Ondanks die tevredenheid heb ik een wensenlijstje - een bucket list noemt men dat tegenwoordig. Mijn lijst is niet lang, er staan hooguit 5, 6 zaken op die ik in de komende tien jaar hoop te doen, maar alleen als de gelegenheid zich voordoet en lukt het niet, dan is dat ook oké. Ik ben immers tevreden met mijn leven.
Een van de punten op mijn lijst is een bezoek brengen aan het eiland Wight. Ooit hoop ik dat te doen, maar ik heb geen haast. Wight schijnt een mooie natuur te hebben, daarnaast is er op het eiland nog iets met het Britse koningshuis dat toeristen trekt. Goede redenen om naar Wight te gaan, maar niet voor mij. Ik wil naar Isle of Wight om even op de plek te staan waar op 31 augustus 1969 zoveel Dylan-liefhebbers stonden om de man te zien optreden.
Bob Dylan heeft in zijn lange carrière op duizenden podia gestaan. Ik voel geen enkele behoefte om naar al die plekken op bedevaart te gaan. Wight is een uitzondering. Nu het vijftig jaar geleden is dat Bob Dylan het podium op Isle of Wight betrad vraag ik me meer dan ooit af waar die behoefte om naar die plek te gaan vandaan komt.
Could everybody, everybody, everybody please sit down. And in return... People welcome onto the stage The Band and Bob Dylan
En dan zetten ze "She Belongs To Me" in, dan gaat het dak van de hemel. Dan zinkt langzaam maar zeker het eiland Wight.
Er zal op die plek niets meer te vinden zijn dat herinnert aan dat optreden. Het platgetrapte gras staat weer fier overeind, het podium is verdwenen. Er lopen geen verdwaasde hippies meer rond die voor zich uit mompelen dat je er bij had moeten zijn, net als zij, vijftig jaar geleden.
Wat Bob Dylans optreden op Isle of Wight zo mythisch maakt, is misschien niet eens het optreden an sich, hoe goed hij die laatste dag van augustus 1969 ook speelde. Wat Wight mythisch maakt is de kans, de mogelijkheid om Bob Dylan te zien optreden.
In 1966 donderde Bob Dylan van zijn motor en verdween hij van de radar. Na een afwezigheid van zo'n anderhalf jaar bleek met het verschijnen van John Wesley Harding Bob Dylan toch nog muziek te maken. Hij maakte platen, maar optreden? Het leek er op dat dat nooit meer zou gebeuren.
En dan komt ergens in 1969 het nieuws naar buiten dat hij toch nog één keer zal optreden, niet in thuisland Amerika, maar op het Engelse eiland Wight.
Hoeveel Dylan-liefhebbers waren in 1966 te jong om Bob Dylan te zien optreden in Parijs, Londen of Manchester en zagen in 1969 met de aankondiging van Dylans Wight-optreden hun kans, misschien wel hun enige kans om Bob Dylan ooit te zien spelen? Het waren er veel, heel veel en ze grepen hun kans. Vanuit heel Europa stapten jonge mannen en vrouwen in busjes, in volgepropte auto's, in treinen om de lange reis, een reis die soms dagen duurde, naar Wight af te leggen.
Hoeveel muziekliefhebbers gaan anno 2019 met een uitgestoken duim langs de kant van de weg staan in de hoop binnen drie dagen al liftende te kunnen reizen van het vaste land van Europa naar en eiland voor de Engelse kust alleen om een optreden te zien? Het zullen er niet veel meer zijn. In 1969 waren het er heel veel. Dat najagen van die droom door al die muziekliefhebbers is een van de redenen waarom Dylans optreden op Isle of Wight zo legendarisch is.
Great to be here, great to be here. Thank you very much. Great to be here, sure is.
Er waren hoge verwachtingen:
Drie jaar wachten.
Misschien wel de laatste kans.
The Beatles zullen er zijn.
En The Stones.
Hij gaat drie uur optreden.
Misschien wel langer.
En de jam-sessie...
Bob Dylan... The Beatles... The Stones...
Help Bob Dylan sink the Isle of Wight...
De verwachtingen werden zo hoog - mede dankzij de Engelse muziekpers - dat het niet meer uitmaakte wat Bob Dylan op het podium van Wight zou doen, het zou altijd tegenvallen in vergelijking met die verwachtingen.
Dat is jammer, Wight verdient beter.
In latere VPRO-uitzendingen volgen meer nummers van Wight.
Daddy Rolling Stone, de tweede ooit in Nederland gemaakte bootleg van Bob Dylan bevat drie songs van Wight: "Wild Mountain Thyme", "To Ramona" en "Minstrel Boy".
Bob Dylans eigen album Self Portrait bevat vier nummers van Wight.
Wight is belangrijk.
Het belang van Bob Dylans optreden op Isle of Wight wordt in 2013 door platenmaatschappij Sony erkent met het uitbrengen van het gehele optreden op cd in de luxe editie van Antoher Self Portrait, het tiende deel van The Bootleg Series. Die cd is de soundtrack van deze dag.
31 augustus 2019, vijf uur in de ochtend. Ik kan niet slapen, mijn hoofd zit vol. Vol spoken uit verleden en toekomst. Het is een probleem waar ik de laatste jaren vaker last van heb. Ik zou kunnen schrijven dat ik er niet wakker van lig, maar dat doe ik nou juist wel. Het doet hier verder niet ter zake, waar het om gaat is dat ik vanochtend iets na vijf uur mijn bed ben uitgegaan, naar beneden ben geslopen en de cd met Bob Dylans optreden op Isle of Wight heb opgezet.
Terwijl Bob Dylan en The Band alles geven, zie ik ergens tussen "I Dreamed I Saw St. Augustine" en "I Pity The Poor Immigrant" de nacht in een dag veranderen.
Het gaat een mooie dag worden, een dag waarop ik steeds weer die cd met dat optreden op Wight opnieuw aanzet. Een dag waarop ik ieder uur "Wild Mountain Thyme" voorbij hoor komen, waarop ik ieder uur bij de eerste regels van dat nummer de tranen achter mijn ogen voel prikken. Ontroering door schoonheid.
Een dag waarop ik steeds weer aan het begin van "Minstrel Boy" opveer, een dag waarop ik ieder keer weer enigszins schrik van de schoonheid van "St. Augustine".
Het is een dag, een ochtend om een kop thee naar boven te brengen, 'mevrouw Tom' te wekken en te zeggen: "Ik weet wat we gaan doen vandaag. We gaan naar Wight."
En eigenlijk weet ik nu al dat ze zegt: "Goed idee."
Dat is geluk.
6 opmerkingen:
Perfect! Geweldig bedankt hiervoor.
wat een heerlijke gedachte!
Heel mooi Tom. In 69 studeerde ik in Delft. Geen cent te makken. Wat was ik graag gegaan. Ik was ongeveer 2 jaar into Dylan. Ik vond John Wesley Hardin een prachtige plaat,nu nog trouwens.groeten en bedankt voor je relaas. Gerard
Had ik je al verteld dat je me met deze blog tot tranen toe geroerd hebt? Iets met verlangen en waarheid.Dank!
Groet Herma
Dank Herma!
Een reactie posten