Twee avonden Hamburg - door Richard

Ik ben zowel zaterdag als zondag in de CCH geweest in Hamburg en het was geweldig! CCH heeft een mooie zaal met, jammer genoeg, louter zitplaatsen. Ik had de goedkoopste kaartjes helemaal boven in, maar nog steeds vrij dicht op het podium met goed zicht. Ook het geluid was goed.  Zat zaterdag al ruim voor het begin op m'n stoel en naast mij zat een aardige Noorse meneer waar ik een leuk gesprek mee had. En dan is het net na achten. Lampen gaan uit en komt na maanden wachten Dylan het podium op. De overbekende aankondiging is er niet meer en ach, dat hoeft ook niet: we weten wie hij is. 'Things have changed'. Ijzersterk en oh, oh, oh, wat is zijn stem goed. Elk woord duidelijk te verstaan. Daarna 'She Belongs to me' en de harmonica heeft precies het goeie volume. Heb ook wel eens met m'n handen voor m'n oren gezeten omdat het zo hard was.  Als 5e nummer het voorlopige hoogtepunt met een 'powerfull' 'Pay in Blood'. Dylan staat tijdens dit nummer heel stoer wat wijdbeenser, met z'n handen bij z'n zakken. Alsof cowboy Dylan op het punt staat zijn pistool uit z'n holster te halen. Met z'n hoofd beweegt hij mee zoals zo'n hondje op de hoedenplank. Daarna 'Waiting for you' prachtig gezongen en gespeeld, maar vind het niet passen na 'Pay in Blood'. Een te grote overgang, ofzo. Dat hij nu na 9 nummers een korte pauze neemt bevalt ook mij wel, eigenlijk. Het absolute hoogtepunt vond ik 'Forgetful Heart' en mijn buurman blijkbaar ook want die kreeg tranen in zijn ogen wat pas 3 nummers later ophield. 'Spirit on the Water' is een nummer waar ik niks mee heb en als ik dit nummer op album hoor dwalen mijn gedachten al snel af. Ook nu kon ik m'n aandacht er niet bij houden en keek wat om me heen. Buurman zat nog steeds de tranen uit z'n ogen te vegen, een oudere heer verderop in de rij trommelde mee, 3 rijen voor me zat een vrouw heftig met haar hoofd mee te bewegen in de maat en toen het nummer was afgelopen omhelsden een moeder en dochter elkaar in de rij voor me. De rest van de zaal kon blijkbaar wel genieten van dit nummer. Al met al was het een geweldige show. Waar het zaterdag nog helemaal vol zat had de zondag veel lege plekken. Had het idee dat Dylan er iets minder zin in had de zondag en het iets afraffelde. De mensen die ik na afloop sprak waren het lang niet allemaal met me eens. Dus ja, wie had er gelijk of bestaat er geen gelijk in dit geval? Omdat er zoveel lege plekken waren zondag ben ik niet op m'n eigen plek gaan zitten, maar een rustig hoekje opgezocht. Dit betekende wel dat ik tijdens Spirit on the Water dit keer niks te kijken had.  Na afloop wilde ik nog 1 klein biertje nemen voor het slapen gaan, maar dat liep anders. Er zaten 4 Engelsen die ook bij de concerten waren en we raakten in gesprek. Om half 6 in de ochtend riep de uitbater dat hij de kroeg nu toch echt wilde sluiten en ontdekten toen pas hoe laat het was en dat we nog de enige waren in de kroeg. Dit soort ontmoetingen maken het volgen van Dylan extra leuk. Heb nu nog 3 dagen Berlijn voor de boeg en dan is het eerst weer voorbij.

Met dank aan Richard! 
(Richard, geniet van driemaal Berlijn!)
Een foto van 20 oktober staat hier.