2019: Shot Of Love

Ik wens alle lezers van 

Bob Dylan in (het) Nederland(s) 

een mooi en Dylanesque 2019!

~ * ~ * ~ * ~

Mensen komen een nieuwjaarborrel halen en vertrekken weer na anderhalf uur. Het hoort bij de eerste dag van het jaar.

In de avond zoek ik de rust door via de koptelefoon naar muziek te luisteren. Een van de platen die ik draai is Empire Burlesque. Vanavond klinkt dat album beter dan mijn herinnering voor het luisteren beweerde. Wie door de discosaus van Arthur Baker weet te luisteren, hoort een aantal sterke songs. 

Goede voornemens voor 2014:

1. Vaker naar Empire Burlesque luisteren (maar wel op elpee, de cd-versie klinkt minder mooi);

2. Tijdens het luisteren niet (of minder) meezingen. Niet meezingen betekent beter luisteren;

3. Minder geld uitgeven aan dure, Engelse muziektijdschriften als Uncut en Mojo die toch altijd maar weer dezelfde onzin over Dylan publiceren;

4. Niet langer de ware identiteit van Mr. Jones uit “Ballad Of A Thin Man” willen achterhalen;

5. Ieder jaar beginnen met het draaien van Shot Of Love;

6. Minder tijd steken in het op het internet speuren naar informatie over Dylans muziek en meer tijd besteden aan het luisteren naar de muziek;

7. Tot de kern van Bob Dylans boek Tarantula doordringen.

Het voornemen om ieder jaar met Shot Of Love te beginnen reikt natuurlijk verder dan het jaar dat net begonnen is. Maar dat neemt niet weg dat ik wel geheel achter dat voornemen sta. Ik ben dit jaar begonnen met Shot Of Love – misschien wel Dylans beste album van de jaren tachtig en in ieder geval een persoonlijke favoriet. Dat is zo goed bevallen dat ik het vanaf nu ieder jaar wil herhalen.

Bovenstaande schreef ik vijf jaar geleden, op de eerste dag van 2014.* Ik ben veel van de voornemens die ik toen maakte vergeten. Alleen voornemen vijf denk ik nog regelmatig aan. Mijn kalenderjaar moet beginnen met Shot Of Love, het album van Dylan de grote twijfelaar. De meeste jaren sinds 2014 ben ik inderdaad begonnen met dit album, misschien wel alle jaren, al weet ik dat niet helemaal zeker. 

Terwijl ik dit schrijft draait Shot Of Love. Het is de eerste muziek die ik draai in 2019. Ik heb me aan mijn voornemen gehouden, al was het dit keer bijna fout gegaan.

Bij het opstaan, vanochtend, dacht ik niet aan Shot Of Love. Het is dat Rob mij vanochtend een e-mail stuurde met de beste wensen voor het nieuwe jaar en een cartoonesk getekende afbeelding van een explosie met daarin het jaartal 2019. Door de overeenkomst tussen de tekening die Rob mij stuurde en de tekening op de hoes van Shot Of Love dacht ik aan mijn voornemen.

Dank Rob! Ik zeg het waarschijnlijk niet vaak genoeg.

En dus kwam vanochtend Shot Of Love uit de kast. Elpee, Amerikaanse persing, zonder "Groom". Begrijp me niet verkeert, "Groom" is een uitstekend nummer, maar voor mij verstoort dat nummer de balans van Shot Of Love enigszins. Ik geef de voorkeur aan een Shot Of Love zonder "Groom".

Het is 1 januari en "Dead Man, Dead Man" komt voorbij, "Property Of Jesus" en "In The Summertime". Op papier is het natuurlijk absurd om "In The Summertime" op de eerste dag van het jaar te draaien, op het moment dat de zomer nog mijlen ver weg lijkt, maar in praktijk maakt dat niet uit. Het werkt gewoon. 

Inmiddels is Shot Of Love bijna afgelopen. Nu draait "Trouble", daarna volgt alleen nog "Every Grain Of Sand". Terwijl "Every Grain Of Sand" draait ontstaan de plannen voor de dag - je moet klein beginnen, plannen voor het jaar komen later wel. 

Als de plaat is afgelopen ga ik ontbijten.

Als de plaat is afgelopen stap ik in de auto. Het is tijd om te beginnen.

Ik draaide Shot Of Love, een beter begin van een nieuw jaar kan ik me haast niet voorstellen.

* zie het boek Alles is oké, ma; de Bob Dylan aantekeningen 2013 - 2015