Berichten van vanochtend: De setlist van gisteravond & een aantal vragen van mij & antwoorden van Jon Friedman heb ik vanmorgen al op de blog gezet (zie hier onder).
Theo van den Boogaard: Ik begrijp uit het bericht hier dat Theo van den Boogaard - onder de titel Dylan illustrated - bezig is of bezig gaat met het vertalen van 'liederen van Bob Dylan in tekeningen of associatieve beelden'. Hiervan zal te zijner tijd een boek van uitgegeven worden. Ik moet bekennen dat ik nu al uitkijk naar dit boek. Meer informatie is meer dan welkom!
Rolling Stone: Issue 1163 van Rolling Stone lag op 16 augustus al in Amerika in de schappen & is sinds een dag of twee nu ook in Nederland te koop. In deze Rolling Stone een kort stuk over Tempest, niet tot nauwelijks de moeite van de aanschaf waard.
[gokje: in issue 1164 van Rolling stone komt de recensie van Tempest te staan...]
Sound Graffiti: Een paar dagen geleden meldde ik dat je via Sound Graffiti - sinds vandaag - nummers van Tempest kunt beluisteren. Het is me inmiddels duidelijk geworden wat Sound Graffiti is: de bedoeling is dat je een app download & deze op je smartphone zet. Vervolgens ga je naar één van de honderd plekken op de wereld & daar kun je - met je app + smartphone - nummers van Tempest beluisteren. Er zou in Amsterdam een luisterpunt zijn, zo heb ik eerder begrepen, maar naar lang schuiven met & zoeken op de kaart heb ik in Nederland geen enkel luisterpunt gevonden.
Op kort te zijn: het is een zooitje. Wat een mooie PR-stunt zou kunnen zijn, lijkt meer op een aanfluiting.
setlist 30 augustus
Leopard-skin pill-box hat / Girl of the North country / Things have changed / Tangled up in blue / The levee's gonna break / This dream of you / High water (for Charley Patton) / Sugar baby / Tweedle dee & and tweedle dum / A Hard rain's a-gonna fall / Highway 61 revisited / Forgetful heart / Thunder on the mountain / Ballad of a thin man / Like a rolling stone / All along the watchtower // Blowin' in the wind
Enkele vragen aan Jon Friedman
I’ve read Forget about today with great pleasure. I’ve read hundreds of books on Bob Dylan,
but Forget about today was the first self-help book I’ve ever read.
Bob Dylan and self-help, to me it’s a bit of a crazy combination. What made you combine
these two?
It isn't crazy at all. I see Dylan as more than a musical or cultural icon. I see him as the personification of success -- someone who has attained remarkable longevity through frequent re-invention. He has always been able to change and have the crowd follow him. He is a great success story.
What was your first thought: writing a book about Bob Dylan or writing a self-help book?
I have ALWAYS viewed him this way. I wondered what might propel him to thrive and flourish for FIFTY years in his chosen field. He wrote a lot of great songs -- but what is behind the songs? What's behind the songs is someone who is a careerist, in the best sense. He is in the game for keeps.
You write in Forget about today that you saw Bob Dylan in concert in 1978 and at the first
Bob Dylan / Grateful Dead-concert in 1987. Have you been to any other concerts of Bob
Dylan? Any special memories about these concerts?
I think you mean that I first saw Dylan in 1974, when he played with The Band. That concert was amazing. The audience was nervous! We wanted to live up to Bob's expectations of what we should be. Plus, the music was SENSATIONAL!!!!
The Dylan/Dead concert in 1987 was a musical happening. It was a ragged affair -- the first gig of the tour. But it was a lot of fun and memorable to see Dylan standing along side Jerry Garcia. I have seen Dylan many times. He was not so great in Buffalo in 78,bad at Radio City in 1990, great at Jones Beach in 93, excellent at the Rock and Roll Hall of Fame concet in 1995, etc. I liked him when I last saw him in 2010 at Terminal 5 in NYC -- and loved him at Madison Square Garden on Nov. 11 and 13 of 2002. He sang Brown Sugar!! I'm looking forward to seeing him Oct. 26 at the Hollywood Bowl!
Can we expect more books on Bob Dylan from you?
Time will tell!
Met dank aan Jon Friedman voor het beantwoorden van de vragen.
Duquesne whistle - de videoclip
Hoe vaker ik kijk, hoe beter ik 't vind. Let even op, na ongeveer 16 seconden is een billboard met daarop het portret van John Lennon te zien (links boven). Dat kan geen toeval zijn (denk 'Roll on John', het laatste nummer van Tempest). ik moet bekennen dat dit mij nog niet opgevallen was, Floater wel. Hij tipte me net via de e-mail. Waarvoor dank!
Ook leuk: Gene Simmons lookalike loopt achter Dylan.
Dit roept gelijk de vraag op: wie zijn die andere personen? Is de blonde dame een Lady Gaga lookalike? (zie hier) Let ook even op wat de 'wandelaars' allemaal met zich meedragen: een gitaarkoffer, een fles drank, een....
Genoeg redenen om nogmaals naar de videoclip te kijken.
Ook leuk: Gene Simmons lookalike loopt achter Dylan.
Dit roept gelijk de vraag op: wie zijn die andere personen? Is de blonde dame een Lady Gaga lookalike? (zie hier) Let ook even op wat de 'wandelaars' allemaal met zich meedragen: een gitaarkoffer, een fles drank, een....
Genoeg redenen om nogmaals naar de videoclip te kijken.
Dylan kort #919
Setlist 29 augustus: Leopard-skin pill-box hat / Man in the long black coat / Things have changed / Tangled up in blue / Jolene / Saving grace / High water (for Charley Patton) / Desolation row / Summer days / Can't wait / Highway 61 revisited / Blind Willie McTell / Thunder on the mountain / Ballad of a thin man / Like a rolling stone / All along the watchtower // Blowin' in the wind
Inderdaad: 'Saving grace', de verrassing van bovenstaande setlist.
In tegenstelling tot gebruikelijk vandaag een aantal links naar Engelstalige berichten:
De locaties voor 'Subterranean homesick blues', Chronicles, Saterday Evening Post, Highway 61 revisited. [met dank aan Bert voor de tip]
Jon Friedman / Tempest: Hier. [met dank aan Dirk voor de tip]
Filmpje: Een aardige aanvulling op het stuk hier onder. Jon Friedman vertelt een aardig verhaal, je jongens van de radio hadden beter hun best moeten doen. Boven het filmpje staat 'Bob Dillon' & ergens halverwege het filmpje komt de titel van Friedmans boek in beeld, alleen foutief, er staat: 'Forget about tomorrow'. Ben ik nou zo'n zeurpiet dat ik me aan dit soort dingen stoor? Zie hier. [met dank aan Dirk voor de tip]
Forget about today: Een vrij negatieve recensie van dit boek, hier. [met dank aan Dirk voor de tip]
Recensie Tempest: door Will Hermes op de site van Rolling Stone. [met dank aan Ference voor de tip]
'Duquesne whistle' - de video: Amanda Kuyper (NRC), hier. Humo (kort) hier. Tapeweek, hier. En op veel andere plaatsen op het net meer van hetzelfde.
Inderdaad: 'Saving grace', de verrassing van bovenstaande setlist.
In tegenstelling tot gebruikelijk vandaag een aantal links naar Engelstalige berichten:
De locaties voor 'Subterranean homesick blues', Chronicles, Saterday Evening Post, Highway 61 revisited. [met dank aan Bert voor de tip]
Jon Friedman / Tempest: Hier. [met dank aan Dirk voor de tip]
Filmpje: Een aardige aanvulling op het stuk hier onder. Jon Friedman vertelt een aardig verhaal, je jongens van de radio hadden beter hun best moeten doen. Boven het filmpje staat 'Bob Dillon' & ergens halverwege het filmpje komt de titel van Friedmans boek in beeld, alleen foutief, er staat: 'Forget about tomorrow'. Ben ik nou zo'n zeurpiet dat ik me aan dit soort dingen stoor? Zie hier. [met dank aan Dirk voor de tip]
Forget about today: Een vrij negatieve recensie van dit boek, hier. [met dank aan Dirk voor de tip]
Recensie Tempest: door Will Hermes op de site van Rolling Stone. [met dank aan Ference voor de tip]
'Duquesne whistle' - de video: Amanda Kuyper (NRC), hier. Humo (kort) hier. Tapeweek, hier. En op veel andere plaatsen op het net meer van hetzelfde.
Jon Friedman - Forget about today
Geloof het of niet, maar Forget about today valt - aldus de informatie achterop het boek - in twee categorieën: 'Music' & 'Self-help'.
Hoe absurd dit ook mag lijken - een zelf-help boek over Dylan - het werkt. In hoeverre jij een zelf-help boek kunt gebruiken om dat ene doel te bereiken, kan ik niet beoordelen. Ik ben ook niet zo thuis in de zelf-help boeken (Forget about today is mijn eerste boek in deze categorie) wat het voor mij lastig maakt om dat deel van dit boek te beoordelen. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat Jon Friedman mij wel op een aantal punten inzicht heeft verschaft.
Het deel waar ik wel iets over kan zeggen: het Dylan-deel. Friedman heeft een aantal 'episodes' uit Dylans carrière gepakt & gekeken naar Dylans motieven. Friedman heeft een aantal zeer verrassende inzichten op papier weten te zetten, onder andere over Dylans deelname aan de commercial voor Victoria's secret, de Never Ending Tour & Newport 1965.
Het knappe van wat Friedman heeft gedaan is dat hij op veel van de besproken episodes uit Dylans carrière een blik werpt die er nooit eerder op geworpen is. (Vervolgens kan de lezer - het zelf-help deel - daar lessen uit trekken)
Forget about today geeft vooral inzicht in de redenen voor Dylan om steeds weer te veranderen, steeds opnieuw zichzelf uit te vinden & niet de makkelijke weg te kiezen door behaalde successen te blijven herhalen.
Forget about today is bijzonder prettig geschreven, makkelijk te lezen & er staat geen woord te veel of te weinig in. Een absolute aanrader voor de lezer die eens een ander soort boek over Dylan wil lezen.
'Duquesne whistle' de video
De videoclip van 'Duquesne whistle' kan bekeken worden op de site van The Guardian & Rolling Stone. [met dank aan Peerke & Bert voor de tip]
Is de videoclip te gewelddadig? Zie hier. Ik heb 'm nu twee keer bekeken & ik vind het wel meevallen. Wanneer ik het vergelijk met wat dagelijks op de buis voorbij komt (politieseries, films, etc.) dan schokt de video van 'Duquesne whistle' mij niet.
Daarmee wil ik niet zeggen dat ik het een goede videoclip vind. Ik ben meer onder de indruk van de muziek dan van de beelden, moet ik bekennen.
Het begin van de clip heeft iets tragikomisch waarna het - voor de mannelijke hoofdpersoon - uiteindelijk alleen nog maar tragisch is.
Aardig om Dylan zelf weer in beeld te zien zonder dat hij in de valkuil van playbacken is gevallen. Dylan kan veel, maar playbacken hoort daar niet bij.
De gekozen oplossing is, voor Dylan, dan ook een goede oplossing.
Aardig filmpje, maar zonder klinkt de muziek ook goed.
Is de videoclip te gewelddadig? Zie hier. Ik heb 'm nu twee keer bekeken & ik vind het wel meevallen. Wanneer ik het vergelijk met wat dagelijks op de buis voorbij komt (politieseries, films, etc.) dan schokt de video van 'Duquesne whistle' mij niet.
Daarmee wil ik niet zeggen dat ik het een goede videoclip vind. Ik ben meer onder de indruk van de muziek dan van de beelden, moet ik bekennen.
Het begin van de clip heeft iets tragikomisch waarna het - voor de mannelijke hoofdpersoon - uiteindelijk alleen nog maar tragisch is.
Aardig om Dylan zelf weer in beeld te zien zonder dat hij in de valkuil van playbacken is gevallen. Dylan kan veel, maar playbacken hoort daar niet bij.
De gekozen oplossing is, voor Dylan, dan ook een goede oplossing.
Aardig filmpje, maar zonder klinkt de muziek ook goed.
setlist 28 augustus 2012
Setlist 28 augustus: Leopard-skin pill-box hat / It's all over now, baby blue / Things have changed / Tangled up in blue / Rollin' and tumblin' / Sugar baby / John Brown / Love sick / Summer days / Visions of Johanna / Highway 61 revisited / Simple twist of fate / Thunder on the mountain / Ballad of a thin man / Like a rolling stone / All along the watchtower // Blowin' in the wind
Nick Kniola - The Singles of Bob Dylan
Het boekje viel net door de brievenbus. Volgens Amazon telt het boekje 58 bladzijden. Dat is optimistisch geteld, zal ik maar zeggen. Die 58 bladzijden is inclusief titelpagina, inhoudsopgave, bibliografie, etc. etc. Bovendien is de tekst is een dusdanig grote letter gedrukt, dat ik even dacht een boek voor de slechtzienden te hebben aangeschaft. Om je een indruk te geven: ik lees niet snel, maar The Singles of Bob Dylan had ik binnen een half uur van kaft tot kaft gelezen.
Dat is natuurlijk niet erg, als de inhoud maar goed is.
Laat ik bij het begin beginnen, bij de introductie. Daar lees ik 'The Singles of Bob Dylan is a guide to the singles released commercially in the United States, throughout Bob Dylan's career.' Een mooi uitgangspunt voor een boek. Persoonlijk zou ik ook promo-singles als 'If not for you' & 'All the tired horses' in zo'n overzichtje willen opnemen, maar Kniola heeft er voor gekozen om alleen de commercieel uitgebrachte (Amerikaanse) singles te bespreken. Prima.
Maar dan kom ik gelijk even bij een puntje. Al snel realiseer ik me tijdens het lezen dat een aantal singles ontbreekt. Ik mis bijvoorbeeld 'Something there is about you', 'Most likely you go your way (and I'll go mine)' (van Before the flood), 'It ain't me babe' (van Before the flood), 'Man gave names to all the animals', 'Saved' en 'Tight connection to my heart'.
Maar er is meer om me kapot over te ergeren. Zo noemt Kniola bij de ene single wel dat het om een edit gaat, maar bij een andere single weer niet. Of wat te denken van het feit dat hij bij 'Corrina Corrina' - de flipside van 'Mixed-up confusion' - doodleuk beweert dat het nummer op The Freewheelin' Bob Dylan is te vinden, maar vergeet te vermelden dat de 'Corrina Corrina' op de single een andere versie van dit nummer is dan op het album The Freewheelin' Bob Dylan.
Nog zo iets: het nummer 'Rainy day women #25 &35', niet een keer, maar drie keer kort achter elkaar haalt Kniola zijn cijfertjes door elkaar & heeft hij het over '#25 & 35' in plaats van '#12 & 35'.
Of wat te denken van de single 'Hurricane part I' met op de flipside niet 'Hurricane part II' maar 'Mozambique'. Natuurlijk, de single 'Hurricane part I' met op de flipside 'Mozambique' bestaat, maar werd in de Hall of Fame-serie uitgebracht. De single die Kniola in zijn boekje had moeten opnemen is natuurlijk 'Hurricane part I' / 'Hurricane part II'.
Soms kan ik Kniola ook helemaal niet volgen. Zo schrijft hij over de single 'George Jackson': 'The second song from 1971 to 1972 which Bob Dylan wrote, recorded, and released, its single photo of Dylan is taken from his performance at George Harrison's Concert for Bangladesh, which won album of the year.'
Het klopt dat de single 'George Jackson' is veel landen in een fotohoesje zat met daarop een foto gemaakt tijdens The Concert for Bangladesh, maar niet in Amerika! In Amerika werd deze single zonder fotohoesje uitgebracht...
Nog eentje dan, bij zijn stuk over 'Tangled up in blue' schrijft Kniola over het album Blood on the tracks het volgende: 'Originally, Blood on the track [sic] was going to be electric, rather dan acoustic. Dylan recorded the songs in acoustic in New York, but at the last minute, he decided to rerecord half the songs in Minneapolis.'
Electric, acoustic, wat bedoelt Kniola is hemelsnaam?
Een boekje met daarin alle (commercieel uitgebrachte) Amerikaanse singles van Dylan is een uitstekend idee, maar The Singles of Bob Dylan van Nick Kniola is verre van de verwezenlijking van dat goede idee. Afgezien van het feit dat het boekje slordig is geschreven & een aantal singles over het hoofd ziet, laat ook het laatste deel van het boekje - singles als download & singles uitgebracht in het kader van Record Store Day - nogal wat te wensen over. Verder lijkt het mij dat informatie zoals een catalogusnummer en een datum van release (& niet alleen het jaar van release) waar mogelijk thuis hoort in een boekje dat zegt een overzicht te geven.
The Singles of Bob Dylan geeft geen overzicht, helaas.
Het boekje dat ik vanmiddag ontving blijkt een 'Third edition' te zijn & wanneer ik de inhoudsopgave voorin het boekje vergelijk met de daadwerkelijke inhoud, dan krijg ik de indruk dat Kniola sinds de 'First edition' heeft lopen sleutelen om zijn boekje te verbeteren.
Kniola zal nog heel wat moeten sleutel voordat The Singles of Bob Dylan een leesbaar & waardevol boekje is geworden. Achterin het boek lees ik dat The Singles of Bob Dylan Kniola's eerste boek is. Ik hoop dat hij het bij dit ene boek laat.
Ook vandaag ontvangen maar nog niet gelezen: Forget about today; Bob Dylan's genius for (re)invention, shunning the naysayers, and creating a personal revolution van Jon Friedman. Over enkele dagen hoop ik dit boek hier te kunnen recenseren. Ik heb redelijk hoge verwachtingen van Jon Friedman & ik heb er een hekel aan om negatieve recensies te schrijven (zoals bovenstaande). Ik hoop dat Forget about today me positief weet te verrassen.
Dylan kort #918 - Tempest
'Duquesne whistle' is inmiddels ook te koop via Amazon.com. Amazon.de biedt de single pas per 31 augustus aan.
Gazet van Antwerpen: hier.
Meer Tempest: Met dank aan The Examiner (zie hier) valt er nog veel meer te melden over Dylans nieuwe album:
29 augustus: Een videoclip voor 'Duquesne whistle' zal voor het eerst te zien zijn op de website van The Guardian. De video is geregisseerd door Nash Edgerton.
31 augustus: Via Sound Graffiti zullen op verschillende surfers over de wereld - willekeurig gekozen - nummers van Tempest gedraaid worden. In theorie moet het dus mogelijk zijn om vrijdag al Tempest in z'n geheel te horen.
7 september (Berlijn) & 10 september (Londen, Los Angeles, New York): opening 'Bob Dylan Tempest pop-up store'. Het is mij niet helemaal duidelijk, maar wat ik er van begrijp staan deze zogenaamde 'pop-up stores' een week lang in het teken van Dylan. Daarnaast zal er via deze winkels een beperkt aantal gesigneerde cd's (Tempest) verkocht worden. Verder uiteraard de 'extra' merchandise om het een & ander luister bij te zetten.
'Roll on John': Dylans eerbetoon aal John Lennon, Beatlesfanclub. [met dank aan Dirk voor de tip]
De hoge verwachtingen: Zie hier. [met dank aan Dirk voor de tip]
Bob Dylan en Regina Havis: hier.
Stemmen: 'Wie is de grootste mannelijke muzieklegende'. Je kunt kiezen uit Elvis Presley, Michael Jackson, Bob Marley, Paul McCartney & Bob Dylan. Zie hier.
Muzikale smaak ontwikkeld: onder andere Blonde on blonde, zie hier.
28 augustus 1963: The March on Washington, zie hier.
Duquesne whistle
Eerste indruk: Verrassend & helemaal top!
Ik houd je niet langer op, ga snel zelf luisteren, hier.
Vanaf morgen is 'Duquesne whistle' - de eerste single van Tempest - als download te koop bij Amazon.
(De volgorde bevreemd mij wat, eerst als streaming audio op NPR aanbieden & een dag later als betaalde download, maar dit terzijde)
Volgens een artikel hier heeft Dylan de tekst van 'Duquesne whistle' samen met Robert Hunter geschreven.
Dylan kort #917
Setlist 26 augustus: Leopard-skin pill-box hat* / It's all over now, baby blue* / Things have changed / Tangled up in blue / Honest with me / Blind Willie McTell / Tweedle dee & Tweedle dum / Spirit on the water / High water (for Charley Patton) / Visions of Johanna / Highway 61 revisited / Tryin' to get to heaven / Thunder on the mountain / Ballad of a thin man / Like a rolling stone / All along the watchtower // Blowin' in the wind**
* = zonder Stu Kimball
** = met The McCrary Sisters
Een opmerkelijk concert. Naast twee tourdebuten ('Blind Willie McTell' & 'It all over now, baby blue') miste gitarist Stu Kimball de eerste twee nummers & kwam The McCrary Sisters het podium op om te helpen met 'Blowin' in the wind'.
Een van The McCrary sisters is Regina Havis, inderdaad de Regina Havis die in de jaren 1979 - 1981 tot Dylans backup zangeressen behoorde.
In februari 2011 schreef ik op de deze blog over The McCrary sisters: 'In Isis issue 154 las ik gisteravond dat the McCrary sisters het nummer "Give him my all" hebben opgenomen. "Give him my all", of "Got to give him my all" zoals het ook wel wordt genoemd, is door Dylan & Regina McCrary (in de Dylan-wereld beter bekend als Regina Havis) geschreven, maar nooit door Dylan opgenomen.
Gisteravond "Give him my all" van the McCrary sisters gekocht in de iTunes store (voor 99 eurocent), puur uit nieuwsgierigheid. Een aardig nummer, niet meer, is de indruk na twee keer luisteren.'
Muzikale schatkist: John Wesley Harding, hier.
Platenzaakstickers #67: Zie hier. (Grappig: ik heb een gruwelijke hekel aan platenzaakstickers, maar voor de maker van de blog Bits & pieces is het reden om een serie op poten te zetten)
* = zonder Stu Kimball
** = met The McCrary Sisters
Een opmerkelijk concert. Naast twee tourdebuten ('Blind Willie McTell' & 'It all over now, baby blue') miste gitarist Stu Kimball de eerste twee nummers & kwam The McCrary Sisters het podium op om te helpen met 'Blowin' in the wind'.
Een van The McCrary sisters is Regina Havis, inderdaad de Regina Havis die in de jaren 1979 - 1981 tot Dylans backup zangeressen behoorde.
In februari 2011 schreef ik op de deze blog over The McCrary sisters: 'In Isis issue 154 las ik gisteravond dat the McCrary sisters het nummer "Give him my all" hebben opgenomen. "Give him my all", of "Got to give him my all" zoals het ook wel wordt genoemd, is door Dylan & Regina McCrary (in de Dylan-wereld beter bekend als Regina Havis) geschreven, maar nooit door Dylan opgenomen.
Gisteravond "Give him my all" van the McCrary sisters gekocht in de iTunes store (voor 99 eurocent), puur uit nieuwsgierigheid. Een aardig nummer, niet meer, is de indruk na twee keer luisteren.'
Muzikale schatkist: John Wesley Harding, hier.
Platenzaakstickers #67: Zie hier. (Grappig: ik heb een gruwelijke hekel aan platenzaakstickers, maar voor de maker van de blog Bits & pieces is het reden om een serie op poten te zetten)
Dylan kort #916
Annie Proulx - Ansichten: 'Terwijl enkele van hun [xxx] bullen nog in de lege kamers lagen, karmozijnrood gekleurde posters van Bob Dylan, stapels paperbacks, Brautigan, Hoffman, Kesey, Wolfe, Fariña, McLuhan, de omslagen omgekruld door de hitte van de zomer, de opvattingen uit de tijd geraakt, de ideeën verraden.' (blz. 354 / 355). Waar [xxx] in bovenstaand citaat staat, staat in het boek een woord dat ik op de ontvangen scan niet goed kan lezen. Met dank aan Alja voor het sturen van de scan!
Joyce Carol Oates - Het rad van liefde: Het eerste verhaal in Het rad van liefde, met de titel 'Waar ga je heen, waar ben je geweest?' is opgedragen aan Bob Dylan. De titel van het verhaal doet mij denken aan 'A Hard rain's a-gonna fall'. Verder lijkt het verhaal 'Waar ga je heen, waar ben je geweest?' - buiten de opdracht - nergens naar Dylan te verwijzen.
Afbeelding: De cover van Guitare magazine van juli 1983.
Manchmal fällt alles zusammen...
In deze Rolling Stone een uitvoerig stuk van Maik Brüggemeyer. Brüggemeyer heeft Tempest gehoord, zo lijkt het, maar mag er nog niet te veel over loslaten. Het stuk beslaat maar liefst negen bladzijden waarbij ik moet aantekenen dat het daadwerkelijke titel zo'n vier bladzijden beslaat. De rest is 'opgevuld' met titels in grote letters & twee overbekende foto's van Dylan.
Overigens is het verhaal van Brüggemeyer niet onaardig, maar zeker ook niet wereldschokkend. Het meest aardig zijn de paar korte citaten uit nummers van Tempest. Stel je daar ook weer niet te veel bij voor, alles bij elkaar gaat het hooguit om een regel of tien, vijftien.
Erg mooi is de advertentie voor Tempest elders in deze Rolling stone. Simpel & effectief. De advertentie beslaat twee bladzijden, de linker bladzijde is bij dit bericht afgebeeld, de rechter bladzijde bevat de overbekende door William Claxton gemaakte foto van Dylan. Let ook even op de releasedatum van Tempest: 7 september.
Het stuk van Brüggemeyer wordt gevolgd door 'Der Weg zu Bob', een wazig verhaal waar Dylan een rol(-letje) in speelt van Wolfgang Büscher. Dit stuk is de moeite van het lezen niet echt waard, als je het mij vraagt.
Achterin de Rolling Stone staan nog de albumlijsten. Eén lijst van de auteurs van Rolling Stone & één lijst van de lezers van Rolling Stone. De lezers hebben Tempest nog niet gehoord & dus komt Tempest niet in die lijst voor. De auteurs van Rolling Stone hebben Tempest (blijkbaar) wel gehoord. In de albumlijst van de auteurs staat Tempest op nummer drie.
De dvd zit namelijk in blik. Bovendien is de voorzijde van het hoesje compleet anders dan de eerdere uitgaven van The Other side of the mirror.
Naast de dvd bevat het blik ook nog een minimaal boekje, of liever een gevouwen blaadje. Vier bladzijden waarvan de voorkant een herhaling van de voorkant van het blik is, de achterkant reclame voor een aantal muziek-dvd's bevat & de bladzijden twee & drie een kort (Duitstalig) verhaal.
De dvd is er één van een serie - Live on stage; die besten live-dvd's aller zeiten - uitgegeven door Sony in samenwerking met Rolling Stone. The Other side of the mirror is de vijfde in een serie van twaalf dvd's & is al in 2011 uitgebracht.
Eerder werd de cd The Essential Bob Dylan al in blik uitgegeven.
Daaronder een lijstje met niet de acht beste singler-songwriters, maar acht albums, een vreemde keuze. Zo staat op twee de verzamelaar The Sound of the Westcoast, 1965 - 1979, maar goed, dit terzijde.
Op één staat Bob Dylan met het album Biograph. Waarom Biograph? Het antwoord van Cabenda: 'Biograph reikt niet verder dan de jaren tachtig, Dylans beste periode.'
Dat neemt niet weg dat Cabenda Dylan blijkbaar nogal hoog heeft zitten. Zijn stuk begint met: 'Ja, iedereen kent God. En als hij dan niet de god van singer-songwriters is, dan wel een van de aartsvaders, de Abraham van het persoonlijk geëngageerde lied. Dylan is de blauwdruk die voor je geestesoog verschijnt elke keer als een individu met gitaar een podium opkomt.'
Mooi genoeg voor nu, manchmall fällt alles zusammen...
setlist 24 augustus
Leopard-skin pill-box hat / Girl from the North country / Things have changed / Tangled up in blue / Rollin' and tumblin' / Make you feel my love / Tweedle dee and tweedle dum / Visions of Johanna / The Levee's gonna break / Forgetful heart / Highway 61 revisited / Simple twist of fate / Thunder on the mountain / Ballad of a thin man / Like a rolling stone / All along the watchtower // Blowin' in the wind
Nieuw concert: Op Dylans officiële site is een nieuw concert aangekondigd: 27 oktober in Las Vegas, NV.
Nieuw concert: Op Dylans officiële site is een nieuw concert aangekondigd: 27 oktober in Las Vegas, NV.
Dylan kort #915 - aanvullingen
Rolling Stone: Voor de liefhebbers van tijdschriften: Dylan staat op de cover van de Duitse Rolling stone van september (vanaf 23 augustus in de kiosk). Voor meer over deze Rolling Stone, zie hier.
Uncut: De nieuwe Uncut schijnt vanaf morgen ook in de schappen te liggen, in ieder geval in Engeland, met daarin - aldus de site van Uncut - een uitvoerige recensie van Tempest.
Oproep: Mocht je ergens recensies van Tempest in tijdschriften of kranten tegenkomen (of aankondigingen daarvan op het net), dan zou je mij een groot plezier doen door me via de e-mail te tippen (tom_dylan@hotmail.com). Bij voorbaat dank!
Dylan kort #915
Setlist 23 augustus: Leopard-skin pill-box hat / Man in the long black coat / Things have changed / Tangled up in blue / Tweedle dee and tweedle dum / Sugar baby / Summer days / Visions of Johanna / High water (for Charley Patton) / Simple twist of fate / Highway 61 revisited / Can't wait / Thunder on the mountain / Ballad of a thin man / Lika a rolling stone / All along the watchtower // Blowin' in the wind
The Church: Opnamestudio The Church in Londen wordt omgebouwd tot appartementen. Zie hier. Voor een Dylan-connectie, zie hier.
Cover: 'I'll keep it with mine' door Fairport Confention op Arthurs musical journey.
'Johnny Cash Show': op Willem en Sonja. Over Cash gesproken: gisteren las ik - met dank aan een link op Expecting rain - dat er een box met 63 (!) cd's van Johnny Cash op de markt komt in oktober. Het gaat grotendeels om albums die eerder door Columbia uitgebracht zijn. Daarnaast twee extra cd's: '(...) two records that are exclusive to the collection, Johnny Cash With His Hot & Blue Guitar and The Singles. The latter is a two-disc recording that contains 55 singles not originally included on albums, plus guest performances on albums by Bob Dylan, The Carter Family, Willie Nelson and Shel Silverstein, just to name a few.' Het meest intrigerende is natuurlijk die zinsnede 'plus guest performances on (an) album(s) by Bob Dylan'. Voorlopig ga ik er van uit dat het hier 'gewoon' gaat om het duet van Cash & Dylan van 'Girl from the north country' van Nashville skyline en niet om een nooit eerder uitgebracht nummer. Mocht het toch om een niet eerder uitgebracht nummer gaan, dan wordt het waarschijnlijk wel een héél duur geintje om ook dat ene nummer aan de Dylan-collectie te kunnen toevoegen. We zullen zien.
Kenny Aronoff: Vanavond niks te doen? Misschien kun je naar de door drummer Kenny Aronoff verzorgde workshop gaan & tussen neus & lippen door wat vragen stellen over de sessies voor Under the red sky. Zie hier & hier.
The Church: Opnamestudio The Church in Londen wordt omgebouwd tot appartementen. Zie hier. Voor een Dylan-connectie, zie hier.
Cover: 'I'll keep it with mine' door Fairport Confention op Arthurs musical journey.
'Johnny Cash Show': op Willem en Sonja. Over Cash gesproken: gisteren las ik - met dank aan een link op Expecting rain - dat er een box met 63 (!) cd's van Johnny Cash op de markt komt in oktober. Het gaat grotendeels om albums die eerder door Columbia uitgebracht zijn. Daarnaast twee extra cd's: '(...) two records that are exclusive to the collection, Johnny Cash With His Hot & Blue Guitar and The Singles. The latter is a two-disc recording that contains 55 singles not originally included on albums, plus guest performances on albums by Bob Dylan, The Carter Family, Willie Nelson and Shel Silverstein, just to name a few.' Het meest intrigerende is natuurlijk die zinsnede 'plus guest performances on (an) album(s) by Bob Dylan'. Voorlopig ga ik er van uit dat het hier 'gewoon' gaat om het duet van Cash & Dylan van 'Girl from the north country' van Nashville skyline en niet om een nooit eerder uitgebracht nummer. Mocht het toch om een niet eerder uitgebracht nummer gaan, dan wordt het waarschijnlijk wel een héél duur geintje om ook dat ene nummer aan de Dylan-collectie te kunnen toevoegen. We zullen zien.
Kenny Aronoff: Vanavond niks te doen? Misschien kun je naar de door drummer Kenny Aronoff verzorgde workshop gaan & tussen neus & lippen door wat vragen stellen over de sessies voor Under the red sky. Zie hier & hier.
Uit de begindagen: Human ochestra
In de begindagen van deze blog, in 2008, verzorgde Anton een vaste rubriek over Nederlandse covers van nummers van Dylan. In een van de afleveringen van zijn rubriek had Anton het over Human orchestra & hun versie van 'Rainy day women #12 & 35', inclusief scan van het hoesje van die single (zie hier).
Ik heb dit nummer nog nooit gehoord, moet ik bekennen.
Gisteren was ik in een antiquariaat waar ik een stapeltje Aloha's op de kop heb weten te tikken. In een van die Aloha's (van 7 augustus 1970) staat een advertentie van.... juist 'Rainy day women #12 & 35' door Human ochestra.
Ik heb de bewuste Aloha gekocht om de advertentie hier te kunnen plaatsen & zo een heel kleine aanvulling te kunnen leveren op de de rubriek van Anton uit de begindagen van deze blog.
Ik heb dit nummer nog nooit gehoord, moet ik bekennen.
Gisteren was ik in een antiquariaat waar ik een stapeltje Aloha's op de kop heb weten te tikken. In een van die Aloha's (van 7 augustus 1970) staat een advertentie van.... juist 'Rainy day women #12 & 35' door Human ochestra.
Ik heb de bewuste Aloha gekocht om de advertentie hier te kunnen plaatsen & zo een heel kleine aanvulling te kunnen leveren op de de rubriek van Anton uit de begindagen van deze blog.
Dylan kort #914
Setlist 22 augustus: Leopard-skin pill-box hat / Love minus zero/no limit / Things have changed / Tangled up in blue / Tweedle dee and tweedle dum / John Brown / Summer days / Spirit on the water / Rollin' and tumblin' / Visions of Johanna / Highway 61 revisited / Simple twist of fate / Thunder on the mountain / Ballad of a thin man / Like a rolling stone / All along the watchtower // Blowin' in the wind
Muzikale schatkist: Blonde on blonde, hier.
De nieuwe Bob Dylan #823: Jake Bugg: Weer wordt een nieuwe singer / songwriter het stempel 'nieuwe Bob Dylan' opgedrongen. Meestal is dat funest voor de carrière van de nieuwe muzikant. Het wordt tijd dat dat stempeltje eens in de diepste lade van het bureau verdwijnt & nieuwe muzikanten op hun eigen kunnen beoordeeld worden. Dit keer is het Jake Bugg & ondanks dat het stuk begint met 'Vergelijkingen met de grote Bob Dylan zijn niet zelden dodelijk voor jonge singer-songwriters,' vrees ik het ergste voor Jake Bugg. Zie hier. [met dank aan Dirk voor de tip]
Luister nog eens naar 'Talking New Bob Dylan' van Loundon Wainwright III, hier om al die vergelijkingen nog eens in perspectief (met een glimlach) te zien.
Muzikale schatkist: Blonde on blonde, hier.
De nieuwe Bob Dylan #823: Jake Bugg: Weer wordt een nieuwe singer / songwriter het stempel 'nieuwe Bob Dylan' opgedrongen. Meestal is dat funest voor de carrière van de nieuwe muzikant. Het wordt tijd dat dat stempeltje eens in de diepste lade van het bureau verdwijnt & nieuwe muzikanten op hun eigen kunnen beoordeeld worden. Dit keer is het Jake Bugg & ondanks dat het stuk begint met 'Vergelijkingen met de grote Bob Dylan zijn niet zelden dodelijk voor jonge singer-songwriters,' vrees ik het ergste voor Jake Bugg. Zie hier. [met dank aan Dirk voor de tip]
Luister nog eens naar 'Talking New Bob Dylan' van Loundon Wainwright III, hier om al die vergelijkingen nog eens in perspectief (met een glimlach) te zien.
Dylan kort #913
Setlist 19 augustus: Leopard-skin pill-box hat / Girl of the North country / Things have changed / Tangled up in blue / Tweedle dee and tweedle dum / Tryin' to get to heaven / Rollin' and tumblin' / Sugar baby / Summer days / Desolation row / Highway 61 revisited / Simple twist of fate / Thunder on the mountain / Ballad of a thin man / Like a rolling stone / All along the watchtower // Blowin' in the wind
'One too many mornings' UK ep: op Ochtendhumeur, nostalgie, verhaaltjes, etc.
Dylans Newport gitaar: Ik twijfel of ik deze link hier al eerder geplaatst heb. Beter twee keer dan helemaal niet...
'One too many mornings' UK ep: op Ochtendhumeur, nostalgie, verhaaltjes, etc.
Dylans Newport gitaar: Ik twijfel of ik deze link hier al eerder geplaatst heb. Beter twee keer dan helemaal niet...
Dylan kort #912
Setlist 18 augustus: Leopard-skin pill-box hat / Don't think twice, it's all right / Things have changed / Tangled up in blue / Summer days / The Lonesome death of Hattie Carroll / High water (for Charley Patton) / A Hard rain's a-gonna fall / Honest with me / This dream of you / Highway 61 revisited / Simple twist of fate / Thunder on the mountain / Ballad of a thin man / Like a rolling stone / All along the watchtower // Blowin' in the wind
De grote verrassing tijdens het concert gisteravond was natuurlijk 'This dream of you'. Dylan speelde het zes keer tijdens concerten in 2009, de laatste keer op 2 november 2009.
'Scarlet town': is onder andere - althans het fragment - hier te beluisteren. [met dank aan Ference voor de tip]
Zomerspijkers: De uitzending van 21 juli met als gast Frank Boeijen, onder andere over Dylan. Zie (& luister) hier. [met dank aan Floater voor de tip]
Terwijl 'Workingman's blues #2' in de uitzending voorbij komt, schiet me te binnen dat Boeijen ooit een nummer over Dylan geschreven heeft. Ik heb dit nummer nog nooit gehoord. Na wat zoeken heb ik het gevonden, hier.
Tempest: Tijdschrift Mojo over Tempest, hier. [met dank aan Dirk voor de tip]
Muzikale schatkamer: Bringing it all back home, hier & Highway 61 revisited, hier.
Harry Knipschild: 'Popmuziek op academisch niveau', onder andere over Dylan, hier.
De grote verrassing tijdens het concert gisteravond was natuurlijk 'This dream of you'. Dylan speelde het zes keer tijdens concerten in 2009, de laatste keer op 2 november 2009.
'Scarlet town': is onder andere - althans het fragment - hier te beluisteren. [met dank aan Ference voor de tip]
Zomerspijkers: De uitzending van 21 juli met als gast Frank Boeijen, onder andere over Dylan. Zie (& luister) hier. [met dank aan Floater voor de tip]
Terwijl 'Workingman's blues #2' in de uitzending voorbij komt, schiet me te binnen dat Boeijen ooit een nummer over Dylan geschreven heeft. Ik heb dit nummer nog nooit gehoord. Na wat zoeken heb ik het gevonden, hier.
Tempest: Tijdschrift Mojo over Tempest, hier. [met dank aan Dirk voor de tip]
Muzikale schatkamer: Bringing it all back home, hier & Highway 61 revisited, hier.
Harry Knipschild: 'Popmuziek op academisch niveau', onder andere over Dylan, hier.
Dylan kort #911
'Scarlet town': Een fragment van 'Scarlet town' was gisteren te horen tijdens het rollen van de end credits van de serie Strike back. Het fragment duurt iets minder dan een minuut. De geluidskwaliteit van het fragment is helaas niet geweldig, maar wat ik gehoord heb, klinkt verrassend goed. Een rustig nummer, inclusief viool (?) Dylan zéér goed bij stem, nog beter bij stem dan op 'Early Roman kings'. Dit belooft veel goeds voor Tempest.
'King Kong Kitchie Kitchie Ki-Me-O': op L.A.R.S.
Ten must hear songs for the new Bob Dylan listener: Zie hier. Zijn dit de tien songs die jij een nieuwe luisteraar zou aanraden? Ik heb de neiging om gelijk 'nee' te roepen. Maar dan, welke tien songs dan? Ik weet het eerlijk gezegd niet. Het is geen makkelijke (onmogelijke?) keuze: tien songs die de essentie van Dylans oeuvre in zich dragen.
donderdag
Tijdens het wachten op de drukproeven van Luister je nou alweer naar Bobby; de Bob Dylan aantekeningen 2011 - 2012 schrijf ik rustig verder. Het doorlezen & waar nodig corrigeren van die drukproeven is de laatste stap voor het boek naar de drukker gaat. Luister je nou alweer naar Bobby verschijnt, volgens de planning van de uitgever, op 2 oktober.
Ik schrijf ondertussen dus rustig verder. Of al die nieuwe krabbels & aantekeningen uiteindelijk ook weer een boek zullen opleveren, zie ik wel. Ik heb geen haast, ik doe mijn ding.
In de uren die overblijven luister ik naar muziek (uiteraard) & lees ik. Al jaren bestaat mijn leesdieet voor ruim 90% uit boeken over Dylan. De laatste paar weken is dat iets minder & lees ik vooral ook veel (Nederlandse) literatuur. Opvallend is hoe vaak ik Dylan tegenkom in die boeken. Je zou bijna denken dat ik de boeken er op uitgekozen heb (onbewust is dat misschien ook wel zo).
En dan was er nog gisteravond een aflevering van Flashpoint op de buis. 'Mevrouw Tom' keek. De woorden 'The Times they are a-changin'' uit de mond van een van de acteurs liet mij opkijken van mijn boek. Vlak daarna hoorde ik diezelfde acteur zeggen: 'Times they are a-changin'' - met de nadruk op 'are' - waardoor de zin een niet iets andere betekenis krijgt.
Casper-de-dwerghamster begint in te dutten, een teken dat de dag is begonnen. Het is donderdag, zegt de kalender. Donderdag is een mooie dag om Dylan te draaien.
Ik schrijf ondertussen dus rustig verder. Of al die nieuwe krabbels & aantekeningen uiteindelijk ook weer een boek zullen opleveren, zie ik wel. Ik heb geen haast, ik doe mijn ding.
In de uren die overblijven luister ik naar muziek (uiteraard) & lees ik. Al jaren bestaat mijn leesdieet voor ruim 90% uit boeken over Dylan. De laatste paar weken is dat iets minder & lees ik vooral ook veel (Nederlandse) literatuur. Opvallend is hoe vaak ik Dylan tegenkom in die boeken. Je zou bijna denken dat ik de boeken er op uitgekozen heb (onbewust is dat misschien ook wel zo).
En dan was er nog gisteravond een aflevering van Flashpoint op de buis. 'Mevrouw Tom' keek. De woorden 'The Times they are a-changin'' uit de mond van een van de acteurs liet mij opkijken van mijn boek. Vlak daarna hoorde ik diezelfde acteur zeggen: 'Times they are a-changin'' - met de nadruk op 'are' - waardoor de zin een niet iets andere betekenis krijgt.
Casper-de-dwerghamster begint in te dutten, een teken dat de dag is begonnen. Het is donderdag, zegt de kalender. Donderdag is een mooie dag om Dylan te draaien.
Dylan kort #910
'Omarm the remix': Een dag of twee geleden - met dank aan Ton - plaatste ik hier een link naar een filmpje. NRC Handelsblad heeft dit filmpje nu ook opgepikt. Zie hier.
'Rainy day women #12 &35': The Marionette performance, met dank aan Cas voor de tip. Zie hier.
Strike back: Meer over de uitzendingen met 'Early Roman kings' en 'Scarlet town' hier.
Top zoveel aller tijden: voor de liefhebbers van lijsten: albums & singles, hier.
Moet je nog geschoren worden? Dat kan in A'dam: Bijkomend voordeel: 'We draaien mannenmuziek als Bob Dylan of Tom Waits.' Zie hier.
'Rainy day women #12 &35': The Marionette performance, met dank aan Cas voor de tip. Zie hier.
Strike back: Meer over de uitzendingen met 'Early Roman kings' en 'Scarlet town' hier.
Top zoveel aller tijden: voor de liefhebbers van lijsten: albums & singles, hier.
Moet je nog geschoren worden? Dat kan in A'dam: Bijkomend voordeel: 'We draaien mannenmuziek als Bob Dylan of Tom Waits.' Zie hier.
Dylan kort #909
Setlist 14 augustus: Leopard-skin pill-box hat / Love minus zero/no limit / Things have changed / Tangled up in blue / Tweedle dee and tweedle dum / Visions of Johanna / Summer days / Spirit on the water / Hones with me / John Brown / Highway 61 revisited / Simple twist of fate / Thunder on the mountain / Ballad of a thin man / Like a rolling stone / All aong the watchtower // Blowin' in the wind
My name is New York: Ik heb inmiddels al een paar keer over dit boek & de bijbehorende cd geschreven. Zie onder andere hier. Aangezien de informatie over de cd maar uitbleef, heb ik in juni een e-mail gestuurd naar de mensen achter de website Woody 100. Gisteren kreeg ik antwoord. De cd-release is niet geschrapt (zoals ik vermoedde), maar een releasedatum is ook nog niet vastgesteld. Het kan dus nog even gaan duren voor we weten wat Dylans bijdrage aan deze cd zal zijn.
