Deze single is - voor de Dylan-geschiedenis - van groot belang geweest. Met dank aan het succes van deze single - en het was een succes in Amerika - kreeg de componist Bob Dylan grote naamsbekendheid. Het is maar de vraag hoe bekend Bob Dylan nu zou zijn als Peter, Paul and Mary 'Blowin' in the wind' niet hadden opgenomen. Een antwoord is er niet, alleen giswerk.
Regulier terugkerende bezoekers van deze blog weten inmiddels dat ik over het algemeen een bloedhekel heb aan covers van nummers van Bob Dylan. Bij 'Blowin' in the wind' door Peter, Paul and Mary ligt dat net even anders. Het is zeker niet alleen het historische belang van deze single. Ik vind het gewoon goed. Niet zo goed als het origineel, maar zeker aangenaam. De versie van Peter, Paul and Mary is gedragen, statig zonder dat dat - naar mijn smaak - overdreven wordt. Op de versie van 'Blowin' in the wind' Peter, Paul and Mary zijn veel andere covers van dit nummer door andere artiesten gebaseerd. Die verdrinken stuk voor stuk in de gedragen voordracht. Alsof de zangers zeggen 'kijk mij eens belangrijk zijn'.
Dylans originele versie, zoals die te horen is op The Freewheelin' Bob Dylan is van geheel andere koek dan de versie van Peter, Paul and Mary. De aantrekkingskracht van de versie van Peter, Paul and Mary zit in de samenzang, iets wat (uiteraard) geheel ontbreekt op Dylans origineel.
Bij de eerste uitgave van The Best of Bob Dylan vol. 2 zat een bonusdisc met daarop onder andere een live-versie van 'Blowin' in the wind', opgenomen op 16 maart 2000 tijdens een concert in Santa Cruz. Het is een voorbeeld van hoe Bob Dylan in 2000 'Blowin' in the wind' bracht, de refreinen met backing vocals van Charlie Sexton en Larry Campbell. Een schitterende versie. Met dank aan de samenzang, klinkt het als een groet aan Peter, Paul and Mary.
Op de flipside van de single 'Blowin' in the wind' van Peter, Paul and Mary staat 'Flora', een nummer dat Bob Dylan later onder de titel 'Lily of the west' op nam. Dylans versie is te vinden op het album Dylan uit 1973.
Op de afbeelding staan, vanaf linksboven met de klok mee, de Engelse ep, de Engelse single, de Franse ep en de Nederlandse single afgebeeld.
2 opmerkingen:
De Engelse EP is misschien wel de mooiste (met vast zo'n flipover hoesje), en dat herkenbare letterfont dat bijna hun handelsmerk is geworden (zoals bij Dylan dat lettertype op de hoezen van JWH, NS en SP). Het Franse hoesje mag er ook wezen, en oogt bijna Fifties Amerikaans(en zal wel flink glossy zijn). Echt vintage.
Die Engelse en Franse hoes zijn beide inderdaad schitterend. Het is inderdaad het geheel, ook de achterkanten (de foto's en of tekst, de folded over flaps, etc.) 'doen' in de schoonheid mee.
Een reactie posten