Jakob – solo, maar geen zonderling
Met 'Women + country' heeft Jakob Dylan een prima tweede solo-album afgeleverd. Jakob wordt bij dit album bijgestaan door producer T-bone Burnett, en dat is te horen. Waar Rick Rubin het debuut van Jakob produceerde tot een countryfolk-album, laat Burnett meer popfolk op het album doorklinken. Zonder afbreuk te doen aan Jakobs muzikale geschiedenis.
'Woman + country' klinkt behalve als The Wallflowers, ook als Springsteen, als The Seeger Sessions, als Dylan senior's 'John Wesley Harding' – kortom, als popmuziek dat is beïnvloed door folk en country.
Tekstueel lijkt Jakob op zijn vader, met associatieve teksten, waarmee hij zich niet wil lokaliseren. Het gaat niet om politiek, maar om muziek. “Eye for an eye, truth for truth”, het lijkt Jakobs eigen rechtvaardigheid. “Glory glory hallelujah be warned / God is still marchin, still raising His sword”, het associatieve geloof van zijn vader heeft Jakob ook geërfd.
'Woman + country', een mengelmoes van verschillende muziek. Hij doet daarmee zichzelf tekort, want met zijn vorige solo-album had hij een duidelijke stijl. Op dit album is zijn muziek meer een schilderpalet, waarbij de kleuren in elkaar vermengen. Hoewel het er wel sterk op lijkt dat Jakob goed in het singersongwriters-gedeelte past – daar waar zijn vader ooit groot in is geworden en gebleven.
Misschien produceert Jakob zijn volgende solo-album wel zelf. Hij heeft ondertussen genoeg bagage om het te kunnen, desnoods met zijn vader. Welk pseudoniem zou Jakob dan gebruiken?
Met dank aan Frits!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten