Meer van hetzelfde: Joni Mitchell over Dylan, hier en hier.
Dylan reisde naar Huautla voor de paddo's, hier.
Na het zien van bovenstaande links twijfel ik nog even of ik ze wel zal plaatsen op de blog. Maar dan, ik geef alleen maar de links door die ik op het net tegenkom, ik hoef er niks van te vinden. Dat ik prima de dag door kan komen, zonder kennis te hebben genomen van de inhoud van de sites waar bovenstaande links naar verwijzen, staat voor mij wel vast.
Gisteren viel het nieuwe Platenblad door de brievenbus met daarin, in de rubriek De omgevallen platenkast een stuk over de collectie van Wim van Oorschot. In dat stuk o.a.: Natuurlijk zijn er meer artiesten die Wim bewondert. Bob Dylan is er een van en hoewel die live soms wat slordig overkomt, kunnen cd's als Oh Mercy, Love And Theft en Time Out Of Mind hem erg bekoren. Dat zit hem dan vooral in de warme, heldere productie van Daniel Lanois, die voor een mooi klankbeeld zorgt. Dat het niet allemaal goud is wat er blinkt, onderstreept Wim door aan de laatste Kerst-cd van Dylan het predikaat "dramatisch" toe te kennen.
Ik neem het over en denk er het mijne van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten