Frits Tromp - Gisteren is een herinnering

Het blijft vreemd om je eigen naam in een boek van een ander tegen te komen. Het is nu de tweede keer dat mij dit overkomt. De eerste keer was het boek Bob Dylan in de studio van Patrick Roefflaer, de tweede keer was vanmiddag, in Gisteren is een herinnering van Frits Tromp. In zijn voorwoord schrijft Tromp: 'Op hetzelde moment herinner ik mij het boekje van Tom Willems, blogger van "Bob Dylan in (het) Nederland(s)". Willems publiceerde daags voor Koninginnedag 2011 zijn "De Bob Dylan Aantekeningen", een soort dagboekje dat hij schreef tijdens de winterperiode. Op datzelfde moment realiseer ik mij, dat mijn Dylan-boek vergelijkbaar moet zijn met Willems' boek: het moet vooral persoonlijk zijn.'
Naast de overeenkomsten tussen Gisteren is een herinnering en de Bob Dylan aantekeningen, zijn er ook duidelijke verschillen. Gisteren is een herinnering is zeker niet 'een soort dagboekje', maar een verzameling van ruim vijftig korte stukken waarin Tromp zijn herinneringen aan de periode tussen de aankoop van zijn eerste Dylan-cd - "Love and theft" in september 2001 - en het heden probeert te vangen. Persoonlijke herinneringen aan een steeds hechter wordende liefde voor Dylans muziek.
In de ruim vijftig stukken besteedt Tromp o.a. aandacht aan Dylans concerten in Nederland in 2002, 2003, 2007, 2009 en 2011. Aan covers van Dylans nummers door o.a. Ernst Jansz en Thirteen weeks. Aan een concert van zoon Jakob Dylan en het NoordNederlandsDYLANfestivaL. Aan Dylan & religie.
Op blz. 50 noemt Tromp zichzelf 'een gewone gereformeerde jongen', dat is belangrijk voor Frits Tromp. Religie maakt een belangrijk deel uit van Tromps dagelijkse gang & dus ook van de stukken in Gisteren is een herinnering. Aangezien ikzelf ver van religieus ben, vind ik het aardig om te lezen hoe Frits Tromp met een religieuze bril op kijkt naar Dylans werk. Het biedt soms een andere kijk op Dylans leven & werk dan de manier waarop ikzelf kijk, zoals in de twee stukken over 'Every grain of sand'.
Toch ben ik niet helemaal enthousiast over Gisteren is een herinnering, er zijn een paar kleine puntjes waarvan ik vind dat Tromp een kans heeft laten liggen. Dat ik dat vind, is niet geheel zonder een gevoel van ongemak - zeker niet wanneer ik lees op blz. 49 'Mijn Dylan-blogs werden opgemerkt door Tom Willems, de host van Bob Dylan in (het) Nederland(s). Dit betekende het begin van een Dylan-vriendschap'. Dat ongemak wordt veroorzaakt door een wederzijds respect tussen Frits Tromp en ondergetekende, welke zich vooral uit in het regelmatig heen & weer gaan van e-mails. Daardoor valt het niet mee om de volgende punten van kritiek te noemen (maar ik doe het wel, ik zou anders niet alleen de lezers van deze blog, maar mijns inziens ook Frits Tromp te kort doen).
Een groot deel van de stukken in Gisteren is een herinnering schreeuwen om een verdere uitwerking. Tromp snijdt een aantal malen een interessant onderwerp aan, zoals in 'Evangelisatie', 'MadameTussaud' en 'G.', maar blijft in zijn uitwerking vervolgens wat op de oppervlakte. Het verhaal blijft te algemeen terwijl het bijzondere - dat wat Martin Bril tot zo'n briljant schrijver maakte - niet in de woorden gevonden wordt.
Een tweede punt van kritiek - een klein puntje - zijn de kleine fouten, zoals in de verwondering van Tromp over het feit dat twee mensen een 'onbekend' nummer van Dylan blijken te kennen, te weten 'One more cup of coffee' en 'Hurricane'. Dat deze mensen deze nummers noemen, is niet zo heel vreemd, aangezien Desire - het album waar beide nummers op te vinden zijn - één van Dylans bestverkochte albums in Nederland is. Daarnaast is 'Hurricane' misschien wel Dylans meest gedraaide nummer op de Nederlandse radio.
Een tweede foutje is de datering van de film Pat Garrett & Billy the kid. Deze film stamt niet uit 1974. (En Dylan schreef ook niet het script van Renaldo & Clara, deze film werd zonder script gedraaid.)
Ik noemde eerder niet voor niks Martin Bril. Op blz. 61 schrijft Tromp 'Het liefste dat ik zou willen, is schrijven zoals Martin Bril.' Dat lijkt grootheidswaanzin, maar Tromp is realistisch genoeg om te weten dat hij nog een lange weg heeft te gaan. Dat siert hem. Hij noemt zijn doel & ziet dat er nog een weg af te leggen is.
Frits Tromp moet - naar mijn smaak - zijn pen nog verder scherpen. Dat neemt niet weg dat Gisteren is een herinnering een aantal aardige stukken bevat, zoals 'Blind Willie McTell' en vooral 'Doldwaze Disco Night'.

Gisteren is een herinnering van Frits Tromp is uitgegeven voor boekscout en online te bestellen.