In de krant (Trouw, 21 juli 2010) kwam ik het volgende bericht, met de kop Van spinnen vergeven schip geweigerd in Guam tegen:
De autoriteiten op het eiland Guam (Oceanië) hebben een vrachtschip de toegang tot de haven ontzegd, omdat de lading vergeven was van spinnen. Dat heeft het departement van landbouw van Guam gezegd. Tijdens het lossen van de lading, voornamelijk bouwmaterialen, kwamen honderden grote en duizenden kleine spinnen mee. De lading moest terug aan bord [sic], het schip is weggestuurd. Het schip, dat vaart onder Liberiaanse vlag, kwam uit Zuid-Korea. Om welke soorten spinnen het gaat, is niet bekend, maar het zijn geen soorten die van nature op Guam voorkomen.
Terwijl ik dit lees, denk ik niet aan spinnen of bouwmaterialen die na het lossen weer ingeladen moeten worden (wat waarschijnlijk een enorme financiële strop tot gevolg heeft), maar aan Guam, de (inofficiële) naam voor Dylan's begeleidingsband tijdens de Rolling Thunder Revue in 1975 en 1976.
Het is wat vreemd om deze associatie te maken, ik geef het onmiddellijk toe, maar blijkbaar werkt mijn geest zo. Ik heb vaak dit soort associaties. Zo staat de (digitale) thermometer hier in huis tijdens deze warme dagen regelmatig op vierentwintig en een halve graad, wat op het display weergegeven wordt als 24.5. De associatie is dan Dylan's geboortedag (24 mei). En ik hoef denk ik niet uit te leggen waar ik aan denk wanneer passerende auto's een nummerbord met BD erin hebben.
Dit soort associaties hebben ook voordelen. Het lezen van bovenstaande bericht in de krant heeft me naar de platenkast verwezen om daar weer eens het vijfde deel uit The Bootleg series uit te halen. Er is niks mis met het weer eens beluisteren van deze release.
Maar soms maak ik me wel zorgen om mezelf en mijn absurde associaties.
Ik heb de archieven nagekeken, de recensie van Herman Veenhof van Gotta serve somebody; the gospel songs of Bob Dylan van 16 mei 2003 uit het Nederlands Dagblad heb ik niet. Sterker nog: ik heb in de archieven niet één artikel uit het Nederlands Dagblad. Veenhof schrijft: (…) het nummer 'Saving Grace' wordt door hem [Bob Dylan] momenteel bijna iedere avond gespeeld, terwijl hij door Amerika toert. Zo'n opmerking wil ik dan gelijk controleren. Het boek Tangled van Glen Dundas biedt uitkomst. De tour door Amerika waar Veenhof naar verwijst begon op 18 april 2003 in Dallas, Texas. Tot 16 mei, de dag waarop Veenhof's recensie verscheen, speelde Dylan twintig concerten. Tijdens deze twintig concerten speelde Dylan negen keer Saving grace. De bewering van Veenhof dat Dylan bijna iedere avond het nummer Saving grace tijdens deze tournee speelt, is dus gewoonweg niet waar. Ook Veenhof's bewering dat Saving grace op de setlists is gekomen dankzij Dylan's betrokkenheid bij Gotta serve somebody; the gospel songs of Bob Dylan en de bewering dat de releasedatum van dit album - ruim een week voor Pasen - geen toeval is, moet met een korreltje zout genomen worden. Beide beweringen passen in het straatje van Veenhof, maar zijn daarom nog niet waar.
Dat de tweede bewering niet waar is, is niet moeilijk aan te tonen: Pasen viel in 2003 op 20 en 21 april. Volgens Searching for a gem kwam Gotta serve somebody; the gospel songs of Bob Dylan in Europa op 24 maart uit. Dat is iets eerder dan ruim een week voor Pasen zoals Veenhof beweert.
Geen korreltje zout dus, maar een compleet likblok.
Nog even gezocht in The Bob Dylan copyright files 1962 - 2007 van Tim Dunn naar Gonna change my way of thinking, de versie uit 2003:
This track, a greatly rewritten version of the Slow Train Coming song, was recorded in Dylan's Malibu studio with Mavis Staples on 4 March 2002. It was not registered separately but as part of the collective work comprising the album Gotta Serve Somebody - The Gospel Songs Of Bob Dylan. The alternate lyrics are published in, and registered as part of, Bob Dylan Lyrics 1962 - 2001 (Simon & Schuster, 2004, p. 410 (…)
The copyright data for the album are:
Apau: sound rec Burning Rose Productions, Ltd. Photographic matter preex. NM: all sound rec. DCR: 2003. Performed by various artists. Columbia CK 89015. Compact disc. DPub 19 March 2003.
(p) Burning Rose Productions, Ltd.
22 May 2003 SR330501
Copyright voor de herschreven tekst werd dus pas in 2004, met de publicatie van Lyrics 1962 - 2001 aangevraagd.
Het nummer werd dus - aldus Tim Dunn - opgenomen op 4 maart 2002. Glen Dundas bevestigt dat. Dundas geeft ook nog de namen van de muzikanten: Tony Garnier (basgitaar), George Receli (drums), Charlie Sexton (gitaar) en Larry Campbell (gitaar). Dylan's tourband van dat moment.
Wederom een associatie, terwijl ik schrijf over Gotta serve somebody; the gospel songs of Bob Dylan, duikt uit de diepte van mijn achterhoofd het album Dylan's gospel van The Brothers and Sisters uit 1969 op. Volgens het label heet dit gospelkoor overigens The Brothers and Sisters of Los Angeles (en dit album is ook onder de titel The Gospel according to Dylan uitgebracht), maar dit terzijde.
Een gospelkoor dat een heel album vol Dylannummers heeft ingezongen, en geen van deze nummers zou het label 'gospel' mogen dragen volgens Horace Clarence Boyer's vijf kenmerken van gospel. De plaat staat nog ergens op zolder, een aantal jaren geleden gekocht. En al heb ik steeds minder met cover-versies van nummers van Dylan, van deze plaat kan ik toch geen afscheid nemen. Het moet jaren geleden zijn dat ik 'm voor het laatst gedraaid heb. Eens in de zoveel tijd duik ik de plaat op, staar ik een paar minuten naar de hoes, dat is dan genoeg.
Ken je dit album? Met een beetje zoeken kun je het wel ergens tweedehands vinden. Op het album staan de volgende tien nummers: The Times they are a-changin', I shall be released, Lay lady lay [wat ik een bijzondere keuze vind voor een gospel-koor], Mr. Tambourine man, All along the watchtower, The mighty Quinn, Chimes of freedom, I'll be your baby tonight, My back pages en Just like a woman. De enige herinnering die ik heb aan het beluisteren van dit album, is dat Mr. Tambourine man indruk op mij maakte. Misschien moet ik de plaat nog eens opduiken en niet alleen naar de hoes staren, maar ook draaien.
Aangezien je schrijft: Nobody sings Dylan like Dylan. Dat is zonder meer waar. Maar ik vind het leuk om te horen hoe anderen zich hebben laten inspireren door Dylan, beveel ik dit album van The Brothers and Sisters van harte bij je aan.
Terug naar de krant, naar de spinnen waar ik mee begon. Heb je ooit Dylan's boek Tarantula gelezen? Het is, naar mijn mening, een geweldig boek zolang het lukt om tijdens het lezen het verstand op nul te zetten, geen verhaal te verwachten zodat de schoonheid van de taal kan worden ingezogen. Lees dan niet de Nederlandse vertaling, te veel van de schoonheid van het boek is hierin verloren gegaan. Tarantula is een boek om te proeven met je tong.
Er is nog zoveel te schrijven, maar voor vandaag is het genoeg.
Met vriendelijke groet,
Tom
Geen opmerkingen:
Een reactie posten