Op de website Woody 100 is de releasedatum voor My name is New York inmiddels veranderd van 'june 2012' naar 'TBA 2012'.
Jonah Lehrar: Wederom een column over de schrijver van Imagine, hier.
Dear Bob, times have NOT changed one dollarcent!: Collage van Gilberte Vermeulen, zie hier.
My name is New York: Ik heb inmiddels al een paar keer over dit boek & de bijbehorende cd geschreven. Zie onder andere hier. Aangezien de informatie over de cd maar uitbleef, heb ik in juni een e-mail gestuurd naar de mensen achter de website Woody 100. Gisteren kreeg ik antwoord. De cd-release is niet geschrapt (zoals ik vermoedde), maar een releasedatum is ook nog niet vastgesteld. Het kan dus nog even gaan duren voor we weten wat Dylans bijdrage aan deze cd zal zijn.
Op de website Woody 100 is de releasedatum voor My name is New York inmiddels veranderd van 'june 2012' naar 'TBA 2012'.
Jonah Lehrar: Wederom een column over de schrijver van Imagine, hier.
Dear Bob, times have NOT changed one dollarcent!: Collage van Gilberte Vermeulen, zie hier.
Dylan kort #908
De Slimste mens: Voor wie nog niet genoeg bewegende beelden heeft gezien na het bekijken van het voorgaande filmpje, kan hier terecht. Je hoeft niet alles te bekijken, begin maar bij 9 minuten & 40 seconden. Philip Frederiks mag de vragen voorlezen. De vraag 'Wat is de artiestennaam van Robert Zimmerman?' is weer eens uit de mottenballen gehaald. Een absurde vraag aangezien Robert Zimmerman in augustus 1962 zijn naam officieel veranderde in Bob Dylan. Sinds die dag bestaat Robert Zimmerman niet meer. Niemand die daar natuurlijk aan denkt.
Vervolgens mag Maarten van Rossem zijn dingetje doen: zeuren & opmerkingen maken die eigenlijk niet kunnen, maar ja, hij doet het zo grappig. Of ik gelachen heb? 'Tuurlijk! Ik ben ook maar een mens. [met dank aan Simon voor de tip]
Drawn blank series 2012: Acht werken staan weer online om je aan te vergapen en / of aan te schaffen. Zie hier. Persoonlijke voorkeur: 'Dad's restaurant' & 'Bicycle'.
Muzikale schatkist: The Freewheelin' Bob Dylan, hier.
Ashia ten Broeke over Jonah Lehrer, hier.
'The Times they are a-changin'': Twee dagen geleden mopperde ik hier over het misbruik van deze titel, vandaag vond ik er weer een: ´Ik weet nog hoe blij mijn grootouders waren toen ze in de jaren vijftig een busreis naar Zwitserland maakten, en een schoolreisje naar Drievliet ervoer je als een reis naar de andere kant van de wereld, maar ja , Bob Dylan zong al: "The Times They Are A'changing"...´, zie hier.
Cover: Triggerfinger doet Dylans 'Ballad of a thin man', hier.
Bob Dylan Life: Een paar maanden geleden verscheen de speciale aflevering van het tijdschrift Life over Dylan. Ditzelfde tijdschrift zou ook in een hardback uitgegeven worden. De uitgave van deze hardback wordt steeds uitgesteld. Het is dus nog even wachten voor al diegene die op de hardback zitten te wachten. correctie 15:30 uur: Ik heb net begrepen dat bij Amazon Duitsland bestelde exemplaren inmiddels geleverd zijn. Van Bol heb ik begrepen dat levering nog even gaat duren. Met dank aan Arie voor de informatie.
Setlist 12 augustus: Leopard-skin pill-box hat / Girl from the North country / Things have changed / Tangled up in blue / Rollin' and tumblin' / Sugar baby / Honest with me / Tryin' to get to heaven / Summer days / Desolation row / Highway 61 revisited / Simple twist of fate / Thunder on the mountain / Ballad of a thin man / Like a rolling stone / All along the watchtower // Blowin' in the wind
Afbeelding: Een advertentie voor Street legal, knulliger kan bijna niet.
Dylan kort #907
De grieven: geachte journalisten, stop eens met de songtitel 'They Times they are a-changin'' uit haar context te rukken om een artikel 'geinig' te beginnen. Het is al zeker 30 jaar niet meer 'geinig'. Verder word ik zo langzamerhand strontziek van het stempel 'de protestzanger'. Alsof de man alleen protestsongs heeft geschreven / gezongen. En tot slot: ook na de jaren 60 heeft Dylan goede muziek gemaakt.
Dat moest er even uit. Opvallend aan dit bericht is dat geschreven wordt dat de optredens & radio- & tv-uitzendingen als onderpand dienen, terwijl in het bericht van RTL staat dat de auteursrechten als onderpand dienen. Dat is een groot verschil. Dylan is inmiddels 71 jaar oud, het aantal optredens dat hij nog zal kunnen geven zal niet zo extreem groot meer zijn, terwijl de auteursrechten op de songs - mede gezien het aantal covers dat nog steeds verschijnt - alleen maar aan waarde blijft groeien.
Met dank aan Arie voor het sturen van de scan van het artikel!
Rotterdam 2002: Na aanleiding van het bericht gisteren, met het artikel over Dylans optreden in Rotterdam in 2002, kreeg ik onderstaande e-mail van Loek:
Beste Tom,
Het WAS een goed concert, zelfs m’n 2 zoons die behoorlijk kritisch zijn waren vol lof.
Luister nog maar eens naar: Sharp Eyed Senor Of The Lowlands. (Rattle Snake)
Met groeten,
Loek
Ik kan het alleen maar ten volle eens zijn met Loek, het was inderdaad een fan-tas-tisch concert. Eentje om in te lijsten.
setlist 11 augustus
Leopard-skin pill-box hat / To Ramona / Things have changed / Tangled up in blue / Tweedle dee and tweedle dum / Love sick / Ballad of Hollis Brown / The Lonesome death of Hattie Carroll / The Levee's gonna break / High water (for Charley Patton) / A Hard rain's a-gonna fall / Highway 61 revisited / Simple twist of fate / Thunder on the mountain / Ballad of a thin man / Like a rolling stone / All along the watchtower // Blowin' in the wind
Tournee 2012 & 2002
Geen verrassing in de eerste setlist van de huidige tournee.
Op Dylans officiële website is een nieuw concert aan de lijst toegevoegd: 4 november, Port Chester, NY.
Rotterdam 2002: De afgebeelde recensie komt uit de Volkskrant van 4 mei 2002. Peter stuurde mij een scan, waarvoor dank! Ik citeer: 'En de reacties daarop [= concerten van Dylan] zijn al jaren hetzelfde. Eén groep bezoekers en recensenten meent steevast dat het de beste keer is dat ze de man ooit hebben gezien, de andere groep roept dat het niks was, en dat het ook wel nooit wat zal worden, maar het is nu eenmaal Bob Dylan en dus belangrijk. De grootste groep geniet bij vlagen, maar gaat toch weer naar huis met dat gevoel dat Dylan niet alles gegeven heeft. Volgende keer maar weer.' (Gijsbert Kamer - 'Dylan in topvorm is een Dylan om nooit te vergeten') Daarna schrijft Kamer - zoals de kop boven het bericht al doet vermoeden - een lovende recensie van Dylans concert.
Dylan kort #906 - twee aanvullingen
Tournee Amerika: Vanavond treden Dylan & band op in Lloydminster, dit is het eerste concert van een tournee door Amerika die zal doorgaan tot en met 21 november. Tussen 9 september & 5 oktober zit een pauze in de tournee. Vanaf 5 oktober gaat het om dubbelconcerten met Mark Knopfler.
Shot of love: Ik ben vandaag op meerdere plekken op het net tegengekomen dat Shot of love op 10 augustus 1981 verscheen, vandaag dus 31 jaar geleden. Volgens Searching for a gem verscheen dit album echter op 12 augustus 1981, aanstaande zondag dus zoveel jaar geleden.
Shot of love: Ik ben vandaag op meerdere plekken op het net tegengekomen dat Shot of love op 10 augustus 1981 verscheen, vandaag dus 31 jaar geleden. Volgens Searching for a gem verscheen dit album echter op 12 augustus 1981, aanstaande zondag dus zoveel jaar geleden.
Dylan kort #906
De naam? De naam is...: Journalist Frits over de naamsverandering van Dylan (gisteren 50 jaar geleden), zie hier.
Tom Barman: 'Ik moest laatst denken aan Ballad of a thin man van Bob Dylan, waarmee hij eigenlijk ook zichzelf bekritiseert.' Meer hier.
Van Asylum naar CBS: 10 augustus 1974, zie hier.
De 50 beste Dylan songs: MisterMindMaps waaraan je een bijdrage kunt leveren door je top 7 aan te leveren. Zie hier.
'Early Roman kings': Hieronder nog een reactie op het beluisteren van 'Early Roman kings'. Meer reacties - positief, negatief of ergens daar tussenin - blijven meer dan welkom. Het aardige van het lezen van al die reacties, vind ik, is dat ze mijn oren kunnen openen.
Dag Tom,
In tegenstelling tot sommige anderen vind ik 'Early Roman kings' een aangename verrassing. Tuurlijk het is niet de meest originele muziek, maar ik hou erg van dit soort blues (ta da ta daa) kan me niet schelen waar het op lijkt ('Mannish boy' van Muddy Waters, schiet me te binnen). En dan een heel heldere melodielijn op de achtergrond (harmonica toch? ) plus een goed bij stem zijnde Dylan. Vind ik trouwens toch de laatste tijd. Voor zover ik dat kan beoordelen van fragmenten van de laatste Europese tour. Zat o.a. een uitvoering van 'Simple twist of fate' bij, die mij (ondanks de slechte kwaliteit, want bij een liveconcert via hoe heet zo’n apparaatje opgenomen en dan afgespeeld op m’n computer) bijna tot tranen roerde. Kortom ik kijk uit naar de rest van Tempest en als die net zo is ben ik dik tevreden. Ofwel een echte teaser dat ERK. kom nou maar op met de rest!!!
hartelijke groet
Corry
Tom Barman: 'Ik moest laatst denken aan Ballad of a thin man van Bob Dylan, waarmee hij eigenlijk ook zichzelf bekritiseert.' Meer hier.
Van Asylum naar CBS: 10 augustus 1974, zie hier.
De 50 beste Dylan songs: MisterMindMaps waaraan je een bijdrage kunt leveren door je top 7 aan te leveren. Zie hier.
'Early Roman kings': Hieronder nog een reactie op het beluisteren van 'Early Roman kings'. Meer reacties - positief, negatief of ergens daar tussenin - blijven meer dan welkom. Het aardige van het lezen van al die reacties, vind ik, is dat ze mijn oren kunnen openen.
Dag Tom,
In tegenstelling tot sommige anderen vind ik 'Early Roman kings' een aangename verrassing. Tuurlijk het is niet de meest originele muziek, maar ik hou erg van dit soort blues (ta da ta daa) kan me niet schelen waar het op lijkt ('Mannish boy' van Muddy Waters, schiet me te binnen). En dan een heel heldere melodielijn op de achtergrond (harmonica toch? ) plus een goed bij stem zijnde Dylan. Vind ik trouwens toch de laatste tijd. Voor zover ik dat kan beoordelen van fragmenten van de laatste Europese tour. Zat o.a. een uitvoering van 'Simple twist of fate' bij, die mij (ondanks de slechte kwaliteit, want bij een liveconcert via hoe heet zo’n apparaatje opgenomen en dan afgespeeld op m’n computer) bijna tot tranen roerde. Kortom ik kijk uit naar de rest van Tempest en als die net zo is ben ik dik tevreden. Ofwel een echte teaser dat ERK. kom nou maar op met de rest!!!
hartelijke groet
Corry
Dylan kort #905 - aanvullingen
Geschiedenis: ik citeer: 'Volgens de meeste bronnen verandert Robert Zimmerman, op 9 Augustus 1962, bij een rechtbank in Manhattan, officieel zijn naam in Bob Dylan.' Voor de rest, zie hier.
Mixtape: track 18 (ik citeer): 'Ik geloof dat het orgineel [sic] van Bob Dylan is, maar deze versie doet het voor mij.' Zie hier.
'Early Roman kings': Ik moet bekennen dat ik aanvankelijk, na een paar keer luisteren, niet heel enthousiast was. Toegegeven: de stem is goed, het orgeltje trekt de melodie wat uit zijn verwachtingspatroon, maar voor mij was het aanvankelijk toch wat te voorspelbaar. Te 'gewoontjes', deze blues-riff.
Na nog een paar keer luisteren begint dat wel wat te veranderen, ik word enthousiaster moet ik bekennen. Het is vooral die stem die het 'm doet. Het zijn de zinnen die langzaamaan boven komen drijven, zoals 'I ain't dead yet' - schreef Woody Guthrie dit zinnetje niet ooit op een kaartje voor Dylan? - & vooral ook hoe Dylan het zingt. Luister eens alleen naar dit ene zinnetje.
Het is een begin, heb ik ervaren, langzaam opent - althans voor mij - 'Early Roman kings' zich meer & meer.
Ja, het is een overbekende blues-riff, maar luister eens naar wat Dylan & band ermee gedaan hebben.
En dan die harmonica. 'Early Roman kings' is beter dan ik gisteren kon vermoeden.
Enfin, genoeg van mij. Hieronder nog twee reacties op 'Early Roman kings' (met dank aan Ton en Hans)
Ha Tom,
Ik het net voor de zoveelste keer naar 'Early Roman Kings' geluisterd. En ik moet zeggen. Ik vind het niet veel. Het klinkt fijn hoor, de tekst is mooi en de stem is prachtig. Maar het had net zo goed een overblijvertje van 1 van de laatste paar albums kunnen zijn. Muzikaal vind ik het helaas niet veel. Natuurlijk, blues is een zichzelf herhalend iets, en dat is ook de kracht van die muziek. Maar dit klinkt, voor mij, als een herhaling omdat er geen ander muzikaal idee was. Ik mis kracht, vuur, echte interesse in de muziek. Maar goed, dat kan ook komen omdat ik net een saai beleidsstuk zit te schrijven en wel wat meer passie (om maar eens een gruwelijk woord er in te gooien) had kunnen gebruiken.
groeten
Ton
~~~~~~~~~~
Hoi Tom,
je vroeg om een reactie, wel hier is die:
Na verschillende reacties te hebben gelezen van mensen die bij de eerste luistersessie van Tempest aanwezig waren en het album zeer positief beschrijven, hoop ik zelf dat 'Early Roman kings' één van de mindere nummers van de CD is. De atmosfeer doet sterk denken aan Together through life en het nummer had er zo op kunnen staan (en had dan tot de mindere op deze CD gehoord). Het klinkt eentonig en nodigt niet uit tot herbeluisteren, Wilde het nummer downloaden, maar besloten dat niet te doen en te wachten op het complete album.
gr Hans
Dylan kort #905
'Rainy day women #12 & 35': Karaoke (met de mogelijkheid om het geluid van instrumenten en / of zang uit te zetten).
'Dylan figurant in Operatie Ratsjenko': Dat wordt binnenkort naar de stripwinkel gaan... Zie hier. [met dank aan Dirk voor de tip]
'Early Roman kings': In 'Dylan kort #904' vroeg ik naar eerste reacties op dit nummer. Hans heeft een reactie achtergelaten bij 'Dylan kort #904'. Daarnaast heb ik tot op heden twee reactie via de e-mail ontvangen:
Hoi Tom,
Net naar het nummer geluisterd en ik moet zeggen: lekker. Ik hou van dit soort blues en het doet me af en toe een beetje denken aan sommige nummers op Blonde on Blonde. Er zit een heel fraai en subtiel stukje accordeon van David Hidalgo in.
Misschien dat je kunt zeggen dat het vrij eentonig is, maar dat is de typische bluesriff. Z'n stem is trouwens prima en de tekst is goed te volgen -, maar ja, die las ik natuurlijk wel tegelijkertijd.
Simon
PS Ik heb de box Woody At 100 gekocht. Man, wat mooi. Schitterend boek erbij.
Hoi Tom,
Nog even over ERK.
De muziek is slechts het vehikel voor de words, de phrasing en de timing. Die maken het geniaal.
Nu ken je toevallig de muziek, maar van veel andere nummers heb je geen idee, waar het op gebaseerd is.
Ik denk dan aan Lou Reed over 'Someone got a hold of my heart', gebaseerd op 'Sweet Jane'.
'Gaat u een vergoeding vragen voor het gebruik van uw muziek?'
'I did not have to pay, where I got it from,' was het antwoord.
Het aantal melodieën is beperkt heb ik wel eens begrepen, dus vaak komt het terug.
Arie
Met dank aan Hans, Simon & Arie voor de reacties!
'Dylan figurant in Operatie Ratsjenko': Dat wordt binnenkort naar de stripwinkel gaan... Zie hier. [met dank aan Dirk voor de tip]
'Early Roman kings': In 'Dylan kort #904' vroeg ik naar eerste reacties op dit nummer. Hans heeft een reactie achtergelaten bij 'Dylan kort #904'. Daarnaast heb ik tot op heden twee reactie via de e-mail ontvangen:
Hoi Tom,
Net naar het nummer geluisterd en ik moet zeggen: lekker. Ik hou van dit soort blues en het doet me af en toe een beetje denken aan sommige nummers op Blonde on Blonde. Er zit een heel fraai en subtiel stukje accordeon van David Hidalgo in.
Misschien dat je kunt zeggen dat het vrij eentonig is, maar dat is de typische bluesriff. Z'n stem is trouwens prima en de tekst is goed te volgen -, maar ja, die las ik natuurlijk wel tegelijkertijd.
Simon
PS Ik heb de box Woody At 100 gekocht. Man, wat mooi. Schitterend boek erbij.
~~~~~~~~~~
Hoi Tom,
Nog even over ERK.
De muziek is slechts het vehikel voor de words, de phrasing en de timing. Die maken het geniaal.
Nu ken je toevallig de muziek, maar van veel andere nummers heb je geen idee, waar het op gebaseerd is.
Ik denk dan aan Lou Reed over 'Someone got a hold of my heart', gebaseerd op 'Sweet Jane'.
'Gaat u een vergoeding vragen voor het gebruik van uw muziek?'
'I did not have to pay, where I got it from,' was het antwoord.
Het aantal melodieën is beperkt heb ik wel eens begrepen, dus vaak komt het terug.
Arie
Met dank aan Hans, Simon & Arie voor de reacties!
Dylan kort #904
'Early Roman kings': Via een andere route dan Amazon is 'Early Roman kings' vanochtend de wereld in geslingerd. Zoals te verwachten was slingert het nummer inmiddels her & der rond op internet, zoals hier. Je kunt de gehele track beluisteren (of wachten tot Tempest uitkomt om het nummer in de context van het album te horen). Ik heb 'Early Roman kings' inmiddels gehoord & heb er zo mijn gedachten over. Vooral ben ik ook nieuwsgierig wat jij van 'Early Roman kings' vindt. Mocht je het nummer gehoord hebben, laat dan even weten wat je er van vindt.
Dylan naar de beurs: Mocht je een dikke portemonnee hebben: Dylan gaat naar de beurs. Zie hier en hier en nog -tig plekken op het net.
Another side of Bob Dylan: Vandaag 48 jaar geleden werd het album Another side of Bob Dylan uitgebracht. Scott F. Parker: 'I want to take this opportunity to state my opinion that Another side of Bob Dylan is an underrated album.' Zo is het maar net.
Voor een recensie van Revisited: Notes on Bob Dylan van Scott F. Parker - waaruit dit citaat afkomstig is - zie hieronder.
Tempest speciale uitgave: Via Amazon Duitsland is de luxe editie van Tempest te bestellen met een t-shirt. Zie hier.
Kees 't Hart: Ik heb vanochtend het essay 'De aanbidding van Bob Dylan' van Kees 't Hart gelezen. Dit essay is opgenomen in het boek De ziekte van de bewondering. Geen onaardig essay, iets meer dan zeven bladzijden. Het essay begint met een bezoek aan Minneapolis, vervolgens wat gedachten over Bob Dylan, behind the shades (take two) van Clinton Heylin, om af te sluiten met een kort stuk over de sessies voor Blood on the tracks. Dit laatste stuk is gebaseerd op een artikel van Kevin Odegard. En dat allemaal in iets meer dan zeven bladzijden. Ik zal niemand aanraden om alleen voor dit essay De ziekte van de bewondering aan te schaffen, maar mocht je tegen 'De aanbidding van Bob Dylan' aanlopen, dan kun je je geen beul vallen aan het lezen van dit stuk.
Die radio-uitzending over Dylan: Zie voor de eerdere berichten hier en hier. Ik heb, in de hoop meer informatie te kunnen vergaren, contact gezocht met de KRO. Vandaag kreeg ik een keurig mailtje van de KRO waarin ze mij verwijzen naar de website Beeld en geluid. Op deze website heb ik al eerder gezocht naar informatie, zonder resultaat. Een dood spoor dus.
Dylan naar de beurs: Mocht je een dikke portemonnee hebben: Dylan gaat naar de beurs. Zie hier en hier en nog -tig plekken op het net.
Another side of Bob Dylan: Vandaag 48 jaar geleden werd het album Another side of Bob Dylan uitgebracht. Scott F. Parker: 'I want to take this opportunity to state my opinion that Another side of Bob Dylan is an underrated album.' Zo is het maar net.
Voor een recensie van Revisited: Notes on Bob Dylan van Scott F. Parker - waaruit dit citaat afkomstig is - zie hieronder.
Tempest speciale uitgave: Via Amazon Duitsland is de luxe editie van Tempest te bestellen met een t-shirt. Zie hier.
Kees 't Hart: Ik heb vanochtend het essay 'De aanbidding van Bob Dylan' van Kees 't Hart gelezen. Dit essay is opgenomen in het boek De ziekte van de bewondering. Geen onaardig essay, iets meer dan zeven bladzijden. Het essay begint met een bezoek aan Minneapolis, vervolgens wat gedachten over Bob Dylan, behind the shades (take two) van Clinton Heylin, om af te sluiten met een kort stuk over de sessies voor Blood on the tracks. Dit laatste stuk is gebaseerd op een artikel van Kevin Odegard. En dat allemaal in iets meer dan zeven bladzijden. Ik zal niemand aanraden om alleen voor dit essay De ziekte van de bewondering aan te schaffen, maar mocht je tegen 'De aanbidding van Bob Dylan' aanlopen, dan kun je je geen beul vallen aan het lezen van dit stuk.
Die radio-uitzending over Dylan: Zie voor de eerdere berichten hier en hier. Ik heb, in de hoop meer informatie te kunnen vergaren, contact gezocht met de KRO. Vandaag kreeg ik een keurig mailtje van de KRO waarin ze mij verwijzen naar de website Beeld en geluid. Op deze website heb ik al eerder gezocht naar informatie, zonder resultaat. Een dood spoor dus.
Dylan kort #903 - aanvullingen
Scott F. Parker heeft een dichtbundel over Dylan geschreven. Zie het stuk hieronder.
Neil Young: Neil Young zingt in zijn nummer 'Twisted road' onder andere over het voor het eerst horen van 'Like a rolling stone'. Zie hier. [met dank aan Sjon voor de tip]
De grote parade: Ik heb De grote parade van Rob van Scheers eerder vandaag uitgelezen. (Zie 'Dylan kort #902') Een mooi boek, zeker niet alleen vanwege die paar vermeldingen van Dylan. Als je het alleen om de vermeldingen van Dylan gaat, kun je dit boek beter overslaan. Als je interesse iets breder ligt - in dit geval de twintigste eeuw - is De grote parade een aanrader. Ik heb geen idee wat dit boek kost & of het nog nieuw te krijgen is (het verscheen in 2005, ik kocht het tweedehands voor €2,-)
Misschien dat ik zo nog even begin in dat andere boek dat ik in 'Dylan kort #902' noemde: De ziekte van de bewondering van Kees 't Hart.
Neil Young: Neil Young zingt in zijn nummer 'Twisted road' onder andere over het voor het eerst horen van 'Like a rolling stone'. Zie hier. [met dank aan Sjon voor de tip]
De grote parade: Ik heb De grote parade van Rob van Scheers eerder vandaag uitgelezen. (Zie 'Dylan kort #902') Een mooi boek, zeker niet alleen vanwege die paar vermeldingen van Dylan. Als je het alleen om de vermeldingen van Dylan gaat, kun je dit boek beter overslaan. Als je interesse iets breder ligt - in dit geval de twintigste eeuw - is De grote parade een aanrader. Ik heb geen idee wat dit boek kost & of het nog nieuw te krijgen is (het verscheen in 2005, ik kocht het tweedehands voor €2,-)
Misschien dat ik zo nog even begin in dat andere boek dat ik in 'Dylan kort #902' noemde: De ziekte van de bewondering van Kees 't Hart.
Scott F. Parker - Revisited: Notes on Bob Dylan
Revisited: Notes on Bob Dylan bestaat uit drie delen. Het eerste deel - On the ground - bevat één (inleidend) gedicht. Het derde deel - A return to origins and thoughts after thoughts - bevat twee, afsluitende gedichten.
Het gewicht ligt duidelijk bij het tweede deel. Onder de titel Notes on Bob Dylan bevat dit deel dertig gedichten. Ieder gedicht in dit tweede deel is 'opgehangen' aan een studio-album van Dylan. Onder iedere titel van een gedicht in dit tweede deel staat de titel van het relevante album. Die koppeling van gedichten aan albums (of andersom?) is de eerste rode draad door het tweede deel van deze bundel.
Een andere rode draad door deze bundel is het veelvuldig parafraseren (& zelden citeren) van songteksten van Dylan.
Met parafraseren moet je voorzichtig zijn, dat kan behoorlijk storend gaan werken. En al begint het soms te storen in Revisited: Notes on Bob Dylan, dat is zeker niet mijn voornaamste bezwaar tegen Revisited: Notes on Bob Dylan.
Mijn voornaamste bezwaar dat ik tijdens het lezen van Revisited: Notes on Bob Dylan regelmatig het gevoel heeft dat Scott F. Parker zijn dichtersstem nog niet gevonden heeft.
Revisited: Notes on Bob Dylan bevat rijmende verzen, niet rijmende verzen, prozagedichten, korte gedichten welke ik in navolging van Jack Kerouac maar even 'westerse haiku' noem, ready mades & zelfs een 'gedicht' waarvan de titel (4 woorden) langer is dan de tekst (2 woorden)...
Daardoor komt Revisited: Notes on Bob Dylan op mij wat rommelig over. Als een verzameling probeersels van een zoekende dichter.
Tot zover het klagen.
Revisited: Notes on Bob Dylan bevat zeker een aantal aardige (fragmenten van) gedichten. Soms herkenbaar, zoals het tweede kwatrijn van 'Inhalations of the American air', soms verrassend nieuw inzichten biedend.
Het tweede kwatrijn van 'Inhalations on the American air':
If there's one opinion I have no patience for, it's
"I like Bob Dylan's songs... when someone else sings them."
Your ears are made of sex wax
and I won't let you near my children.
Het best geslaagd zijn naar mijn smaak de elf 'westerse haiku' onder de titel 'Were happy' welke gekoppeld zijn aan Blood on the tracks. De eerste (ongenummerde) 'westerse haiku' gaat over 'Up to me', de tien genummerde 'westerse haiku' zijn gekoppeld aan de tien nummers op Blood on the tracks.
Een voorbeeld:
4.
all this past
is going to catch up
sooner or later
unable to forget
my history
left in little scraps
Revisited: Notes on Bob Dylan van Scott F. Parker (54 blz.) is uitgegeven door North Star Press of St. Cloud, Inc. & kost €9,99.
Dylan kort #903 - geen 'Early Roman kings'
'Early Roman kings': Zoals je je misschien nog herinnert meldde ik eerder dat vanaf vandaag 'Early Roman kings' als download via Amazon te krijgen zou zijn. Tot op heden niks, noppes, nada. Het lijkt er op dat die download er helemaal niet meer gaat komen. Geen 'Early Roman kings' vandaag.
Boekenmarkt: Ik citeer: 'Ik kocht het traditionele Bob Dylan boek en nog wat dingen waar ik eigenlijk niet van wist dat ik ze wilde hebben.' Zie hier. Ton: we hadden elkaar tegen kunnen komen.
Rolling Stone: In de nieuwe Rolling Stone staat een interview met Dylan. Helaas ligt die nieuwe Rolling Stone - zo begreep ik net van de tijdschriftenverkoper - in Nederland nog niet in de schappen. Even in de gaten houden dus.
Aanvullingen 14:20 uur:
'Zinloze Bob Dylan apps' op L.A.R.S. (erg geestig...)
Rolling Stone: In Amerika is de bewuste editie van Rolling Stone reeds te koop heb ik net begrepen.
Boekenmarkt: Ik citeer: 'Ik kocht het traditionele Bob Dylan boek en nog wat dingen waar ik eigenlijk niet van wist dat ik ze wilde hebben.' Zie hier. Ton: we hadden elkaar tegen kunnen komen.
Rolling Stone: In de nieuwe Rolling Stone staat een interview met Dylan. Helaas ligt die nieuwe Rolling Stone - zo begreep ik net van de tijdschriftenverkoper - in Nederland nog niet in de schappen. Even in de gaten houden dus.
Aanvullingen 14:20 uur:
'Zinloze Bob Dylan apps' op L.A.R.S. (erg geestig...)
Rolling Stone: In Amerika is de bewuste editie van Rolling Stone reeds te koop heb ik net begrepen.
STOP! hey,...
Bij een boekenkraam van een middelbare man & zijn moeder zag ik voornamelijk streekromans & handwerkboeken. Ik wilde net naar de volgende kraam lopen toen mijn oog viel op een onooglijk ooit groen boekje. Op de kaft van het boekje alleen witte letters. Geen naam van een auteur of uitgever, alleen OP hey, what's that sound.
Het woord 'sound' zorgde ervoor dat ik het boekje oppakte om even door te bladeren. Ik ben zo nieuwsgierig...
Bij het omdraaien van het boek zag ik op de achterkant alleen de letters ST. Om de volledige titel te lezen, moet dus begonnen worden op de achterkant van het boek & dan verder lezen op de voorkant. Er staat dan: STOP! hey, what's that sound? En met het lezen van die titel begon gelijk het nummer 'For what it's worth' van Buffalo Springfield in mijn hoofd te zingen.
Bij het openslaan van het boekje viel mijn oog gelijk op een foto van Dylan, de Dylan die mondharmonica speelt met in zijn mondharmonicarek niet alleen een instrument maar ook een sigaret.
Bij het verder doorbladeren van het boekje blijkt het stampvol foto's van muzikanten te staan, vaak voorzien van een paar woorden tekst, een discografie & bibliografie & soms een songtekst. Het is vooral een 'bladerboek', een boek gevuld met beelden, niet zozeer met teksten. Op ongeveer tweederde van het boek zijn zeven pagina's gevuld met Dylan.
Het doet allemaal een beetje denken aan het boekje Bob Dylan Inspirations uit 2005.
Ik heb een zwak voor dit soort boeken & al is de kaft bijna te smerig om aan te pakken, hangt de helft van de bladzijden al los in de band (& is het wel zeker dat de andere helft van de bladzijden bij de eerst volgende keer doorbladeren ook los zullen gaan), dit boekje ga ik kopen.
Het ligt nu naast me, ik heb er sinds gisteren al zeker vier keer in zitten bladeren. Heerlijk.
STOP! hey, what's that sound werd in 1970 door uitgeverij Bert Bakker uitgebracht, zo leert het colofon. Ook interessant, uit hetzelfde colofon: 'samenstelling Wicked Messenger.'
De samensteller van dit bladerboekje over muziek heeft zijn pseudoniem ontleend aan een nummer van Dylan.
De afbeelding bij dit bericht bevat twee bladzijden uit STOP! hey, what's that sound.
Tot zover, ik ga zo weer bladeren.
Heerlijk. Het boekje stinkt zelf een beetje, ook dat hoort er bij.
Dylan kort #902
Uiteraard een paar boeken over Dylan op de kop weten te tikken & enkele tijdschriften (Aloha) met stukken over Dylan. Het heeft weinig zin om hier een lijstje te geven van wat er zoal op zo'n markt gevonden kan worden, vooral omdat de vondsten op een volgende markt weer geheel anders zullen zijn. Het enige boek dat al een tijdje steeds weer op boekenmarkten opduikt, is de Nederlandse vertaling van Chronicles.
Twee boeken wil ik hier toch wel even vermelden, omdat beide boeken geen Dylan-boeken zijn maar wel in meerdere of mindere mate Dylan bevatten. Gaat-ie:
Kees 't Hart - De ziekte van de bewondering (essay over Dylan)
Rob van Scheers - De Grote parade (volgens index op 7 blz. Dylan)
Beide boeken heb ik (uiteraard) nog niet gelezen, een oordeel kan ik dus nog niet geven.
Even tussendoor (quizzzz): Gisteren plaatste ik hier twee foto's met daarbij drie vragen. De antwoorden:
1. Kinky Friedman
2. 15 september 1991
3. 'Sold American'
Zie ook hier. De eerste die de drie juiste antwoorden via de e-mail stuurde is Fishtruck! De eeuwige roem komt hem dan ook toe. Speciale vermeldingen (zilver & brons) zijn op z'n plaats voor Arie & Floater. Alle drie van harte!
Afbeelding: De afbeelding bij dit bericht is het toegangskaartje voor Dylans eerste concert in Nederland (23 juni 1978). Met dank aan Dirk voor het sturen van de scan.
Jonah Lehrer: een aardig stukje uit NRC Handelsblad van gisteren, zie hier.
Die radio-uitzending over Dylan
Vanochtend plaatste ik in Dylan kort #901 links naar twee You Tube filmpjes met een vroege radio-uitzending over Dylan. N.a.v. het stukje in Dylan kort #901 ontving ik een reactie van de man die zoveel jaar geleden het programma heeft opgenomen en gisteren op You Tube heeft gezet.
Hieronder zijn reactie, waarvoor dank!
Beste Tom,
Verrassend om vanochtend te ontdekken dat je mijn YouTube-clipjes
over het radioprogramma van Leo Nelissen zo snel hebt opgemerkt en er
meteen zo hartelijk op reageert.
Het is mooi dat je de datum verder kunt preciseren. Mijn schatting
van 1964 was gebaseerd op de LP's die de presentator in zijn programma
heeft gebruikt en op de LP's die hij kennelijk nog niet had
beluisterd. Het interessante aan de uitzendingen van Leo Nelissen was
dat hij altijd aan zeldzame en unieke muziek wist te komen, die hij
uit alle windstreken van de wereld opdiepte. Ik neem aan dat hij de
LP's van Dylan ook rechtstreeks uit de Verenigde Staten betrok, en
niet wachtte tot die in Nederland op de markt kwamen.
Gelukkig kondigde Nelissen een week tevoren aan dat zijn laatste
uitzending over Bob Dylan zou gaan, zodat ik mijn grote Philips
bandrecorder en mijn kleine Grundig radio op scherp kon zetten om dit
bijzondere programma vast te leggen. Ik heb het in de loop der jaren
zorgvuldig bewaard en naarmate de techniek zich ontwikkelde op nieuwe
geluidsdragers gezet, eerst op cassete, later als mp3 op een CD, en
vorig jaar met behulp van iMovie op een filmpje. Ik heb vroeger niet
kunnen dromen dat er ooit YouTube zou bestaan, waardoor iedereen nu
toegang kan krijgen tot mooie opnamen als deze uit de tijd van de
stoom-radio...
Op de site van 'Beeld en Geluid' in Hilversum heb ik nader
gezocht, maar dit programma kwam ik er niet tegen. Voorzover ik kan
nagaan leeft Leo Nelissen nog, maar een telefoonnummer of een e-mail-
adres heb ik niet kunnen vinden. Misschien is hij zelf ook wel verrast
als hij zou horen dat deze opname nog bestaat. Wellicht heeft hij nog
gegevens over de uitzenddatum.
Bedankt voor de vermelding op je blog. Dat geeft het filmpje
meteen meer bekendheid.
Keep on keeping on, Hans
Hieronder zijn reactie, waarvoor dank!
Beste Tom,
Verrassend om vanochtend te ontdekken dat je mijn YouTube-clipjes
over het radioprogramma van Leo Nelissen zo snel hebt opgemerkt en er
meteen zo hartelijk op reageert.
Het is mooi dat je de datum verder kunt preciseren. Mijn schatting
van 1964 was gebaseerd op de LP's die de presentator in zijn programma
heeft gebruikt en op de LP's die hij kennelijk nog niet had
beluisterd. Het interessante aan de uitzendingen van Leo Nelissen was
dat hij altijd aan zeldzame en unieke muziek wist te komen, die hij
uit alle windstreken van de wereld opdiepte. Ik neem aan dat hij de
LP's van Dylan ook rechtstreeks uit de Verenigde Staten betrok, en
niet wachtte tot die in Nederland op de markt kwamen.
Gelukkig kondigde Nelissen een week tevoren aan dat zijn laatste
uitzending over Bob Dylan zou gaan, zodat ik mijn grote Philips
bandrecorder en mijn kleine Grundig radio op scherp kon zetten om dit
bijzondere programma vast te leggen. Ik heb het in de loop der jaren
zorgvuldig bewaard en naarmate de techniek zich ontwikkelde op nieuwe
geluidsdragers gezet, eerst op cassete, later als mp3 op een CD, en
vorig jaar met behulp van iMovie op een filmpje. Ik heb vroeger niet
kunnen dromen dat er ooit YouTube zou bestaan, waardoor iedereen nu
toegang kan krijgen tot mooie opnamen als deze uit de tijd van de
stoom-radio...
Op de site van 'Beeld en Geluid' in Hilversum heb ik nader
gezocht, maar dit programma kwam ik er niet tegen. Voorzover ik kan
nagaan leeft Leo Nelissen nog, maar een telefoonnummer of een e-mail-
adres heb ik niet kunnen vinden. Misschien is hij zelf ook wel verrast
als hij zou horen dat deze opname nog bestaat. Wellicht heeft hij nog
gegevens over de uitzenddatum.
Bedankt voor de vermelding op je blog. Dat geeft het filmpje
meteen meer bekendheid.
Keep on keeping on, Hans
even tussendoor
Ik heb net naar de televisie-uitzending gekeken waarvan ik de twee bovenstaande 'stills' heb gemaakt. Om er gelijk maar een uitdaging van te maken:
Met wie speelt Dylan hier?
Wanneer is dit opgenomen?
Welk nummer speelden ze?
Antwoorden kunnen naar: tom_dylan@hotmail.com
Er zijn geen prijzen, alleen eeuwige roem (de naam van de eerste inzender met de goede antwoorden plaats ik op de blog)
Dylan kort #901 - radio-uitzending!
Leo Nelissen (KRO): De allereerste radio-uitzending over Dylan op de Nederlandse radio. Zie hier & hier. Meer informatie is meer dan welkom (tom_dylan@hotmail.com). Dit is natuurlijk een fantastische vondst waarvoor we vooral de plaatser van het filmpje op You Tube dankbaar moeten zijn.
Aanvankelijk was ik wel overdonderd, moet ik bekennen: Dylan op de Nederlandse radio in 1964! Maar na het beluisteren van de uitzending & wat speurwerk, moet ik tot de conclusie komen dat de datering van dit programma, zoals gegeven, niet helemaal klopt.
De presentator heeft het onder andere over 'Universal soldier' van Donovan, een nummer uit 1965. Verder zegt de presentator dat 'Eve of destruction' van Barry McGuire bovenaan de hitparade staat. Barry McGuire nam 'Eve of destruction' op in juli 1965. Deze single kwam - volgens Hit dossier - op 25 september 1965 de Nederlandse top 40 binnen. Op 16 oktober 1965 bereikte de single de derde plek in de Nederlandse top 40. Daarna zou de single uit de top 40 wegzakken.
Ik schat zo in dat deze radio-uitzending uit september of - nog waarschijnlijker - oktober 1965 stamt.
Nogmaals: meer informatie (een precieze datering, bijvoorbeeld) is méér dan welkom.
Van opstaan naar het begin van de middag
Het is een mooie morgen, laat ik mij vertellen, maar ik vertik het om naar buiten te kijken. Stel je voor dat ik in de verleiding kom om toch de plannen te wijzigen. Ik heb mij gisteravond al voorgenomen om - na eerst een kop koffie - mezelf op zolder op te sluiten om in eenzaamheid naar Shot of love te luisteren.
Tijdens het luisteren maak ik aantekeningen voor wat nog beschreven moet worden. Alles op z'n tijd, die stukken komen er wel.
Na het beëindigen van 'Every grain of sand' - het laatste nummer van Shot of love - zet ik nogmaals 'Dead man, dead man' op, maar het werkt niet zo goed als de eerste keer dat het nummer voorbij kwam. Een deel van de schoonheid van de nummers op Shot of love is de volgorde waarin die nummers te vinden zijn op Shot of love.
Tijd verstrijkt, de lunch is inmiddels achter de kiezen (één bruine boterham met leverpastei & één bruine boterham met kaas), de postbode brengt een enveloppe die van ver is gekomen met een stapeltje bladen over Dylan. Het papier is oud, ouder dan ik ben. Ik bekijk ze & stop ze terug in de enveloppe. Lezen doe ik later wel, vanavond of zo. Aangename dingen moet je soms uitstellen, zoals het lezen van oude artikelen over Dylan, om het plezier te vergroten.
De schoonheid van het wachten.
Ik lees nog een paar bladzijden in Moord op muziek van Kinky Friedman (inderdaad Ton, Friedman verdient aandacht) & twee artikelen in een oude aflevering van Isis. Een aflevering uit de tijd dat de covers nog opgesierd werden met tekeningen, alles in zwart/wit.
Kinky Friedman laat me lachen, wat een taalvirtuoos is die man, & voor de derde keer kom ik Dylan tegen in dit boek. Of liever: drie verschillende Dylans: Dylan Ferrero, Dylan Thomas & Bob Dylan.
Tussendoor struin ik wat over het internet & lees ik een stuk over de overeenkomsten & verschillen tussen Jonah Lehrer & Bob Dylan. Ik denk er het mijne van & vrees - of liever voorvoel - dat het niet lang meer gaat duren voor de van-aanname-naar-feit-procedure, waar internet bijzonder sterk in is, afgerond is.
Van aanname naar feit: nog even & het is Dylans schuld dat Lehrer zijn baan als journalist kwijt is terwijl Dylan toch ook....
Onzin natuurlijk, maar daar maalt het internet niet om. Eén bericht meldt het, het bericht wordt tientallen malen gekopieerd & voor je het weet is het waarheid.
Denk je dat het paranoïde onzin is? Denk dan nog even terug aan Dylans concert in China waar hij zich zou hebben laten ringeloren door de censuur.
Ook dat is inmiddels 'waarheid' geworden.
Nu is het tijd om naar buiten te kijken.
Nu is het tijd om naar buiten te gaan. 'Mevrouw Tom' zit al in de zon. Ik pas nog wel naast haar, op het bankje is nog een plekje vrij.
Tijdens het luisteren maak ik aantekeningen voor wat nog beschreven moet worden. Alles op z'n tijd, die stukken komen er wel.
Na het beëindigen van 'Every grain of sand' - het laatste nummer van Shot of love - zet ik nogmaals 'Dead man, dead man' op, maar het werkt niet zo goed als de eerste keer dat het nummer voorbij kwam. Een deel van de schoonheid van de nummers op Shot of love is de volgorde waarin die nummers te vinden zijn op Shot of love.
Tijd verstrijkt, de lunch is inmiddels achter de kiezen (één bruine boterham met leverpastei & één bruine boterham met kaas), de postbode brengt een enveloppe die van ver is gekomen met een stapeltje bladen over Dylan. Het papier is oud, ouder dan ik ben. Ik bekijk ze & stop ze terug in de enveloppe. Lezen doe ik later wel, vanavond of zo. Aangename dingen moet je soms uitstellen, zoals het lezen van oude artikelen over Dylan, om het plezier te vergroten.
De schoonheid van het wachten.
Ik lees nog een paar bladzijden in Moord op muziek van Kinky Friedman (inderdaad Ton, Friedman verdient aandacht) & twee artikelen in een oude aflevering van Isis. Een aflevering uit de tijd dat de covers nog opgesierd werden met tekeningen, alles in zwart/wit.
Kinky Friedman laat me lachen, wat een taalvirtuoos is die man, & voor de derde keer kom ik Dylan tegen in dit boek. Of liever: drie verschillende Dylans: Dylan Ferrero, Dylan Thomas & Bob Dylan.
Tussendoor struin ik wat over het internet & lees ik een stuk over de overeenkomsten & verschillen tussen Jonah Lehrer & Bob Dylan. Ik denk er het mijne van & vrees - of liever voorvoel - dat het niet lang meer gaat duren voor de van-aanname-naar-feit-procedure, waar internet bijzonder sterk in is, afgerond is.
Van aanname naar feit: nog even & het is Dylans schuld dat Lehrer zijn baan als journalist kwijt is terwijl Dylan toch ook....
Onzin natuurlijk, maar daar maalt het internet niet om. Eén bericht meldt het, het bericht wordt tientallen malen gekopieerd & voor je het weet is het waarheid.
Denk je dat het paranoïde onzin is? Denk dan nog even terug aan Dylans concert in China waar hij zich zou hebben laten ringeloren door de censuur.
Ook dat is inmiddels 'waarheid' geworden.
Nu is het tijd om naar buiten te kijken.
Nu is het tijd om naar buiten te gaan. 'Mevrouw Tom' zit al in de zon. Ik pas nog wel naast haar, op het bankje is nog een plekje vrij.
Abonneren op:
Posts (Atom)