Artikel in Volzin staat vol onzin

Een paar dagen geleden schreef ik hier dat Bob Dylan op de cover staat van Volzin (nr. 20, 18 oktober 2013). Het door Tom Engelshoven geschreven artikel heb ik inmiddels gelezen (met dank aan Huib).
Volzin is een tijdschrift vol religie. Het is dan ook niet verrassend dat Engelshovens insteek voor zijn stuk over Dylan religie is. Dat pakt hij zeer origineel aan. Zo begint hij met de angst van de kerkvaders in de jaren vijftig en zestig dat de popidolen de jeugd uit de kerk halen en in de armen van de popcultuur drijven. Dat muisje heeft een staartje: 'Waar de kerkvaders - noch de dwepende jongeren - niet aan hebben gedacht, is wat dat doet met diezelfde charismatische popartiesten. Ineens staan zij letterlijk in de - veel te grote - schoenen van Jezus zelf.'
Vervolgens beschrijft Engelshoven hoe Dylan zich aan zijn nieuwe rol als messias probeerde te ontworstelen. Dat levert een van de betere gedachten uit Engelshovens stuk op: 'Een van de mooiste paradoxen uit de popgeschiedenis is dat Bob Dylan van zijn Jezusrol af zal komen door publiekelijk voor zijn geloof uit te komen!'

Daarmee is al het positieve over Engelshovens vijf pagina's tellende stuk over Bob Dylan wel gezegd. Dat is jammer, Engelshoven had goud in handen met het aantonen van de door het publiek aan Dylan opgelegde rol van messias en hoe Dylan zich hieraan ontworstelde.
Irritatie 1: Engelshoven moet zijn feiten checken voor hij zijn stukken inlevert. Zo is Bob Dylan geen 73 maar 72 jaar. Begon de zogenaamde Never Ending Tour niet in 1989 maar in 1988 (wat elders in het artikel wel weer goed staat), is het eerste jaartal in de door Engelshoven gegeven albumtitel The Bootleg series Volumes 1 - 3 (rare and unreleased 1996 - 1991) overduidelijk niet correct en zijn zeker niet alle nummers op deze release - zoals Engelshoven schrijft - 'Teruggebracht tot hun naakte essentie. Slechts Dylans stem, een akoestische gitaar en die striemende mondharmonica.'
Irritatie 2: Engelshovens beschrijving van Dylans concerten is onzin, lees mee: 'Hij gromt zijn teksten als een oude hond en schijnt niet gedreven te zijn door plezier of hoop. Soms hebben zelfs zijn grootste fans en zijn bandgenoten geen idee welk nummer hij inzet, ook als het een van zijn grote hits van weleer betreft.'
Irritatie 3: Dit artikel zal mede bedoeld zijn - zo leid ik af uit de inleiding - om lezers voldoende te informeren zodat ze een overwogen beslissing kunnen nemen of ze al dan niet toegangskaarten voor Bob Dylans concerten op 30 en 31 oktober in Amsterdam zullen kopen. Echter, na het lezen van Engelshovens stuk is het onmogelijk om die beslissing te nemen. Het gaat over religie, Engelshovens eigen luisterervaringen en een algemeen beeld van Dylans werk in de jaren tachtig (negatief) en het algemene beeld van de concerten van Dylan (zie irritatie 2).

Het had zo mooi kunnen zijn, maar Engelshoven heeft het - voor mij - niet waar weten te maken. Hij had goud in handen, maar heeft het verprutst met fouten in simpel te controleren feiten en gebrek aan inzicht in Dylans werk, vooral zijn werk in de jaren tachtig en recente concerten van Bob Dylan.
Wel een mooie cover.