Dylan kort #1058

De Europese tournee is gisteravond van start gegaan met een concert in Oslo. Het concert bestond uit twee blokken van acht nummers met daartussen een korte pauze. Na het tweede blok van acht nummers volgden twee encores. Meest opvallend aan de setlist is het live-debuut van 'Long and wasted years' en de terugkeer van 'What good am I?' en 'It's alright, ma (I'm only bleeding)'. Tijdens de laatste tournee speelden maar liefst drie gitaristen - naast Stu Kimball - afwisselend in Dylans band. Gisteravond speelde Charlie Sexton gitaar. De overige muzikanten - Garnier, Recile, Kimball en Herron - zijn dezelfde vier als tijdens de AmericanaramA-tour.
De setlist: Things have changed / She belongs to me / Beyond here lies nothin' / What good am I / Pay in blood / Tangled up in blue / Duquesne whistle / It's alright, ma (I'm only bleeding) / [pauze] / Early roman kings / Simple twist of fate / Summer days / Forgetful heart / Spirit on the water / Scarlet town / Soon after midnight / Long and wasted years / [encores] / All along the watchtower / Blowin' in the wind
Gelukkig heeft Bob Dylan ook dit jaar de Nobelprijs voor de Literatuur niet gekregen. Had hij de prijs wel gekregen, dan was menig boekenhandelaar gaan inkopen om aan de stijgende vraag te voldoen. Binnen een, twee dagen zouden de tafels met recente en in de aandacht staande boeken met krakende poten het gewicht van grote stapels Tarantula moeten dragen. De boekwinkels zouden overspoeld worden door de zelfbenoemde literatuur-vorsers met vragen als 'Hebt u ook een boek van die Bob Dei-lan' waarna ze - zeer begrijpelijk, een boekhandelaar moet zijn waar verkopen - met een exemplaar van Tarantula onder de arm richting huis zouden lopen.
'Is het wat?' Zal echtgenote vragen nadat onze hulpeloze vorser een bladzijde of tien, vijftien gelezen heeft. 'Ja, het is schitterend,' zal onze vorser zeggen, 'het is tenslotte van die Nobelprijswinnaar...' Waarna hij op de eerst volgende verjaardagspartij of conversatie bij de koffieautomaat op de zaak - vorsers praten niet, maar converseren - zal uitweiden over het 'surrealistische maniërisme van de prozadichter Bob Dei-lan' die zo 'enig' de interpunctie naar zijn hand zet in zijn magnum opus Tarantula.
Gelukkig heeft Bob Dylan de Nobelprijs niet gewonnen. Wat een nachtmerrie zou dat anders worden.
Another Self portrait - en binnenkort ook eerdere afleveringen van The Bootleg series - is 'gevangen' in een app. Die app belooft veel moois en extra's. Aangezien ik dol op extra's en moois ben, heb ik die app gelijk op mijn iPad gezet. Bij het openen van het programmaatje blijkt dat het niet genoeg is dat ik Another Self portrait zowel op elpee als cd heb gekocht. Om toegang te krijgen tot al het moois en al die extra's in de app moet ik Another Self portrait nogmaals kopen in de iTunes store.
Ik dacht het niet.
De nieuwe Oor bevat een Dylan-special van 18 pagina's. De nieuwe Oor ligt sinds gisteren - aldus de website van dit tijdschrift - in de kiosk. Het was gisteren wel even zoeken voor ik inderdaad een exemplaar mee naar huis kon nemen. Ik heb me voorgenomen om alleen maar aardige dingen over deze Dylan-special te schrijven. Daar gaat 'ie: ongeveer 20% van wat deze Dylan-special te bieden heeft, is best aardig.
[Ik mis Bert van de Kamp in de gelederen van Oor wanneer er over Dylan geschreven moet worden.]
Side tracks, de verzamelaar die deel uitmaakt van The Complete album collection volume 1, zal - volgens de website examiner.com - op Black Friday (29 november) op vinyl (3 elpees) worden uitgebracht.