Vijftien minuten Bob

Een aantal dagen geleden kwam ik door toeval in een webwinkel het boek Fifteen minute Bob van Catherine Forde tegen. Een Engelstalige roman voor tieners, niet mijn gebruikelijke leesvoer. De beschrijving van het boek - in de webwinkel - begint echter met Rory's dad is obsessed by Bob Dylan - nothing else matters, not money, not even Rory. Dat intrigeert. En al is het boek niet geschreven voor een Nederlandse, nog net aan de goede zijde van de veertig, door Dylan geobsedeerde man, die eerste zin was genoeg voor mij om het boek te bestellen.
Een paar dagen geleden viel het door mijn brievenbus. Bij het lezen van de tekst op de achterkant, voelde ik al nattigheid: Rory's dad is a struggling singer-songwriter and is obsessed by one particular music legend.
Een music legend en niet Bob Dylan. Klopt dat wel? De inhoudsopgave bekijkend, wordt ik al wat meer gerustgesteld. Het boek telt 32 hoofdstukken en 3 titels van hoofdstukken verwijzen duidelijk naar Dylan: New morning, World gone wrong en My back pages.
Maar al lezende in Fifteen minute Bob, kom ik al snel tot de ontdekking dat de vader van Rory helemaal niet geobsedeerd is door Bob Dylan, maar door Bob Blade. Wie? Bob Blade. Nooit van gehoord.
Bob Blade is een verzonnen persoon, meer dan een beetje gemodelleerd naar Bob Dylan. Blz. 19:

Oooh! Bob has a lot to answer for.
Bob Blade, that is.
Heard of him?
If you haven't, your parents will have. Ask them. Ask your grandparents too. I'm not kidding. See, Bob was born way back in 1940. Plain Robert Alan Browning. In Sarnia, Ontario, Canada. Making records since 1962. You might even recognise some of his songs. He's written hundreds. Literally.
But no big deal if you don't know Blade from Adam. Or Bowie. Or Bruce. Or Brandon. Bob's an old-timer. I don't care if he's still making number one albums or out-there charity Christmas albums; he's an old-timer now.
So far as I'm concerned, it's not the end of the world if you've never shut your eyes. Opened your heart to Blade singing 'Ol' Blind Boy, Lucky Stone'.

De grote vraag is, waarom niet Blade gewoon Dylan noemen? Dit boek zit vol bekende namen als Mick Jagger, Grateful Dead, Levon Helm, enz. Het lijkt er zelfs op, gezien boven aangehaalde tekst van de webwinkel, dat aanvankelijk Bob Blade nog 'gewoon' Bob Dylan was. Is Catherine Forde op de vingers getikt? Mocht ze Dylan's naam niet gebruiken in haar roman? Ik weet het niet.
Maar ik wil het wel weten en dus heb ik Catherine Forde een e-mail gestuurd. Zo'n e-mail gaat via haar uitgever of agent. Hoe dan ook, iedereen lijkt met vakantie te zijn, een antwoord zal dan ook nog wel even op zich laten wachten.

Dit is niet het Dylan-boek dat je gelezen moet hebben. Het is wat het is, een roman voor (Engelstalige) tieners waarin één van de personages gebaseerd is op Bob Dylan. Het is allemaal fictie. Desalniettemin heb ik wel wat genoeglijke uurtjes met dit boek doorgebracht. Dit boek houdt zo nu en dan de 'Dylan-geobsedeerden' een spiegel voor, een lachspiegel.
Geen essentieel boek, maar voor een prijs die lager ligt dan de parkeerkosten voor een dagje Amsterdam, is het zeker aardig.