aantekening #7184

~ * ~ * ~ * ~

In een interview met Chris Cooper zegt Michael Chaiken - curator van het Bob Dylan Archief - in The Bridge no. 64: "(...) I think we're going to have larger hand in the next volume of the bootleg series which will be out at the end of this year."

Is het echt verrassend dat er ook dit jaar weer een aflevering van The Bootleg Series gaat komen? Niet echt, denk ik. Helaas vertelt Chaiken niet wat er op die nieuwe editie van The Bootleg Series komt te staan. Ik ga er van uit, zoals ik eerder schreef, dat het zal gaan om de Dylan-Cash sessies, simpelweg omdat op 1 januari 2020 anders het copyright voor deze opnamen verloopt. Of dat klopt, zal de tijd leren, want meer dan koffiedik kijken is die voorspelling dat het gaat om de Dylan-Cash sessies niet.

~ * ~ * ~ * ~

Vanochtend las ik een aantal regels over het nummer "Time Passes Slowly" op het forum van website Expecting Rain. Gevolg is dat "Time Passes Slowly" sindsdien in mijn kop zit, dat te pas en te onpas flarden van dat nummer door mijn hoofd razen om net zo plots als ze opgedoken zijn ook weer te verdwijnen. Als dat geen goede reden is om New Morning uit de kast te pakken en op de draaitafel te leggen, dan weet ik het ook niet meer.

~ * ~ * ~ * ~

In "Friday's Weekly Round-Up - 427" op The Allen Ginsberg Project vertellen mensen over het voor het eerst lezen van Allen Ginsberg. Ben Schafer vertelt dat hij de naam Allen Ginsberg voor het eerst tegenkwam in de biografie Bob Dylan van Anthony Scaduto en dat dat voor hem reden was om voor het eerst een boek van Ginsberg open te slaan.

Ben Schafer is vast niet alleen, er zullen meer mensen zijn die de poëzie van Allen Ginsberg ontdekten door Bob Dylan.

Ontdekte ik ook Allen Ginsbergs poëzie door Bob Dylan, zo vroeg ik me af na het lezen van Ben Schafers ervaring. Ik weet het niet meer helemaal zeker, maar volgens mij niet. Ik ontdekte Allen Ginsberg via Jack Kerouac, zo zegt mijn geheugen. Ik moet een jaar of achttien geweest zijn - ik luisterde al een aantal jaren naar de muziek van Bob Dylan - toen ik in een antiquariaat stuitte op Proef m'n tong in je oor, een boek met door Simon Vinkenoog gemaakte vertalingen van gedichten van Allen Ginsberg. 

Op de achterkant van dat boek schrijft de vertaler: "Een heldere stem, hier en nu. Een openbaring: 'Look out baby, the saints are coming through', zingt Bob Dylan, en hij bedoelt de beat generation, die in Ginsberg zijn zuiverste vertolking heeft gevonden."

Toen ik dat las viel bij mij het kwartje.

~ * ~ * ~ * ~

De Gids, nr. 11, november 2003:

René Boomkens: "(...) de dadaïstische fanfare van 'Het Land van Maas en Waal' (1967), dat zowel muzikaal als tekstueel sterk deed denken aan Bob Dylans ode aan de joint 'Rainy Day Women Nos 12 & 35 (Everybody Must Get Stoned)' uit 1966."

Sjoerd de Jong: "(...) de jaren zeventig als de jaren waarin de hoop op een totale omwenteling conform de synergetische evangelies van Karl Marx en Bob Dylan definitief verloren ging."

Sjoerd de Jong: "De habitus van een vernieuwende counterculture die langzaam werd overdekt met een deken van mislukking en depressiviteit (muzikaal: Neil Young en Lou Reed in plaats van Beatles en Bob Dylan; J.J. Cale broeierig rammelend uit een roodverlicht heroïnepand aan de Rotterdamse Kruiskade)."

~ * ~ * ~ * ~

Joke J. Hermsen in haar boek Kairos: "Het kunnen maken van een nieuw begin staat voor Arendt dus in feite gelijk aan in leven zijn. Misschien doelde Bob Dylan daarop toen hij de bekende strofe zong: 'That he not busy being born is busy dying' en in de beroemde videoclip van 'Subterranean Homesick Blues' (1965) het bordje met de tekst 'Get born' omhooghield."

~ * ~ * ~ * ~

In zowel Uncut als Mojo van oktober staat een stuk over het concert van Bob Dylan en Neil Young in Londen op 12 juli [dank Theo!]

Bij Mojo zit een door de Nederlandse striptekenaar Typex gemaakte Beatles-kaart. De ene zijde toont Liverpool, de andere zijde Londen. 

Op de kaart van Londen staat ook Bob Dylan. De bijbehorende tekst: "Bob Dylan, in the UK for his May 1966 tour, played Paul tracks from Blonde On Blonde. Paul previewed him some of the unreleased Revolver."

~ * ~ * ~ * ~

De titel De dochters van Bob Dylan doet vermoeden dat Bob Dylan veelvuldig in deze roman van Angelo Di Berardino te vinden is. Dat is niet zo. Ja, Bob Dylan is te vinden in dit boek, maar niet veelvuldig.

De titel De dochters van Bob Dylan verwijst naar een groep van zes jonge dames, milieuactivisten.

"'Als ik jullie op de speelplaats bezig hoor, moet ik soms aan Bob Dylan denken. Die protesteerde ook tegen vanalles en nog wat.'" 

(...)

"'Jullie zouden vandaag zijn kinderen kunnen zijn, z'n dochters,' zei ik opeens. 'Anja, Sara, Angela, Cynthia, Jessica, jij, allemaal dochters van Bob Dylan.'"

Is er een link te leggen tussen de protesterende, jonge Bob Dylan en de milieuactivisten van de eenentwintigste eeuw? Ik heb mijn twijfels moet ik bekennen.

~ * ~ * ~ * ~

In een kelder vol elpees voor een euro per stuk vond ik onlangs het album Liam Clancy (1965) van - je raadt het al - Liam Clancy, de man die zo beminnelijk, maar ook enigszins dronken in Martin Scorsese's No Direction Home vertelt over de jonge Bob Dylan in New York.

Op dit album zingt Clancy onder andere "The Patriot Game", de song die als blauwdruk diende tijdens het schrijven van "With God On Our Side". Toch kan Dylan niet deze opname van "The Patriot Game" in gedachten hebben gehad toen hij "With God On Our Side" schreef. Het album van Clancy verscheen in 1965, ruim nadat Bob Dylan "With God On Our Side" schreef.

Op Liam Clancy staan nog twee songs die de Dylan-liefhebber bekend in de oren zullen klinken, twee nummers die hun weg vonden naar The Basement Tapes: "Long A-Growing" en "Royal Canal".

~ * ~ * ~ * ~