Mijn hersens schakelen bij het lezen van die woorden gelijk naar Bob Dylans song "Dignity":
Someone showed me a picture and I just laughed
Dignity never been photographed
Natuurlijk bestaat de link tussen de woorden van Jan Hanlo en Bob Dylan alleen in het hoofd van de persoon die met beide bekend is. Bob Dylan heeft Jan Hanlo niet gelezen en Jan Hanlo heeft Bob Dylans "Dignity" nooit gehoord.
Ander voorbeeld:
In de dichtbundel Moulin-Rouge (1971) van Leopold M. van den Brande staat een gedicht met de titel "Blues falling down like hail". Min of meer hetzelfde is te vinden bij Dylan in "Nettie Moore":
Blues this morning falling down like hail
Gonna leave a greasy trail
En ook nu is wel zeker dat Bob Dylan niet bekend is met de dichtbundel van Leopold M. van den Brande en dat Leopold M. van den Brande niet bekend was met Dylans "Nettie Moore" op het moment dat hij dit gedicht schreef (misschien hoorde hij later wel "Nettie Moore"... Geen idee).
De overeenkomst tussen de regel in het gedicht van Van den Brande en in de song van Bob Dylan is echter makkelijk te verklaren: beide vonden de regel in Robert Johnsons "Hellhound On My Trail":
I got to keep movin', I got to keep movin'
Blues fallin' down like hail, blues fallin' down like hail
Hmmm-mmm, blues fallin' down like hail, blues fallin' down like hail
Dat roept dan gelijk weer de vraag op of er voor de overeenkomst tussen de zinsneden van Jan Hanlo en Bob Dylan ook een (mogelijke) bron aan te wijzen is. Ik heb 'm nog niet gevonden.
~ * ~ * ~ * ~
In februari 1986 nam Bob Dylan, samen met Tom Petty & The Heartbreakers, en een koortje bestaande uit Debra Byrd, Queen Esther Marrow, Madelyn Quebec, Elisecia Wright en Stevie Nicks het nummer "Band Of The Hand" op voor de soundtrack van de gelijknamige film van Michael Mann.
"Band Of The Hand" is een lekker nummer, niet groots, maar aangenaam. Een oorwurm. De gelijknamige film is een draak. Ergens eind jaren negentig, schat ik, werd de film op televisie uitgezonden. Ik nam de film op en keek. Niet om door te komen, die film. Na het bekijken nam ik me dan ook voor dit nooit meer te doen.
Doorspoelen naar 2019, ergens aan het begin van dit jaar vond ik bij een kringloopwinkel de film Band Of The Hand op dvd. Voor een euro kon ik die film toch niet laten liggen. Ik keek de film niet, de dvd belandde in de kast en verdween daarmee uit mijn gedachten.
Eerder deze week stuitte ik bij het opruimen op deze vergeten dvd. Vanochtend heb ik de stoute schoenen aangetrokken en de dvd in de speler geschoven. Niet om de hele film te bekijken - ik kijk wel uit - maar om te kijken of mijn geheugen goed is. Ik herinner mij dat Bob Dylans "Band Of The Hand" helemaal aan het begin van de film te horen is.
Dat bleek te kloppen, maar toch klopte er iets niet. De versie van "Band Of The Hand" die aan het begin van de film te horen is, is niet identiek aan de versie van dit nummer dat op de soundtrack te vinden is. Allereerst heeft de filmversie een langer instrumentaal intro. Daarnaast zijn de achtergrondzangeressen uit de mix verdwenen en daarmee de tekstregels "It's hell time, man" en "Band of the hand".
Nieuwsgierig geworden of het nummer toevallig ook tijdens het rollen van de credits aan het eind van de film te horen is, heb ik de film vooruit gespoeld en inderdaad is "Band Of The Hand" ook te horen aan het eind van de film, dit keer wel in de van de soundtrack bekende mix.
Ik heb gelijk maar even de single "Band Of The Hand" uit de kast gehaald en gedraaid. Lekker nummer.
~ * ~ * ~ * ~
Twee cd's waar Bob Dylan niet op te vinden is, maar die ik iedere Dylan-liefhebber toch kan aanraden zijn Blow Your Pants Off van Jimmy Fallon en History van Loudon Wainwright III.
Op Blow Your Pants Off staat "Bob Dylan sings 'Charles in Charge'", een niet onaardige Dylan-parodie.
Echt geestig is "Talking New Bob Dylan" van Loudon Wainwright III dat op History staat. Wainwright schreef dit nummer voor Dylans vijftigste verjaardag. In dit nummer neemt Wainwright niet alleen Dylan, maar ook de lange rij "New Bob Dylans", zoals Bruce Springsteen, John Prine en Wainwright zelf, op de hak.
~ * ~ * ~ * ~
De liner notes van het album Live... In Dinky Town van Michael Weston King:
A few months ago my son come to stay and brought with him a video of a Bob Dylan documentary that he'd recorded from the Discovery Channel. In the same way that all those Beatles documentaries start with a grainy black and white shot of the River Mersey and the Liverpool Docks, this started with some old footage of Hibbing, Minnesota from the late '40s / early '50s, aiming to give us some form of idea of the streets that the young Robert Zimmerman used to walk. As the film flickered and sped up the cars and the people seemed to be from a bygone era. The narrator's booming voice told the story of this dull little town and how Dylan's parents had moved there so that Abe, Dylan's father, could join his brothers in their furniture and appliance business.
He also told of an area called Dinky Town... the bohemian quarter of Hibbing, where the teenage Bob would go and hang out, fascinated by the varied and outrageous charcters that frequented that part of town... musicians, actors, drunks, protitutes, pushers and peddlers, the down and outs, the dreamers and the damaged. Hibbing may have been dull but down in Dinky Town it was a different story.
Now I have never been tot "Bobs" Dinky Town, I've never been to Hibbing, Minnesota but as I have zig-zagged my way across Europe and parts of America I have come across many "Dinky Towns". I've performed in them, got lost in them, got drunk in them, even got thrown out of one or two of them... and all the songs on this album were recorded in them.
~ * ~ * ~ * ~
Maak er een mooie, Dylaneske dag van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten