de Dylan-aantekeningen #504

Van R. krijg ik een tip, een link naar youtube. Eerste gedachte: dit heb ik eerder gehoord. Dit is op de Nederlandse radio uitgezonden.
Op 18 mei 2001, na een zware werkdag, ging ik samen met mijn vrouw 's avonds naar een toneelstuk in de schouwburg kijken. Aansluitend zette ik thuis de radio aan voor een nacht lang Dylan op de radio. Tijdens deze uitzending werden o.a. de drie New Morning outtakes met strijkers uitgezonden: If not for you, Went to see the gypsy en Sign on the window. De gehele radiouitzending heb ik opgenomen, op cassette, die cassettes heb ik nog ergens. In de nacht, tijdens het luisteren, tijdens het worstelen tegen de slaap, maakte ik zo nu en dan aantekeningen. Soms komt Dylan voorbij, soms is het meer de worsteling met de slaap. Een deel van die oude aantekeningen heb ik hieronder overgenomen.
Ik moet de cassettes weer eens opduiken, al jaren niet naar geluisterd, nog eens draaien. De radiouitzending vond plaats in het kader van Dylan's zestigste verjaardag op 24 mei 2001. Het door de boekhandel bewaarde stuk is het NRC Profiel over Dylan van 17 mei 2001. Rond Dylan's vijfenzestigste verjaardag is geen grote radiouitzending geweest. Of er rond Dylan's zeventigste verjaardag wel weer het een en ander gedaan zal worden, weten we over ongeveer een jaar.

Het is kwart voor twee 's nachts, ik heb nog zes uur en drie kwartier de tijd - mijn langste dag dit jaar. (...) L. [boekwinkel] heeft een krant met een stuk over Dylan voor me bewaard, morgen (later vandaag) even ophalen. Netwerk (herhalingen in de nacht) besteedde zes minuten aan Dylan, opgenomen. En daar waarvoor ik een nacht aan het doorhalen ben, Dylan op de concertzender, achtenhalf uur lang! Van twaalf uur 's avonds loopt er een cassettebandje mee. Eerst ruim drie uur lang outtakes en zeldzame live-opnamen van 1958 tot eind jaren '90. Grootste verrassing: drie voor mij onbekende "New Morning"-outtakes met strijkers! Nu een concert uit '80 met een briljante "I believe in you". Geen gelul door de muziek, Nederlandse vertalingen van Dylan-teksten. Veel bekend, maar alleen de drie "New Morning"-outtakes maken het gedwongen opblijven het meer dan waard. In de komende uren nog o.a. "The Basement Tapes" en het concert op 27 september jl. in de Rotterdamse Ahoy. Af en toe een inzinking, maar ik moet volhouden, rook extra vanwege het wakker blijven, tijd doden. Tijd in de gaten houden, nog ongeveer vijf minuten voor de wissel van tape drie naar tape vier. Rode ogen in de spiegel, plat zitvlak van het platte zitten. Mijn god wat een kans, achtenhalf uur gratis Dylan! Wat is de ether toch een mooi fenomeen. Lezen doe ik maar niet, veel te gevaarlijk, dat ik in slaap val.
Bijna vijf uur in de ochtend, "Blind Willie McTell" en op de achtergrond de eerste vogels. Het begint licht te worden, de wereld slaapt, genieten voor een simple soul als ondergetekende.
De hele nacht de buis aan, National Geographic Channel, hopen op leukere films op Cartoon Network. Dylan als side-man, nog steeds een die-hard? Nog steeds een die-hard! "Charlie Parker's private hell". De vogels fluiten - hebben lekker geslapen, m'n ogen branden als hellevuur, wil niet meer in de spiegel kijken en dan zijn er óók nog mensen die Shakespeare bewonderen. De presentator heeft een brandende tong, hij verspreekt zich vaker en vaker. Bloes uitgetrokken, net iets te koud, makkelijker wakker blijven. Alle chips is op, nog voor dat de dag begon. Bijna weer draaien, van A naar B. Ik schrijf van kant A naar kant B naar kant A, enz.
Half zes, volledig licht. Koffie aan het zetten, alles om wakker te blijven. Geen soepele wissel, een aardige "Sound of silence" met (natuurlijk) Paul Simon. Nu op de radio: "een hufterig mannetje", Uit de context nogal absurd - het contrast met bovenstaande. Is de koffie al klaar? Een beetje suiker. Op Cartoon Network nog steeds domme poppen, mij te zout. "Het is ellendig om hier te zijn, maar tegelijkertijd subliem". De peuken van de ene na de andere asbak verplaatsen. Huilen naar de maan, wel het gevoel, maar ik mis de maan. "Howlin' at the the moon", was dat niet Hank Williams? Tuurlijk was het Hank, wie anders, hoef het niet na te kijken. En dan, "The Basement Tapes"! Wat voor een stunts gaan ze uithalen als Dylan de vijfenzestig of zeventig haalt? Sommige keuzes zijn maar moeilijk te maken, dat maakt het tot een keuze. "I'm not there". Het tweede bakje koffie. Woorden komen steeds moeizamer. Herwaardering alle waarden. John Hubbard, Hiram Hubbard. (Pauze) Nu zo'n vierentwintig uur wakker en dat begint zich toch te wreken, word ik te oud voor dit soort ongein? Ik doe het gewoon te weinig, dan went het nooit. Half zeven, net geweest, verdomd weinig geschreven in het afgelopen uur. Nu ik wakker ben, moet ik ineens héél vaak naar het toilet in de nacht. Het menselijk lichaam is maar een rare machine! Wéér een bloedmooie song op band, dank u dank u dank u. "Don't ya tell, Henry." "Blast it, Henry!... I think the dog is following us." (...)
Ik kan er nog steeds niet met m'n kop bij, hoe is het mogelijk dat er bootlegs op de radio worden uitgezonden? Sssst... "It's alright, ma (27/9/2000)... Op de radio! Nee, ik ben niet gek, het is ècht waar. Is het onmogelijke ineens mogelijk? Leiden grijze haren tot nieuwe wegen? Hoeveel verzoeken om kopieën zullen er op teletekst, pagina 372, komen te staan? Nog een uur en ik ga het, tegen m'n verwachtingen in, volhouden. "I am the man Thomas". Winnie de Poeha op de buis - wie kijkt er? Nog steeds koud zonder bloes - da's goed. Het bureaublad danst voor m'n ogen (pauze) De jongleur doet z'n ding, laat 'm maar. Verschillende tv-zenders beginnen weer met uitzenden, het begin van een nieuwe dag? Voor mij niet, straks eerst slapen, daarna een nieuwe nacht (oeps) dag. Over een paar minuten gaat het laatste bandje, #6, erin, komt niet vol. M'n gewrichten beginnen te kraken, ouderdom? Vermoeidheid? "Saddle me up my big white goose / Te me on 'er and turn her loose". Spaar 3 hele Gilera logo's en je maakt kans op één van de 5 hoofdprijzen: 'n schitterende Gilera scooter t.w.v. f4.999,-. "It's not dark yet, but it's getting there." Nu ik het weer hoor, zie ik 'm weer staan, Ahoy Rotterdam 27 september 2000. Kippenvel, weer van voren af aan. Tranen, i.p.v. minder, komen er steeds meer dagontwrichtende songs, het wordt steeds zwaarder, maar ook steeds waardevoller.
Tien over acht 's ochtends, ik ga vast m'n tanden poetsen om naar bed te gaan. Het is nog niet donker, maar het komt steeds dichterbij.