Brian Ferry - 'A Hard rain's a-gonna fall': Aardig, maar mij te poppy om onder de indruk te geraken.
[Julie Driscoll - 'This wheel's on fire']
Spirit - 'The Times they are a-changin'' : Ergens tussen The Byrds & The Hollies. Laat maar.
Melanie - 'Lay lady lay' : Melanie kan zeker zingen, maar het gaat mij te vaak - ook hier - over de top.
Statler brothers - 'I'll be your baby tonight': Puur country, glad als een aal. Doet het origineel zeker niet vergeten.
[Fairport convention -
'Si tu dois partir'][Johnny Cash - 'It ain't me babe']
[The Byrds - 'Mr. Tambourine man']
Rod Stewart - 'Girl of the North country': Tsja, Rod 'do ya think i'm sexy' Stewart. Ik kan kort zijn: doe maar niet.
[The Tremeloes - 'I shall be released']
[Joan Baez - 'It's all over now, baby blue']
[The Hollies - 'I want you']
Jimi Hendrix - 'All along the watchtower': Toen ik aan deze serie begon, wist ik dat er een moment zou komen dat ik over Hendrix' versie van 'All along the watchtower' zou moeten schrijven. Ook wist ik dat ik dat geen vrienden zou maken met wat ik over Hendrix' versie van 'All along the watchtower' zou schrijven. Of ik dat nou leuk vind of niet, dit is in grote kringen één van de meest gewaardeerde cover van een nummer van Dylan.
Terug naar de jaren tachtig. Omdat ik als vijftienjarige gitaar wilde spelen, kreeg ik van een klasgenoot een tape in mijn handen gedrukt. Die moest ik maar eens beluisteren. Een tape vol Hendrix. Op die tape ook 'All along the watchtower', wat ik best aardig vond, maar zeker niet het beste nummer op de tape.
Niet lang na het horen van Hendrix' versie, hoorde ik het origineel van Dylan. Dat origineel is - in mijn oren - vanaf de eerste keer luisteren in vergelijking met Hendrix' versie, een gigant. Hendrix' versie komt niet eens in de beurt bij het origineel.
Dylan zelf lijkt daar anders over te denken: vanaf tournee 1974 lijkt Dylan iedere versie van 'All along the watchtower' die hij speelt, te modelleren naar de versie van Hendrix.
Tsja, zo gaan die dingen.
Spirit - 'Like a rolling stone': Wederom Spirit. Nog erger dan de eerder gehoorde versie van 'The Times they are a-changin''.
Met het beluisteren van It ain't me babe, komt het totaal op 309 covers.
Er moeten nog een aantal albums (bijna) helemaal vol covers gedraaid worden, maar voor ik daar mee verder ga, eerst een stapel elpees. Elpees gekocht bij kringloopwinkels & op rommelmarkten met vaak niet meer dan 1 cover. Gekocht uit nieuwsgierigheid. Er zijn er veel meer geweest, ik moet er tientallen hebben weggegeven. De platen waar ik geen nieuw thuis voor heb kunnen vinden, volgen nu.
Rod Stewart - Golden collection
Twee elpees, inclusief poster enz. Ooit gekocht - waarom nou toch? - vanwege één nummer: 'Just like a woman'. Had ik het maar nooit gekocht. Het leven is beter wanneer je dit nooit gehoord hebt.
Rod Stewart - Never a dull moment
Nogmaals, zelfde gruwel. Dit keer is 'Mama, you been on my mind' het slachtoffer.
Roger McGuinn & Band - idem
Voormalig voorman van The Byrds neemt met een aantal andere muzikanten 'Knockin' on heaven's door' op. In vergelijking met de covers door The Byrds, is dit een toppertje. Puur bekeken als cover an sich, komt het niet verder dan aardig.
Easy rider [soundtrack]
Nogmaals McGuinn, dit keer zingt / speelt hij 'It's alright, ma (I'm only bleeding)'. Beter dan alles van the Byrds, beter dan zijn versie van 'Knockin' on heaven's door'. Niet goed genoeg voor de lijsten, maar zeker de moeite van het luisteren waard.
The Secret policeman's concert
Een 'superband' met o.a. Sting, Eric Clapton en Donovan brengen 'I'll shall be released'. Laat maar.
Mike Bloomfield, Al Kooper & Stephen Stills - Super session
Een aardige plaat & ook de cover van 'It takes a lot to laugh, it takes a train to cry' komt niet veel verder dan aardig. Dit album bevat betere nummers van deze cover.
Manfred Mann's earth band - Watch
Een live-versie van 'The Mighty Quinn'. De eerste paar seconden orgel zijn aardig, daarna alles waar ik jeuk van krijg.
Manfred Mann's earth band - Angel station
'You angel you', iets beter dan de live-versie van 'Mighty Quinn', maar niet veel.
Joe Cocker - Mad dogs & Englishmen
Een dubbel-elpee met daarop 1 cover. De gesproken introductie, door Leon Russell, moet zeker (ook) gehoord worden. Russell: 'Okee, there's a guy in the house tonight and I know that you've all watched fo a long time. Me and Joe watched him for a long time. We love him. We're gonna do one of his songs, 'cause we love him, that's why.'
Hierna zetten Leon Russell & Joe Cocker 'Girl from the north country' in. Een aardige cover, middenklasse.
Afgaande op de gesproken introductie, was Dylan dus bij dit concert aanwezig. De concerten waar uiteindelijk het album Mad dogs & Englishmen van is gemaakt, werden opgenomen op 27 en 28 maart 1970 in The Fillmore East, New York.
Ik heb nog even Heylins boek met data erop nageslagen: niks bij 27 & 28 maart 1970.
