Bob Dylans Rolling Thunder Revue - een heruitvinding van hoe het echt gegaan is #9

De veertiende en laatste cd van The Rolling Thunder Revue; The 1975 Live Recordings is een bonus disc, een extraatje vol bijzondere opnamen van The Rolling Thunder Revue, opnamen die niet op een van de andere cd's van de box terecht kwamen, maar volgens Sony toch de moeite van het uitbrengen waard zijn.
De opnamen op deze laatste cd komen van verschillende bronnen, het zijn concertopnamen en opnamen van (oefen-) sessies op verschillende locaties. Een deel van de songs is ook te horen in de Martin Scorsese-film Rolling Thunder Revue; A Bob Dylan Story.
De veertiende cd van The Rolling Thunder Revue; The 1975 Live Recordings is - door de verschillende bronnen - in tegenstelling tot de eerdere cd's in deze box een verzameling songs, geen album. Deze bonus disc is niet zozeer bedoeld om van voor naar achteren te beluisteren - al is het geen straf om dit wel te doen - maar veel meer om zo nu en dan te voorschijn te halen om die ene opname, die ene song nog eens te beluisteren.
Aangezien het gaat om een verzameling losse songs in plaats van een album, zal ik de muziek op deze cd ook op die manier (kort) bespreken.

1. "One Too Many Mornings" (24 oktober, Gerdes Folk City)
Deze opname is ook in de Scorsese-film te horen.
Een duet met Joan Baez. Zoonlief zegt na een minuut luisteren: "Het lijkt wel of ze een beetje langs elkaar heen zingen, maar dat kan aan mij liggen." Ik snap wat hij bedoelt, maar het stoort mij niet zoals het hem wel stoort. Ik vind het juist wel mooi zo, een van de betere duetten met Baez op deze box.

2. "Simple Twist Of Fate" (28 oktober, Mahjong Parlor, Falmouth, MA)
Deze opname is een van de hoogtepunten in de Scorsese-film. Bob Dylan achter de piano die een gedreven, van het 'reguliere' afwijkende versie van "Simple Twist Of Fate" zingt. Op de cd komt dit veel minder goed over dan in de film. Dat komt vooral doordat de piano op de cd veel 'dieper' in de mix zit dan in de film. Op de cd lijkt dit bijna een duet tussen drums en zang. Hoewel sterk gezongen, toch de grootste tegenvaller van deze cd door de mix (of mijn te hoge verwachtingen).

3. "Isis" (2 november, Lowell, MA)
Een opname uit Lowell, de stad waar Bob Dylan en Allen Ginsberg het graf van Jack Kerouac bezochten en uit Mexico City Blues lazen. Een bijzonder aangename verrassing deze "Isis". Deze versie van "Isis" lijkt meer open dan alle eerdere concert-versies van "Isis" op deze box. De instrumentatie is spaarzamer dan ik had verwacht. Dylan zingt dit erg sterk, zoals hij eigenlijk altijd doet bij dit nummer. Heerlijk dit.

4. "With God On Our Side" (4 november, middag concert, Providence, RI)
De geluidskwaliteit van deze opname is wat minder, wanneer je daar doorheen luistert, krijg je een unieke song te horen, een song die Bob Dylan slechts één keer speelde tijdens The Rolling Thunder Revue.
Na de regel "I’ve learned to hate Russians" volgt een lijst van landen die (jonge) Amerikanen hebben leren haten: Vietnam, China...

5. "It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding)" (4 november, avond concert, Providence, RI)
Net als bij "With God On Our Side", speelde Bob Dylan "It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding)" slechts één keer tijdens Rolling Thunder Revue. De opname is van dezelfde dag als de opname van "With God On Our Side", maar van een ander concert...
Van al Dylans composities is dit toch wel mijn favoriete song. Een sterke versie van "It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding)", maar niet een van de beste versies van dit nummer (al scheelt het niet veel).
Advies: bij herhaling zorgvuldig beluisteren.

6. "Radio advertisement for Niagara Falls shows"
Een radio-spotje, leuk om een keer te horen. Meestal worden dit soort zaken aan het eind van een cd gezet, soms als hidden track. Zo halverwege een cd werkt ook.

7. "The Ballad Of Ira Hayes" (16 november, Tuscarora Reservation, NY)
Een van de andere hoogtepunten in de Scorsese-film is deze "The Ballad Of Ira Hayes", door Dylan solo gebracht terwijl hij door een zaal mensen loopt. Zeer indrukwekkend moment in de film, op de cd zeker ook goed, al maken de filmbeelden dit wel sterker.
Terecht dat dit op de cd staat, The Rolling Thunder Revue; The 1975 Live Recordings is immers ook "gewoon" de  soundtrack van de Scorsese-film.

8. "You Cheatin' Heart" (23 november)
Ook dit zit in de film, aldus het boekwerk van The Rolling Thunder Revue; The 1975 Live Recordings. Ik kan me dat niet herinneren. Bij het bekijken van de film heeft dit dus minder indruk op mij gemaakt, terwijl ik de opname op de cd toch zeker de moeite waard vind. Althans, het eerste deel.
"Your Cheatin' Heart" is een duet met Larry Keegan. Het eerste deel van deze Hank Williams-song wordt schitterend door Dylan gezongen, het tweede deel door Larry Keegan (en een beetje Dylan). Keegan is geen Dylan...

9. "Fourth Time Around" (26 november, Augusta, Maine)
"Fourth Time Around" is - naar mijn smaak - een van de betere songs op Blonde On Blonde en helaas ook vaak een van de vergeten songs van dat album.
Net als bij "With God On Our Side" en "It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding)" speelde Bob Dylan "Fourth Time Around" slechts één keer tijdens Rolling Thunder Revue en een opname van die ene keer staat op deze cd.
Dylan brengt het nummer solo, een goede versie, niet groots en zeker niet dromerig (of stoned) zoals in 1966. Mooi dit.

10. "The Tracks Of My Tears" (3 december, Montreal, Canada)
Dit klinkt als van een oefen-sessie. Een nummer geschreven door William Robinson, Jr., Pete Moore en William Tarplin. Een mooie opname, een van de aangename verrassingen op deze bonus disc.

11. "Jesse James" (5 december, Montreal, Canada)
Dit is een opname uit een hotelkamer, denk ik. Een recht toe, recht aan versie van "Jesse James". Net als "The Tracks Of My Tears" een van de aangename verrassingen op deze cd. Zeer de moeite waard.

12. "It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry" (8 december, New York, NY)
Een "It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry", opgenomen tijdens The Night Of The Hurricane met een gastoptreden van Robbie Robertson, sluit deze cd af. Door dat gastoptreden van Robertson zijn mijn verwachtingen hoog, maar helaas valt het erg tegen. De zwakste "It Takes A Lot To Laugh" van deze box.

De bonus disc van The Rolling Thunder Revue; The 1975 Live Recordings bevat een aantal zeer aangename verrassingen waardoor deze cd uitnodigt om steeds weer te voorschijn te halen en te beluisteren. Misschien niet altijd van voor naar achter, maar meer losse nummers.
Het is een zeer geslaagde zet van Sony om deze bonus disc aan The Rolling Thunder Revue; The 1975 Live Recordings toe te voegen.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

William Robinson jr. i natuurlijk gewoon Smokey Robinson.

Frans zei

Het hoogtepunt (vind ik dan) is With God On Our Side, vooral vanwege de reacties uit het publiek. Na "the Second World War came to an end" roept iemand:"Thank God!" Wie weet wat daarachter zit? Een vader die in de oorlog gevochten heeft?
De grootste verrassing is de Smokey Robinson klassieker. Na het eerste couplet hoor je Dylan zeggen: "Give me a lyric". Hij was even vergeten hoe het verder ging en vraagt de jongens om hem even te helpen en dan maken ze heel even een countryblues versie van de oude Motown hit.
En het enige wat ik teleurstellend vind aan It Takes a Lot is dat het zo vlug is afgelopen!
De rest is voornamelijk een verzameling aardigheidjes.