Setlist 26 juni: Op het moment van schrijven (9:30 uur) zijn er nog wat onduidelijkheden over de setlist van Bob Dylans eerste concert van de AmericanaramA-tour. Op onder andere Facebook staat inmiddels een korte setlist, maar volgens reacties en andere berichten zou Dylan ook 'Honest with me' en 'Cry a while' hebben gespeeld. Deze twee nummers zouden na 'Simple twist of fate' gespeeld zijn. Het meest opmerkelijke aan de setlist is het live-debuut van 'Duquesne whistle'. Ook 'She belongs to me' valt op. Dit nummer is in de laatste jaren niet vaak meer op een setlist te vinden.
De korte setlist zoals die nu op Facebook staat: Things have changed / Love sick / High Water (for Charley Patton) / Soon after midnight / Early Roman kings / Tangled up in blue / Duquesne whistle / She belongs to me / Leopard-skin pill-box hat / Simple twist of fate / All along the watchtower // Thunder on the mountain / Ballad of a thin man
Cover: David Lynch - vooral bekend als regisseur van onder andere Twin peaks en Wild at heart - brengt in juli zijn tweede album uit. Dit album bevat voornamelijk composities van zijn eigen hand. Eén uitzondering: Dylans 'Ballad of Hollis Brown'. Titel van het album: The Big dream. [met dank aan Bert voor de tip]
NRC Handelsblad: Eerder schreef ik hier al over de berichtgeving op de blog van NRC Handelsblad rond Joni Mitchells uitspraken over Bob Dylan tijdens een recent interview. Volledigheidshalve moet ik nog even vermelden dat Frits Abrahams in NRC Handelsblad van 21 juni vrolijk verder kwebbelt over wat Mitchell gezegd heeft over Dylan. Abrahams gooit nog wat olie op het vuur door te speculeren: 'Ik vroeg me af waar het ooit fout kan zijn gegaan tussen Mitchell en Dylan; ze kennen elkaar redelijk. In de biografie Joni Mitchell - Shadows and Light van Karen O'Brien kom ik één voor Mitchell vervelende Bob-ervaring tegen. [een 'Bob-ervaring', mag ik even een bakje...] In 1974 kwam haar elpee Court and Spark uit. Het leek directeur David Geffen van Elektra / Asylum leuk om in een klein gezelschap naar deze plaat en naar Dylans nieuwe elpee Planet Waves te luisteren.
Het werd een kleine ramp. Iedereen was enthousiast over Planet Waves, maar Court and Spark werd praktisch genegeerd. Dylan reageerde onverschillig en viel snel in slaap. Dat lijkt me een ervaring die je nooit meer vergeet; ik vermoed dan ook dat Mitchell het zelf aan haar biografe verteld heeft.' (Frits Abrahams - 'Authentiek'; NRC Handelsblad 21 juni 2013)
Abrahams zegt het niet met zoveel woorden, maar suggereert wel dat die 'vervelende Bob-ervaring' de oorzaak is voor of in ieder geval bijgedragen heeft aan de recente uitspraken van Joni Mitchell over Bob Dylan. Hij maakt niks hard, hij suggereert. Als een echte roddeltante.
Dat Bob Dylan, Van Morrison en Joni Mitchell in 1998 - ruim na Mitchells 'vervelende Bob-ervaring' - samen een aantal concerten hebben gegeven in Amerika en Canada, vergeet Abrahams gemakshalve maar even. Het past niet in de lijn van die 'vervelende Bob-ervaring' in 1974 naar de recente uitspraken van Mitchell over Dylan.
2 opmerkingen:
De setlist staat inmiddels online via http://www.boblinks.com/062613s.html (via ExpectingRain.com)
Ook in 1994 tijdens The Great Music Experience in Nara, Japan staan ze samen op het podium. Terwijl Joni een strofe uit I Shall Be Released zingt staat Bob naast haar, met zichtbaar plezier. Ik verdenk hem ervan dat hij daar een andere tekst aan het zingen is om Joni van de wijs te brengen. Van animositeit tussen beide is weinig te merken in ieder geval.
M&A
Een reactie posten