De naam van de productie company, achter op de hoes: Tarantula Productions. Maar dit zou natuurlijk gewoon allemaal toeval kunnen zijn.
Melanie - As I see it now
Melanie heeft meerdere covers van nummers van Dylan opgenomen, op dit album staat 'Don't think twice, it's all right', één van haar betere covers. Aardig, geen eindlijst materiaal.
Stevie Wonder - Light my fire
Twee covers op dit album, ten eerste een versie van 'Mr. Tambourine man' die meer weg heeft van de versie van The Byrds dan me lief is. De tweede cover is Wonders overbekende versie van 'Blowin' in the wind' & ik moet bekennen dat ik wel een zwak heb voor deze versie. Wonder heeft het nummer een geheel eigen draai gegeven, het swingt. Na lang wikken & wegen of het goed genoeg is voor de twijfellijst, besluit ik uiteindelijk om 'm daar toch niet op te zetten. Mag best op de radio voorbij komen als ik luister.
Flying Burrito bros - Hot burrito 2
Een opgefokte van 'If you gotta go, go now' (sppeltijd 1 minuut 47 seconden) is te vinden op kant A van dit album. Grappig om een keer te horen, maar dan is het ook wel klaar.
Merl Saunders, Jerry Garcia, John Kahn, Bill Vitt - Live at Keystone Volume I
Yeah! Een bijna acht minuten durende, slepende versie van 'Positively 4th street', gezongen met die heerlijke, dunne stem van Jerry Garcia. Magisch! Eindlijst, zonder twijfel.Op hetzelfde album ook nog een slepende, wederom door Garcia gezongen, versie van 'It takes a lot to laugh, it takes a train to cry' ('slechts' 7 minuten & 3 seconden). Iets minder dan 'Positively 4th street', vooral het gitaarspel van Garcia is het net niet. Net niet op de twijfellijst.
Jerry Garcia & zijn band The Grateful dead komen uiteraard later nog uitvoeriger aan bod.
Boudewijn de Groot - Vijf jaar hits
Boudewijn de Groot heeft een aantal aardige nummers opgenomen, zoals 'Strand' en 'Elégie prénatale', maar zijn versie van Dylans 'The Times they are a-changin' onder de titel 'Er komen andere tijden' hoort daar niet bij.
Eric Clapton - Backless
Op dit album twee nummers die door Dylan & Helene Springs zijn geschreven, beide nummers zijn nooit door Dylan officieel uitgebracht. Vergelijken met het origineel is dus in beide gevallen wat lastig. Natuurlijk moet je dit hebben, al is het alleen om beide nummers te kunnen horen. 'Walk out in the rain' is aardig, maar Clapton-gladjes. persoonlijk vind ik de versie van Clapton beter dan die van Ann Christy.
Het tweede nummer 'If I don't be there in the morning'. 'Walk out in the rain' is nog wel een oorwurm, dat geldt niet voor dit nummer.
Eric Clapton - Just one night
Een live-album met wederom 'If I don't be there by morning', een betere versie dan op Backless. Puur Clapton.
Peter, Paul and Mary - The Best of
Natuurlijk is hier 'Blowin' in the wind' op te vinden. Historisch een belangrijke opname, maar niet alleen dat, Peter, Paul and Mary hebben er wat aardigs van gemaakt. Niet mooi genoeg voor de eindlijst, maar toch... twijfel, twijfel. Voorlopig op de twijfellijst.
Op ditzelfde album ook 'Don't think twice, it's all right', wat ik een stuk minder vind.
Tot zover, voor dit moment, de elpees met 1 of enkele covers. Op een later moment zal nog een zelfde soort lijstje komen met cd's & singles. Totaal aantal beluisterde covers op tot nog toe: 330.
Na al die losse nummers van verschillende artiesten, van tenenkrommend tot fantastisch, ben ik wel weer even toe aan een album.
The Brothers and Sisters - Dylan's gospel
Een gospelkoor zingt tien nummers van Dylan. Achtereenvolgens komen voorbij: 'The Times they are a-changin'', 'I shall be released', 'Lay lady lay', 'Mr. Tambourine man', 'All along the watchtower', 'The Mighty Quinn', 'Chimes of freedom', 'I'll be your baby tonight', 'My back pages' en 'Just like a woman'.Niets op deze plaat is echt de moeite waard, niets op deze plaat gaat terecht komen in de eindlijst of de twijfellijst. En toch heb ik een zwak voor dit album. Het is niet goed, het is niet vervelend. Het komt & het gaat & daar tussen zijn stemmen. Veel meer is het niet.
Na het beluisteren van 340 covers, zien de eindlijst & de lijst met twijfelgevallen er zo uit:
eindlijst:
The Band - 'When I paint my masterpiece'
Wilco & Fleet foxes - 'I shall be released'
Guy Davis - 'Sweetheart like you'
Suzzy & Maggie Roche - 'Clothes line saga'
Martin Simpson - 'Highway 61 / Highway 61 revisited'
Develish Doubledylans - 'Shot of love'
Michael Moore trio - 'Sign on the window'
Merl Saunders, Jerry Garcia, John Kahn, Bill Vitt - 'Positively 4th street'
twijfelgeval:
The Low anthem - 'Dignity'
Ramblin' Jack Elliott - 'Don't think twice, it's all right'
Articolo 31 - 'Come una pietra scalciata (Like a rolling stone)'
Patti Smith - 'The Wicked messenger'
Odetta - 'Paths of victory'
Robert Deeble with Mandy Troxel - 'Boots of Spanish leather'
Billy Goodman - 'Billy 1'
Tim O'Brien - 'Subterranean homesick blues'
Peter, Paul and Mary - 'Blowin' in the wind'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten