De afgelopen weken kwam daar ineens verandering in. Zo vond ik vorige week bij een kringloopwinkel - tot mijn grote verbazing - Song And Dance Man van Michael Gray en de Dylan-biografie van Robert Shelton.
Alsof dat nog niet genoeg is, vond ik in dezelfde kringloopwinkel de bladmuziek van "Make You Feel My Love" en het boek The Works van Ron Wood. In dit boek staat het portret dat Ron Wood van Bob Dylan schilderde afgebeeld.
Een bezoek aan een tweede kringloopwinkel leverde een flinke stapel cd's op, waaronder Other Voices, Other Rooms (Amerikaanse persing) van Nanci Griffith. Op "Boots Of Spanish Leather" op dit album speelt Bob Dylan mee. In het boekje bij de cd heeft de vorige eigenaar de recensie van dit album uit Oor gestopt. Geert Henderickx schrijft: "Erfgenamen als Pete Seeger, Tom Paxton en Odetta bliezen het idioom na de Tweede Wereldoorlog nieuw leven in, terwijl gedurende de jaren zestig Bob Dylan een inspiratiebron vormde voor ontelbare troubadours, onder wie Townes van Zandt, John Prine en Kate Wolf. Van al deze genoemde grootmeesters vertolkt Griffith op Other Voices, Other Rooms een van haar lievelingsnummers, vocaal ondersteund door bevriende collega's als Guy Clark, John Gorka, Emmylou Harris en The Indigo Girls."
Bij dezelfde kringloopwinkel vond ik - tot mijn stomme verbazing - de elpee All-Star Hootenanny met daar op niet alleen "Blowin' In The Wind" van the Freewheelin' Bob Dylan, maar ook "Swing And Turn Jubilee" door Carolyn Hester. Op deze laatste track speelt Bob Dylan harmonica.
Wat me echt verbaasde was dat de gevonden elpee een Amerikaanse stereo-persing uit 1964 is waarbij het label met een zwarte stift of pen bewerkt is zodat de plaat in Europa verkocht kan worden (bij de hoes is dit gek genoeg niet gedaan).
De tweede elpee die ik uit de bakken plukte is de Boek en Plaat-uitgave Joan Baez van (uiteraard) Joan Baez uit 1968. Op label A staat bij de song "We Shall Overcome" de volgende voetnoot: "Joan Baez accompanying herself on the guitar with Bob Dylan". Ik heb de plaat nog niet gedraaid, maar volgens website Searching For A Gem gaat het om de opname van Newport 1963 die ook te vinden is op de verzamelaar Evening Concerts At Newport Vol. 1.
De derde plaat die ik bij deze kringloop kocht is van The Bauls Of Bengal (1966; Elektra EKS-7325). Op deze plaat spelen onder andere Purna Das en Luxman Das, de twee Bauls die naast Bob Dylan staan op de hoes van John Wesley Harding. (Is het heel gek om te denken dat het luisteren naar de muziek van The Bauls Of Bengal Bob Dylan heeft geholpen bij het vinden van zijn stem voor "One More Cup Of Coffee (Valley Below)"?)
Zou ik zonder Bob Dylan ooit geïnteresseerd zijn geweest in de muziek van de Bauls? Ik denk het niet.
Bij dezelfde verkoper kocht ik drie cd's van Eric Andersen uit nieuwsgierigheid. Sinds ik Bob Dylans versie van "Thirsty Boots" op Another Self Portrait hoorde, ben ik nieuwsgierig naar de muziek van de componist van dit nummer: Eric Andersen.
Goed, drie cd's kocht ik dus van de man: Stages; The Lost Album (1991), Beat Avenue (2003) en The Street Was Always There (2004). Op dat laatste album staan Andersens versie van Dylans "A Hard Rain's A-Gonna Fall", maar daar kom ik nog op terug in een aflevering van "Luister, ik doe je na".
Bij thuiskomst, bij het bekijken van de boekjes bij deze cd's valt op dat Bob Dylan aanwezig is op deze albums.
Achterin het boekje van Stages; The Lost Album staat een foto van Bob Dylan, Joan Baez en Eric Andersen op het podium van Folk City in 1975.
Het boekje van Beat Avenue bevat de volgende woorden van Eric Andersen: "Dedicated to Bob Dylan, true poet, hard worker, man of constant wonder, good friend, teacher, the master."
Daarnaast bevat dit boekje een citaat van Dylan: "It's all about livelihood. It's all about going out and playing. That's what every musician who has crossed my path strivers for."
In de liner-notes van Glenn O'Brien bij The Street Was Always There staat: "Bob Dylan, old friend of Eric Andersen's, is not forgotten either. He's still a star, although I remember how shocked I was when I caught Dylan at Madison Square Garden with Tom Petty and realized that the place was full of Petty fans discovering Bob. Dylan is one of the great songwriters of that generation, or any other maybe, but there were other great ones, and today they are names in books, scratched grooves on vinyl sitting on dusty shelves, footnotes in six-point type."
Eric Andersen schrijft in zijn liner notes over zijn dagen in Greenwhich Village, over de verschillende clubs, over The Feenjon: "where Bob Dylan wrote 'Blowin' In The Wind' one 4 AM while David Blue strummed the chords".
Verder bevat het boekwerkje van The Street was Always There twee foto's van een jonge Bob Dylan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten