tijd waren vertrokken, kwamen we te laat bij Knopfler. Hij begon precies op tijd, iets wat we niet gewend zijn van buitenlandse artiesten. Onze verwachtingen waren hoog gespannen voor Knopfler, gezien de filmpjes die circuleren op YouTube. Er zou mooie muziek kunnen komen.
Niets bleek minder waar. Pas bij Knopflers toegift begon de band op tempo te komen. Niet dat zijn set slecht was, of de muziek dramatisch. Het was echter veel te sjiek, te netjes, teveel ingestudeerd, en nergens echt overtuigend.
Na de pauze was het de beurt aan Bob Dylan, niet wetend dat waarschijnlijk op hetzelfde moment fotograaf Barry Feinstein overleed. Die fotograaf maakte de hoesfoto van Dylan's The times they are a-changin'. Geen hommage aan de fotograaf.
Moet er nog iets over het optreden van Dylan worden gezegd? Ik vond het schitterend. Beter dan Mark Knopfler. Ik word daarin min of meer gesteund door Muziek.nl, die schrijft: “[Dylan's] band speelt met meer vuur, drive en passie dan de begeleiders van Knopfler. Na een fikse start met tracks van Blonde on Blonde waarin hij een perfecte versie van Leopard-Skin-Pill-Box deed, ontstond er een weerbarstig luisterspel. Wat meteen opvalt is dat Dylan’s stem, toch het punt van kritiek in de laatste jaren, heel wat warmer klinkt dan tijdens zijn laatste tours.”
Om overigens af te sluiten met dat Knopfler's afwezigheid bij de set van Dylan een gemiste kans is. Tjah, het zou leuk zijn geweest als ze samen een lied speelden, maar sommige dingen moeten meer bijzonder zijn dan andere dingen.
De Vlaamse krant De Morgen recenseerde de double-bill van Antwerpen. Waarbij volgens de auteur van het stuk het voorprogramma de hoofdact overtrof. Knopfler als de superieur van Dylan. Die had overigens wel een goede band, maar de auteur vraagt zich af waarom Dylan niet met pensioen is gegaan.
Zou die Bart Steenhaut wel goed geïnformeerd zijn over Dylan? Zou de Vlaming wel weet hebben van Dylan's overeenkomst met de Opperbevelhebber? Je zou het je bijna afvragen.
Geen toegift, geen extra laatste lied. Tijd dus om naar huis te gaan. Voor ons de laatste etappe van de dag – voor Dylan zit er weer een werkdag op. De volgende avond moet hij naar Luxemburg. Een merkwaardige dag zit erop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten