Ik keek daar toen niet van op. September 1997 is bijna zeventien jaar geleden. De elpee was toen op sterven na dood. De cd was in die dagen de geluidsdrager die er toe deed.
Natuurlijk kwam Time out of mind ook op elpee uit, maar pas in 1998 en in een kleine oplage. Op een handje vol fanatici na kocht niemand nog elpees in die tijd. Die kleine oplage zal toen toereikend zijn geweest.
Het is inmiddels 2014. Er is veel veranderd sinds het uitkomen van Time out of mind. De elpee is sinds een paar jaar weer helemaal terug terwijl de verkoop van cd's maar blijft dalen. Die herwaardering voor de elpee heeft er voor gezorgd dat de vraag naar elpee-persingen van Time out of mind enorm toegenomen is. De vraag is veel groter dan het aanbod van tweedehands elpee-persingen van Time out of mind. Dat is al jaren zo. Na die eerste beperkte oplage van Time out of mind op vinyl, is deze elpee nooit meer geperst.
En dat terwijl Time out of mind over het algemeen door Dylan-fanaten, muziek-liefhebbers en critici hoog wordt aangeslagen.
Stel je voor: je bent veertien jaar. Nog niet zo lang geleden ontdekte je de muziek van Bob Dylan. Dat begon met cd's uit de collectie van je vader. De muziek raakte je en langzaam maar zeker begon je zelf cd's van Bob Dylan te kopen. Er moest ook een platenspeler komen, want ja, ook al is de plaat van voor jouw tijd, toch ben je tot de conclusie gekomen dat een elpee draaien van een geheel andere orde is dan een cd'tje in de speler schuiven. Langzaam maar zeker koop je Bob Dylans albums op elpee, één voor één, van je zakgeld en af en toe een extraatje van oma.
En dan is er Time out of mind. Een donkere plaat, zo hoorde je tijdens het draaien van de cd. Na een paar keer draaien greep dat album je toch en moest het op elpee gekocht worden.
Alleen waar? En wat zijn die krengen duur!
Dit verhaal van die veertienjarige jongen heb ik niet verzonnen. Die jongen bestaat echt. En met hem zijn er hele volksstammen die Time out of mind nou wel eens op vinyl willen horen.
Want laten we eerlijk zijn, als er één album van Bob Dylan is dat al jaren schreeuwde om een heruitgave op vinyl, dan is het Time out of mind wel.
Vanaf maandag 14 april ligt die heruitgave van Time out of mind dan eindelijk in de winkels. Het in Haarlem gevestigde bedrijf Music on Vinyl brengt op die dag eindelijk dit album opnieuw op vinyl uit. Met deze uitgave wordt een gat in de markt gevuld. Ik verwacht dan ook dat de platen de winkel uit zullen vliegen, en terecht.
Music on Vinyl is in de Dylan-wereld inmiddels een gevestigde naam, vooral dankzij de werkelijk schitterend klinkende hertuitgaven van New Morning, Hard rain en Good as I been to you. De Dylan-catalogus van Music on Vinyl is inmiddels groot en blijft alleen maar groeien.
De grote vraag is of Music on Vinyl de met eerdere uitgaven zelfopgelegde hoge standaard ook met Time out of mind weten te halen. Ik heb de Music on Vinyl-persing van Time out of mind inmiddels mogen horen en het antwoord op die vraag is een volmondig 'ja, het is een uitstekende persing'.
Gisteravond heb ik geluisterd naar deze nieuwe persing van Time out of mind en zoals altijd wanneer ik een plaat ga recenseren deed ik dat met pen en papier binnen handbereik zodat ik wat aantekeningen tussendoor kan maken, en een eerdere uitgave van hetzelfde album - op elpee of cd - in de cd-speler dan wel klaar staand om onder de naald door te gaan. Ik heb de Music on Vinyl-persing van Time out of mind vergeleken met de eerste cd-uitgave van dit album. De reden daarvoor is simpel: mijn inschatting is dat deze nieuwe elpee-persing van Time out of mind vooral gekocht zal worden door voormalige cd-kopers. Mannen en vrouwen die Time out of mind wel op cd hebben, maar dit album nooit op elpee hebben kunnen vinden of betalen.
Maar het liep even anders.
Na het wegsterven van de laatste noten van 'Highlands' - het laatste nummer van Time out of mind - zag ik dat mijn aantekenblaadje nog maagdelijk wit was. Ik werd tijdens het luisteren naar deze elpee zo gegrepen door de muziek, dat ik niet toekwam aan het maken van aantekeningen. En ook het vergelijken met de cd heb ik niet zo uitvoerig gedaan als ik me van te voren had voorgenomen, simpelweg omdat de muziek vanaf de eerste noot op deze nieuwe elpee zoveel beter tot haar recht komt dan op de oude cd. Dat vergelijken om tot een oordeel te komen bleek niet meer nodig te zijn. Ik hoorde zonder te vergelijken al het verschil.
De muziek op Time out of mind is - met dank aan producer Daniel Lanois - opgebouwd uit vele laagjes. Wanneer je bijvoorbeeld goed luistert naar 'Dirt road blues' (maar dit geldt voor alle nummers op Time out of mind) dan hoor je laag op laag op laag van de meest verfijnde muziek. Al die lagen zijn op de cd-versie van dit album als het ware samengedrukt tot een geheel waardoor de delen elkaar lijken te overstemmen. Op de nieuwe Music on Vinyl-persing van Time out of mind zijn diezelfde lagen muziek veel beter dan op de cd van elkaar te onderscheiden en klinken de verschillende instrumenten ook daadwerkelijk als verschillende instrumenten, in plaats van als een grote samenklontering zoals op de cd.
Dit is de voornaamste reden waarom de nieuwe Music on Vinyl-persing van Time out of mind zoveel beter klinkt dan de cd-persing van ditzelfde album.
Nog een voorbeeld: het pompende orgel in 'Million miles'. Je zou voor de grap eens door een koptelefoon moeten luisteren naar dit nummer, eerst de cd, daarna de Music on Vinyl-persing. Bij het beluisteren van de cd krimp ik bij dat orgel in elkaar. Het is schel, het is dominant, het klinkt bijna als, tja, als wat... niet echt als een orgel. Op de Music on Vinyl-persing hoor ik daadwerkelijk een orgel, prima in de mix. Niet schel, maar aangenaam, zoals het hoort.
Bij een aantal eerdere uitgaven van Dylan-abums door Music on Vinyl - ik denk hierbij vooral aan de eerder genoemde albums New Morning en Hard rain - was het kwaliteitsverschil tussen de Music on Vinyl-uitgave en eerdere uitgaven absurd groot, in het voordeel van de Music on Vinyl-uitgave. Zo extreem als bij deze twee albums is het kwaliteitsverschil tussen de Music on Vinyl-uitgave van Time out of mind en eerdere uitgaven niet, maar dat neemt niet weg dat deze Music on Vinyl-uitgave van Time out of mind het met gemak wint van de eerdere cd-uitgaven van dit album.
Met de heruitgave van Time out of mind vult Music on Vinyl met grote klasse een gat in de platenkast van menig Dylan-liefhebber. Voor het eerst sinds jaren is Time out of mind vanaf aanstaande maandag weer op glimmend vinyl te krijgen. De vraag naar deze nieuwe persing zal groot zijn, en terecht. Dit is je kans om Time out of mind nou eens echt te horen. En wie wil dat nou niet?
Rennen dus, vanaf maandag, naar de lokale platenzaak om met Time out of mind (en dat heerlijke gevoel) weer naar huis te gaan.
Time out of mind door Music on Vinyl verschijnt op maandag 14 april. De twee elpees zijn geperst op 180 grams vinyl en zitten in een goede replica van de originele hoes, inclusief bedrukte binnenhoezen.
5 opmerkingen:
Je hebt het weer geflikt, of eigenlijk zal het wel de schuld van MOV zelf zijn... al ben ik de trotse bezitter van de de eerste vinylpersing, dinsdag, want dat is de dag dat nieuwe uitgaven binnenkomen, loop ik met iets onder de arm dat donker is maar mij oplicht... Want als die instrumenten echt beter te onderscheiden zijn, iets waar Lanois de hand in had om het niet te laten gebeuren, zoals te horen is op de niet door hem gemanipuleerde alternatieve opnamen van Tell Tale Signs, dan zou het mogelijk zijn dat deze tweede uitgave nog beter is dan degene die ik al zo lang koester... Overigens wil ik aantekenen dat MOV Nashville Skyline, die ik net heb aangeschaft ook duidelijk beter is dan mijn oude eerste persing en de cd van mijn vrouw, wat een rocker! terwijl hij te boek staat als country, mij doet hij meer denken aan de SUN opnamen van Elvis, zeker op deze editie! En dan is er nog Desire, heerlijk en verwonderlijk helder, Oh Mercy, zo veel dieper, om nog maar te zwijgen over de onverbeterlijke mono serie van de albums uit de jaren zestig die MOV uitgaf... Zoals bij de albums van Bowie en Lou Reed, een nieuwe geluidswereld gaat open! Enig bezwaar dat sommige exemplaren fabrieksschade hebben en geretourneerd moeten, maar dat regelen ze dan ook... Nu nog Street Legal en Shot of Love (voor mij met Groom Still Waiting at the Altar), en wie weet dat hun versie van Slow Train mij kan winnen voor die tot nu toe in mijn oren te steriele plaat met sterke, bezielde maar te vingerwijzende en zwartwitte songs, die in contrast laten zien hoe genuanceerd de protestsongs van zijn beginjaren waren, al grijpt het de gospel wel bij de keel, zoals Nick Cave terecht opmerkte... Bedankt Tom, je hebt me weer helemaal op het puntje van mijn stoel!
eerlijk gezegd had ik liever een vergelijking tussen de eerste persing en de MOV uitgave hier gelezen. cd's met lp's vergelijken blijft toch het appels en peren verhaal.
Hoi Harry,
Ik snap je punt. Gedachtegang achter deze keuze is dat veel mensen de appel in huis hebben en zich zullen afvragen of het verstandig is de peer ook aan te schaffen.
Ik zal proberen in de komende dagen de tijd te vinden om appels met appels te vergelijken, maar doordat ik erg druk ben, kan ik nog niks beloven.
de plaat lag in mijn winkel al klaar, ik was net te laat... en bijgelovig als ik ben houd ik het daarom maar bij mijn eerste persing, een gekoesterde plaat immers en ik haat overvloed, kan geen twee exemplaren houden van hetzelfde, dus welke had ik moeten weggeven?
Vandaag -12 april -al gekocht.
Simon
Een reactie posten