Deze Record Collector is zeker de moeite van de aanschaf waard, ondanks één minpuntje. Dat minpuntje is de keuze van de foto's bij het artikel over Dylans muziek die al dan niet tot het public domain is gaan behoren. Het gaat in dit artikel (tenminste daar ga ik, gezien het onderwerp van uit. Ik moet het artikel nog lezen.) over de muziek die in of voor 1962 werd opgenomen. De vier foto's van Dylan bij dit artikel zijn alle vier van latere datum (1965).
In de kiosk waar ik vanmiddag de Record Collector kocht, zag ik dat op de cover van Heaven (mei / juni 2013) Dylans naam staat. Zonder ook maar een moment te twijfelen heb ik ook dit tijdschrift gekocht. Eenmaal thuis heb ik me wel even afgevraagd waarom Dylans naam op de cover van dit tijdschrift staat, er staan namelijk geen groot artikel over Dylan in.
Er staan twee artikelen in Heaven die mogelijk de reden geweest zijn voor de maker van de cover om Dylans naam daar op te zetten. Het eerste artikel is een uitvoerig artikel over muziek en religie van Bert van de Kamp waarin Dylan een aantal malen voorbij komt. Het tweede artikel is een halve pagina tekst van Louis Nouws onder de titel 'Beatmis' waarin hij onder andere schrijft over drie verschillende Nederlandse vertalingen van 'Blowin' in the wind'. (De vertaling van Ans Bouter is nieuw voor mij. Wie kan mij de volledige vertaling van Ans Bouter bezorgen? In het artikel van Nouws staan slechts enkele regels).
Bladerend door de rest van deze aflevering van Heaven valt op hoe vaak Dylans naam valt in artikelen over andere artiesten. Het gaat - naast een redactioneel voorwoord - om artikelen over:
- Jeff Buckley
- Emmylou Harris en Rodney Crowell
- Vietnam (recensie)
- Steve Earl (zie citaat hieronder)
- Daniël Lohues
- Brian Ferry
- Robben Ford (hij nam Dylans 'Most likely you go your way (and I'll go mine)' op, het staat op Fords album Bringing it back home. Ik heb zijn versie van 'Most likely ...' gehoord, althans een halve minuut. Dat was genoeg.
Een citaat uit het artikel over Steve Earl wil ik je niet onthouden, Earl is zelf aan het woord: 'En weet je wat ik dacht: altijd heb ik mijn geld verdiend met het zingen over de Depressie, want zoals het overgrote deel van het singer-songwritergilde in Amerika put ik uit de traditie van Woody Guthrie en zwarte blueszangers. Maar niemand, zelfs Bob Dylan niet, heeft de Grote Depressie zelf meegemaakt.' (Louis Nouws - 'Steve Earl Binnenlandse zaken')
Ik schatte Steve Earl altijd wel in als een intelligente man. Daar is vandaag verandering in gekomen...
Eerder publiceerde ik hier een serie artikelen over reclame voor albums en singles van Dylan op binnenhoezen en singlehoezen. De eerste drie afleveringen van die serie gingen over binnenhoezen (zie hier, hier en hier). De vandaag gevonden binnenhoes was nog niet afgebeeld in de serie 'Dylan & reclame'.
Naast die binnenhoes, vond ik in de kringloop het boekje 100 favoriete cd's dat door de Bijenkorf in 1987 werd uitgegeven ter gelegenheid van de Platen 10 daagse. Een van die 100 cd's is Blonde on blonde. Daarnaast bevat dit boekje een advertentie van CBS onder de titel 'Nice price op compact disc'. In die advertentie wordt onder andere reclame gemaakt voor Nashville skyline. Met dank aan dit boekje is het duidelijk dat in ieder geval Blonde on blonde en Nashville skyline in 1987 in Nederland op cd te koop waren. Het lijkt er ook op dat Nashville skyline het enige album van Dylan is dat in 1987 in de Nice Price-serie te koop was.
Tot slot vond ik bij de kringloopwinkel het boek Het ongeloof van Elsbeth Etty. Volgens het register komt Bob Dylan vier keer in dit boek voorbij.
Tot zover mijn middag. Ander nieuws:
Légion d'Honneur: Bob Dylan krijgt toch deze hoge Franse onderscheiding, zie hier.
De Standaard: 'De wereld volgens Bob Dylan', zie hier.
Bill Mensema: Rock 7, het nieuwe boek van Bill Mensema, bevat muziekverhalen, waaronder over Bob Dylan. Mensema publiceerde eerder Fietsen met Bob Dylan.
Under the Dylan sky: Erik - zo liet hij mij via de e-mail weten - was onlangs bij een Bruno Deneckere, Derek en Nils De Caster. Deze heren spelen onder de titel 'Under the Dylan sky' veel nummers van Dylan, maar ook van Woody Guthrie en op muziek gezette gedichten van Robert Burns en Dylan Thomas. Erik meldde mij dat hij onder de indruk was van het concert. Zelf oordelen? Zie hier.
3 opmerkingen:
De Grote Depresse (Great Depression) is begonnen in 1929 (Wall Street Crash en eindigde in de VS aan het einde van het jaar 1941 toen de Amreikanen zich mobiliseerden voor de Tweede Wereldoorlog. Je kunt dus moeilijk stellen dat Dylan de Depressie bewust heeft meegemaakt....
M&A
Ik denk niet dat je dit Steve Earle kunt aanrekenen, Tom. Ik heb zijn uitspraak gelezen zoals die op Internet is verschenen.
Laat ik hem even citeren: "All of us have written songs in musical styles that have a connection to the '30s and the Depression," he says. "And even nowadays, the younger kids are doing it. There’s a fashion trend that’s about the '30s.... A friend of my wife’s said playing the kind of music we play is kind of like being a civil war re-enactor. And it is. But none of us, including Bob, ever witnessed hard times like what Woody was writing about first hand. Until now."
We hebben dus gewoon weer eens met een slordige vertaling te maken...
Ik denk niet dat we hoeven te twijfelen aan de intelligentie van Steve Earle. Zijn uitspraak deed hij in een interview van Ron Bennington. Hieronder de letterlijke tekst (in het Engels:
Ron Bennington: "It certainly looks like a depression. And if you have kids, we’re probably the first generation in a long time to say to your kids – oh, you don’t know how easy I had it growing up. You know what I mean?"
"...."
Steve Earle: "I know. It’s crazy. That’s one thing about this record. It dawned on me that what I was writing about – my job was sort of invented by Bob Dylan who created himself in the image of Woody Guthrie. And Woody…once Bob invents this job of singer / songwriter, kind of based on Woody – everybody is singing songs in a style that originates in the depression. And even singing songs that are about those kind of hard times. And none of us, until now, ever witnessed that first hand, including Bob. But now, I’m looking out the window and I’m seeing what Woody saw. I’m seeing something much more like that. And it’s kind of scary."
Het stukje in het blad Heaven is een sloridige vertaling en het is bovendien uit zijn verband gerukt .
Een reactie posten