Tijdens het bouwen van een kast op de slaapkamer van dochterlief, vanmiddag, bedacht ik me dat ik de setlist van het eerste concert in Berlijn - gisteravond - nog niet op de blog heb gezet. Het zal niemand verbazen dat het dezelfde setlist is als tijdens de laatste paar concerten. Bob Dylan heeft zijn ideale setlist gevonden, zo lijkt het.
Is het erg dat Dylan avond aan avond dezelfde setlist speelt? Laten we eerlijk zijn, een aantal maanden geleden konden we nog pochen dat 'onze' Bob Dylan ieder concert een nieuwe setlist bracht. Die tijd lijkt nu voorbij.
Ik vind het niet erg. De opnamen die ik van de huidige tournee heb gehoord maken indruk. Bovendien geeft een herhaling van een eerder gespeelde setlist niet per definitie een herhaling van een eerder gespeeld concert.
Ik kijk uit naar het weer in één zaal zijn met Bob Dylan en band. Nog een paar dagen wachten. Het kost moeite, dat wachten.
Door alle spanning en publiciteit rond de huidige tournee vergeet ik soms dat er nog iets op stapel staat: de uitgave van The Complete album collection vol. 1 op 1 november. Bij het verschijnen van zo'n grote boxset hoort natuurlijk een feestje. Concerto in Amsterdam viert dat feestje op de avond voor de officiële releasedatum van The Complete album collection vol. 1. Een mooi initiatief van Concerto, zo'n feestje, alleen jammer dat bij het prikken van de datum voor dat feestje er niet gedacht is aan het feit dat veel potentiële klanten op het moment van het feestje een eindje verderop een ander feestje vieren in de Heineken Music Hall waar Bob Dylan op het podium staat te spelen.
Ergens op het internet las ik dat Amsterdam vol hangt met posters ter aankondiging van Dylans concerten in de Heineken Music Hall (foto's van die posters zijn altijd welkom). 49 jaar geleden ging dat anders, zoals te zien is op de afbeelding bij dit bericht. Een poster ter aankondiging van een concert van Bob Dylan op 1 augustus 1964. Niet de muzikant, maar de 'composer of "Blowin' in the wind", "Don't think twice, that's all right"[sic], 'Hard rain's gonna fall" [sic] and many others' trad toen op in Waikiki Shell.
Natuurlijk dagdroom ik wel eens van een reisje met een tijdmachine naar 1964 (of een ander voorbij getrokken jaar) om Dylan in concert te zien. En toch is het goed zoals het is. Het is 2013 en Bob Dylan reist door Europa. Afgaande op de opnamen die ik van de concerten van de afgelopen dagen heb gehoord, zijn het geweldige concerten. Concerten om naar uit te kijken.
Nog een paar dagen.
Het is al bijna haalbaar om de uren af te tellen. Bijna.
6 opmerkingen:
Dankjewel! Ik ga zelf maar 1 keer, op de 30ste, dus ik kan wel naar Concerto. En je hebt gelijk, misschien speelde Dylan vroeger steeds iets anders omdat hij op zoek was naar de ideale setlist en heeft hij die dankzij Tempest gevonden. Of niet, natuurlijk, want bij Bob weet je het nooit. Ik ga ook nooit naar concerten met een verlanglijstje in m'n hoofd, ik laat het gewoon gebeuren. Ik heb er zin in woensdag!
Groetjez, Frans.
Sorry, ik heb toch een verlanglijstje: Dat Like a Rolling Stone weer terug komt, want dat is gewoon zo'n mooie climax.
Waarom pak je niet een paar Duitse of Britse concerten mee? Stel je voor dat het de laatste keer is.
HMH: looking forward... http://www.youtube.com/watch?v=DS1L1dWQ9ic
Ik moet bekennen dat ik - voor de huidige tournee begon - nog geen verlanglijstje had. Ik laat het dit keer over mij heen komen. (In 2011 stond 'Mississippi' bovenaan op mijn verlanglijst en verdomd als het niet waar is, hij speelde het toen nog ook! Na zoveel geluk durf ik niet nogmaals een verlanglijst te maken...)
Ik zou dolgraag wat meer concerten tijdens deze tournee bezoeken daar daartoe ben ik om verschillende redenen niet in staat, helaas.
Nog even wachten, alleen Genève nog. Het is bijna zover...
Is er iemand uit de omgeving Rotterdam met wie ik kan meerijden as donderdag? Wordt mijn eerste keer Dylan... Heb er zin in maar niemand wilde mee ;-)
Een reactie posten